Przejdź do zawartości

Margonin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margonin
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół św. Wojciecha w Margoninie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

chodzieski

Gmina

Margonin

Data założenia

1364

Prawa miejskie

1402

Burmistrz

Janusz Piechocki

Powierzchnia

5,15 km²

Wysokość

82 m n.p.m.

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość


3022[1]
586,8 os./km²

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-830

Tablice rejestracyjne

PCH

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Margonin”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Margonin”
Położenie na mapie powiatu chodzieskiego
Mapa konturowa powiatu chodzieskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Margonin”
Położenie na mapie gminy Margonin
Mapa konturowa gminy Margonin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Margonin”
Ziemia52°58′23,89″N 17°05′41,27″E/52,973303 17,094797
TERC (TERYT)

3001044

SIMC

0966990

Urząd miejski
ul. Kościuszki 13
64-830 Margonin
Strona internetowa
BIP

Margoninmiasto w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1402 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim[2].

Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Margonin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa pilskiego.

Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 2980 mieszkańców[3].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Margonin leży w północno-wschodniej części województwa wielkopolskiego w powiecie chodzieskim nad Margoninką i Jeziorem Margonińskim. Miasto liczy niespełna 3 tysiące mieszkańców żyjących na powierzchni ponad 5 km². Margonin leży na terenie Wysoczyzny Chodzieskiej. Miasto stanowi ważny węzeł drogowy. W mieście krzyżują się trasy:

Margonin leży w niewielkiej odległości od ważnych ośrodków gospodarczych i administracyjnych w regionie, a także od ośrodków sąsiednich gmin.

 Osobny artykuł: Margonin (stacja kolejowa).

Obecnie do Margonina nie można dojechać koleją, gdyż linia Gołańcz – Chodzież została zamknięta. Komunikacją publiczną na terenie miasta zajmuje się pilski PKS, który oferuje kilkanaście autobusów dziennie do większości ościennych miejscowości, a także do Piły oraz prywatna firma Janbus, oferująca regularne przejazdy do Chodzieży.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Margonin powstał z niewielkiej osady, która już we wczesnym średniowieczu istniała nad Jeziorem Margonińskim. Znajdujące się tam dwa grodziska dały początek osiedlu miejskiemu. Pierwsza pisana notka pochodzi z 15 maja 1364 roku[4]. Osada prawa miejskie otrzymała przed 1402 rokiem, a w wyniku starań Joanny Gembickiej prawa te odnowiono w 1696 roku. Margonin był wtedy miastem prywatnym. Wiadomo jednak że ok. 1450 roku miasto opasane było fortyfikacjami miejskimi. W czasie wojny trzynastoletniej Margonin wystawił w 1458 roku 6 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi zamku w Malborku[5]. Rok 1772 przyniósł stagnację miasta, które zostało wcielone do Prus. Sytuacja ta trwała do roku 1807 kiedy to Margonin został wcielony na kolejnych 8 lat do Księstwa Warszawskiego. Wiek XVIII był okresem szybkiego rozwoju – przede wszystkim sukiennictwa, a także rzemiosła, handlu i usługi w mieście. Dowodem szybkich przemian może być fakt, iż w 1818 roku Margonin zamieszkiwało 1640 mieszkańców. Kolejny ważny etap rozwoju miasta nastąpił po wybudowaniu w 1908 roku linii kolejowej łączącej Chodzież z Gołańczą i stacji kolejowej w Margoninie.

Do odradzającego się państwa polskiego Margonin został przyłączony w wyniku powstania wielkopolskiego. Powstańcy wkroczyli do miasta 6 stycznia 1919 roku. Oficjalne przejęcie władzy przez Polaków nastąpiło jednak dopiero 18 stycznia 1920 roku. W okresie międzywojennym Margonin rozwijał się mało dynamicznie.

5 września 1939 roku wojska niemieckie opanowały Margonin, a dla polskiej ludności rozpoczął się okres terroru hitlerowskiego. W czasie okupacji w okolicy działała rozwinięta grupa konspiracyjna, do której należało wielu mieszkańców miasta[6].

