Przejdź do zawartości

Królestwo Włoch (1805–1814)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Włoch
Regno d'Italia
1805–1814
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Mediolan

Data powstania

17 marca 1805

Data likwidacji

25 maja 1814

Władca

Napoleon I Bonaparte

Powierzchnia

84 000 km²

Populacja 
• liczba ludności


6 700 000

Waluta

lir włoski

Język urzędowy

włoski

Religia dominująca

katolicyzm

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie
Położenie na mapie

Królestwo Włoch (wł. Regno d'Italia) – historyczne państwo ze stolicą w Mediolanie, położone w północnej i środkowej części dzisiejszych Włoch, utworzone w 1805 roku przez Napoleona Bonapartego w miejsce założonej trzy lata wcześniej Republiki Włoskiej. Napoleon koronował się przy tym na króla tego państwa, zaś swoim zastępcą (wicekrólem) uczynił Eugeniusza de Beauharnais[1].

Państwo początkowo obejmowało tereny, z których składała się Republika Włoska, po czym w 1806 roku jego terytorium zostało rozszerzone o Wenecję Euganejską, w 1808 roku o Marche, zaś w 1810 roku - o Górną Adygę. W szczytowym momencie zajmowało obszar o powierzchni 84 tysięcy km² i było zamieszkiwane przez 6,7 miliona ludzi[2]. Przestało istnieć w 1814 roku, niedługo po abdykacji Napoleona Bonapartego we Francji[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grab 2012, s. 204-205.
  2. Grab 2012, s. 204.
  3. Connelly 1965, s. 311-313.
  4. Gregory 2001, s. 179.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]