Kateryna Baindl
Pełne imię i nazwisko |
Kateryna Ihoriwna Baindl |
---|---|
Państwo | |
Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1994 |
Wzrost |
175 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
Trener | |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 WTA 125K, 5 ITF |
Najwyżej w rankingu |
62 (19 lutego 2018) |
Australian Open |
3R (2023) |
Roland Garros |
2R (2018, 2019) |
Wimbledon |
1R (2016, 2018, 2019, 2021, 2023, 2024) |
US Open |
2R (2017, 2020) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 13 ITF |
Najwyżej w rankingu |
139 (22 października 2012) |
Australian Open |
1R (2018, 2020) |
Roland Garros |
2R (2020) |
Wimbledon |
2R (2019, 2023) |
US Open |
1R (2018, 2019, 2024) |
Kateryna Ihoriwna Baindl (z domu Kozłowa, ukr. Катерина Ігорівна Баіндль; ur. 20 lutego 1994 w Mikołajowie) – ukraińska tenisistka.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodniczka występująca głównie w turniejach ITF. Występy w zawodowych turniejach rozpoczęła w październiku 2008 roku, biorąc udział dzięki dzikiej karcie w turnieju rangi ITF w Charkowie. W swoim debiucie przegrała już w pierwszej rundzie i to zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Rok później, na tym samym turnieju, dotarła do ćwierćfinału singla i finału debla, a w 2010 roku, również w Charkowie, odniosła swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo, wygrywając turniej gry podwójnej (w parze z Eliną Switoliną). W 2012 roku wygrała swój pierwszy turniej w grze pojedynczej. W sumie na swoim koncie ma pięć wygranych turniejów singlowych i trzynaście deblowych rangi ITF.
We wrześniu 2012 roku wzięła po raz pierwszy udział w kwalifikacjach do turnieju WTA w Taszkencie, ale przegrała w pierwszej rundzie z Ałłą Kudriawcewą.
6 kwietnia 2015 po raz pierwszy w karierze znalazła się w czołowej setce kobiecej klasyfikacji, zajmując 100. miejsce w światowym rankingu WTA singlistek.
W maju 2015 ogłoszono, iż w próbce moczu pobranej od zawodniczki w lutym 2015 wykryto niedozwolony środek z grupy stymulantów, dimetylobutyloaminę. Na Ukrainkę nałożono kary półrocznej dyskwalifikacji (do 15 sierpnia 2015) oraz odebrania punktów i nagród pieniężnych wywalczonych po 16 lutego[1].
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza 2 (0–2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 4 lutego 2018 | Tajpej | Twarda | Tímea Babos | 5:7, 1:6 |
Finalistka | 2. | 23 lipca 2023 | Budapeszt | Ceglana | Marija Timofiejewa | 3:6, 6:3, 0:6 |
Finały turniejów WTA 125
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza 2 (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 10 września 2017 | Dalian | Twarda | Wiera Zwonariowa | 6:4, 6:2 |
Finalistka | 1. | 13 listopada 2022 | Colina | Ceglana | Majar Szarif | 6:3, 6:7(3), 5:7 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 01/07/2012 | Stuttgart | ITF | 25 000 | ziemna | Florencia Molinero | 3:6, 7:5, 6:4 |
2. | 18/08/2012 | Kazań | ITF | 50 000 | twarda | Tara Moore | 6:3, 6:3 |
3. | 22/09/2012 | Szymkent | ITF | 25 000 | twarda | Anna Danilina | 6:3, 4:6, 6:4 |
4. | 06/06/2014 | Versmold | ITF | 50 000 | ziemna | Richèl Hogenkamp | 6:4, 6:7(3), 6:1 |
5. | 09/07/2017 | Rzym | ITF | 60 000 | ziemna | Mariana Duque Mariño | 7:6(6), 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Smoliński Rafał: Czołowa ukraińska tenisistka przyłapana na dopingu. sportowefakty.pl, 2015-05-27. [dostęp 2015-05-27]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-23] (ang.).