22 stycznia 1945 roku Margonin został zajęty przez Armię Czerwoną. Po wojnie nastąpiła odbudowa i rozbudowa miasta, które stało się lokalnym ośrodkiem usługowo-handlowym z rozwiniętymi funkcjami ośrodka turystycznego.

Nazwa miasta pochodzi najprawdopodobniej od imienia zaczynającego się od przedrostka Marg-; historykom nie udało się jednak ustalić konkretnej osoby. Według miejscowej legendy nazwa pochodzi od imienia krzyżackiego rycerza Margo, który zachwycił się urodą córki właściciela wsi Sułaszewo – Niny. Po uprowadzeniu dziewczyny, osiadł on we dworze nad jeziorem, wokół którego rozwinęła się osada[7].

1 stycznia 2023 roku zniesiono oficjalnie części miasta o nazwach Nowe Miasto, Piaski i Rutki[8][9].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piramida wieku mieszkańców Margonina w 2014 roku[1].


Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Widok na dzwonnice i kościół z rynku

W Margoninie zachowała się zabytkowa zabudowa oraz jest zachowany układ ulic z rynkiem pośrodku. Do ważniejszych zabytków należą:

  • kościół parafialny św. Wojciecha, został zbudowany na początku XVII wieku. W latach 1753–1755 przeszedł gruntowną przebudowę, dzięki czemu stał się budowlą w stylu późnego baroku. Jest to budynek trójnawowy, typu halowego. Wewnątrz zachowane zostały rokokowe konfesjonały oraz ołtarz i ambona.
  • neogotycki pałac – pochodzi z lat 1842–1852. Otacza go ciekawy park założony nieco wcześniej, bo już w 1788 roku. Pałac przeszedł rozbudowę w latach 1905–1907, która miała na celu przystosowanie go do funkcji siedziby Królewskiej Szkoły Leśnej. W 1989 roku wewnątrz została uruchomiona izba pamięci o gen. Józefie Wybickim. Wystawa została przeniesiona, gdyż pałac znalazł się w rękach prywatnych. Pałac i park nie są dostępne dla turystów.
  • rynek zabudowany domami mieszkalnymi w większości pochodzącymi z końca XIX wieku.
  • ul. Nowe Miasto, na której obejrzeć można jednolitą architektonicznie zabudowę złożoną z domów kalenicowych.
  • aleja lipowa, która założona i wysadzona została przez gen. Franciszka Skórzewskiego w 1765 roku.
  • dawny cmentarz żydowski.

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

Organizacją życia kulturalnego w mieście zajmują się Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy oraz Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury. Pierwsza instytucja posiada siedzibę w Margoninie i wraz z dwiema filiami (w Próchnowie i Radwankach) posiada ponad 15 tysięcy woluminów. Co roku liczba czytelników wzrasta i obecnie z biblioteki korzysta ok. 600 tysięcy osób rocznie. Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury upowszechnia życie kulturalne miasta i gminy. Istnieją tutaj sekcje: akwarystyczna, archeologiczna, astronomiczna, ceramiczna, historyczna czy też kowalstwa artystycznego. Mieszkańcy mogą brać udział również w zajęciach z dziedziny muzyki, plastyki. Istnieją sauna, siłownia, telewizja kablowa, małe zoo, strzelnica sportowa. MGOK posiada w swych strukturach trzy sale widowiskowe. Najmniejsza, zlokalizowana w budynku dawnej gazowni z 1902 roku posiada widownię na 60 miejsc. Widownia w remizie Ochotniczej Straży Pożarnej zgromadzi 100 osób, a sala dawnego kina „Leśnik” – 180 osób. W mieście istnieje także chór, oraz organizowane są Dziecięce Warsztaty Muzyczne. W mieście wychodzą aż cztery tytuły prasowe. Są to: „Sportowy Kurier Margoniński”, „Kroniki Margonińskie”, „Czas Margonina” oraz Pismo Katechetyczne „Słówko”.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Margonina istnieje wiele przedsiębiorstw. Niegdyś w mieście istniały: Fabryka Mebli-oddział Pilskich Fabryk Mebli z Trzcianki, oddział Zakładów Sprzętu Sportowego „Polsport” w Chodzieży, Państwowy Ośrodek Maszynowy, czy też Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”. Z wyżej wymienionych tylko ta ostatnia istnieje po dziś dzień. Fabryka Mebli wraz z upadkiem zakładu-matki musiała zaprzestać działalności. W jej pomieszczeniach produkcję listew i klepek parkietowych rozpoczęła firma z udziałem kapitału zagranicznego. Zabudowania Polsportu obecnie zajmuje firma „Komfort” która kontynuuje dotychczasową działalność, a oprócz tego prowadzi usługi motoryzacyjne. Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” prowadzi w Margoninie sklepy detaliczne, skupy, hurtownie, piekarnię, masarnię i mieszalnię pasz. Istnieją przedsiębiorstwo „Prima” produkujące kawy, kawy rozpuszczalne, Zakład Wylęgu Drobiu „Janra”. Oprócz tych zakładów w mieście zlokalizowanych jest wiele zakładów prywatnych, spółek, sklepów, hurtowni i punktów usługowych. Na terenie gminy zlokalizowane są także: mieszalnia pasz „Janra”, oraz wytwórnia papieru toaletowego, topialnia tłuszczu, spółka „Młynpasz” zlokalizowane w znajdującej się tuż za granicami miasta Margońskiej Wsi. W zakładach tych pracuje wielu mieszkańców Margonina. W mieście istnieje Bank Spółdzielczy, kilka filii towarzystw ubezpieczeniowych, leasingowych czy kredytowych. Istnieją: poczta, posterunek policji, ośrodek zdrowia, stacje benzynowe, apteki. Od roku 2009 działa tu największa polska farma wiatrowa.

