Manuil Olsavszky

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 grudnia 1743
Konsekrator	Inocențiu Micu-Klein OSBM
Konsekrowani biskupi
Meletius Kovács	16 września 1748
Gabrijel Palković OSBM	wrzesień 1752
Petru Pavel Aaron OSBM	1 września 1754
Vasilije Božičković OSBM	11 listopada 1759
Atanasie Rednic OSBM	15 listopada 1765

Manuil Mykhailo Olsavszky
Mykhailo Olsavszky
Kraj działania	Monarchia Habsburgów
Data i miejsce urodzenia	ok. 1700 ; Oľšavka
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1767 ; Mukaczewo
	Wikariusz apostolski w Mukaczewie
Okres sprawowania	1743–1767
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół greckokatolicki na Zakarpaciu
Prezbiterat	1725
Sakra biskupia	9 grudnia 1743
	Multimedia w Wikimedia Commons

Manuil Mykhailo Olsavszky OSBM (węg. Olsavszky Manó Mihály; ur. ok. 1700 w Oľšavce, zm. 5 listopada 1767 w Mukaczewie) – duchowny greckokatolicki, wikariusz apostolski w Mukaczewie, biskup tytularny Rhosus, działacz religijny, polityczny i społeczny.

Życiorys

Mykhailo Olsavszky urodził się około 1700 r. na terenie monarchii Habsburgów (Królestwo Węgier) w miejscowości Oľšavka (obecnie powiat Nowa Wieś Spiska w kraju koszyckim na Słowacji), od której wziął swoje nazwisko. Studiował filozofię w Koszycach, a potem w kolegium jezuickim w Trnawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1725 r. i został wikariuszem biskupów wikariatu apostolskiego w Mukaczewie: Simeona Olsavszkyego (jego starszy brat) i Gabriela Błażowskiego.

Po śmierci swego poprzednika został mianowany wikariuszem generalnym przy łacińskim biskupie Egeru dla unitów Zakarpacia (unia użhorodzka). 5 września 1743 papież Benedykt XIV zatwierdził go na stanowisku wikariusza apostolskiego z tytułem biskupa Rhosus. Przed konsekracją został przyjęty do zakonu bazylianów i otrzymał zakonne imię Manuel.

W 1746 Manuil Olsavszky na polecenie cesarzowej Marii Teresy odbył duszpasterską wizytę w Siedmiogrodzie, gdzie po wydaleniu Micu-Kleina nie było biskupa greckokatolickiego. W 1761 ponownie przebywał w Siedmiogrodzie w związku z działalnością prawosławnego mnicha Sofronie de Cioara.

W 1756 r. dokończył i konsekrował sanktuarium maryjne w Máriapócs, nad którym prace zapoczątkował Gennadius Bizanczy.

Dbał o rozwój szkolnictwa i umocnienie zakonu bazylianów, zbudował siedzibę biskupów w Mukaczewie, dążył do uniezależnienia się do biskupów Egeru i stworzył silne podwaliny pod niezależną eparchię mukacewską.

Zmarł w Mukaczewie 5 listopada 1767 r., został pochowany w Máriapócs.

Bibliografia

Bishop Mihály Emánuel Olsavszky, O.S.B.M. [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-05-03] (ang.).
József Szinnyei: Olsavszky Manó Mihály. [w:] Magyar írók élete és munkái [on-line]. [dostęp 2014-05-03]. (węg.).