Jezioro Margonińskie i Wakeboarding

Sport w mieście reprezentują trzy kluby sportowe „Sokół”, „Leśnik” i „Margo9”. Klub Sportowy „Leśnik” reprezentuje piłkę nożną i rozgrywa swoje mecze w sezonie 2023/2024 w V lidze, gr. wielkopolskiej I. W Margoninie drugim klubem jest Klub Strzelecki „Sokół” prowadzony przez Ligę Obrony Kraju. Trzeci reprezentant to Klub Wakeboardowy Margo9, który w sezonie letnim korzysta z wybudowanego w 2010 roku na Jeziorze Margonińskim wyciągu do nart wodnych i wakeboardu. Do niedawna istniał tutaj Klub Jeździecki, jednak przeniósł się on do pobliskiego Sypniewa w 1999 roku. W 1997 roku otwarto nowy stadion zmodernizowany przy wydatnym udziale jednej z pilskich firm. Stary stadion był w opłakanym stanie i nie nadawał się do użytku. Nowy obiekt dysponuje zapleczem sanitarnym, dwiema płytami boiska i trybunami na 750 osób.

Ludzie związani z Margoninem‎ ‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Margoninem‎.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Margonin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 179.
  3. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, czerwiec 2010, s. 102, ISSN 1734-6118 [dostęp 2010-07-16].
  4. Waldemar L. Janiszewski Dzieje kościoła parafialnego w Margoninie.
  5. Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 182.
  6. Agnieszka Ptakowska-Sysło. Konspiracja chodzieska 1939–1944. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowe”. 2011 (nr 5–6), maj – czerwiec 2011. Jan M. Ruman. ISSN 1641-9561. (pol.). 
  7. Krzysztof Rzepa: Dzieje Margonina. s. 10.
  8. Te miejscowości w Wielkopolsce zniknęły lub zmieniły nazwę. Oto nowe miejscowości od 2023 roku. Sprawdź listę!
  9. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)
  10. Margonin, par. pw. św. Wojciecha [online], archidiecezja.pl [dostęp 2023-08-15].
  11. Zbory i placówki [online], chwe.pl [dostęp 2023-08-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Margonin 1402-2002 600-lecie Nadania Praw Miejskich 2002, praca zbiorowa, Wydawnictwo Carina, Piła ISBN 83-88998-02-1.
  • Dzieje Margonina 2002, praca zbiorowa pod redakcją Krzysztofa Rzepy, Wydawnictwo WBP, Poznań ISBN 83-85811-85-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]