Maria Ginter

Maria Ginter
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1922 ; Smolice
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 2011 ; Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura, rzeźba, malarstwo
	Ważne dzieła
	Galopem na przełaj; Z wiatrem, pod wiatr; Po rosie, po grudzie; Pół wieku wspomnień;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Maria Ginter, z Zieleniewskich herbu Zgraja (ur. 23 listopada 1922 w Smolicach, zm. 26 sierpnia 2011 w Warszawie) – polska pisarka, rzeźbiarka, malarka i sportsmenka. Uczestniczka ruchu oporu w czasie II wojny światowej, powstaniec warszawski. Po wojnie była pierwszą w Polsce kobietą-zawodowym kierowcą ciężarówki.

Zarys biografii

Urodziła się w rodzinnym majątku ziemskim w Smolicach i tam spędziła dzieciństwo. Była absolwentką klasztornych szkół sióstr urszulanek w Pniewach. Od najmłodszych lat wykazywała zamiłowanie do przyrody i zwierząt. Ponadto uprawiała z sukcesami wiele dyscyplin sportowych, m.in. jeździectwo, narciarstwo i tenis, tocząc zacięte pojedynki z najlepszą polską tenisistką, Jadwigą Jędrzejowską. Była także aktywną członkinią klubu automobilowego – uczestniczką wielu rajdów i wyścigów oraz szybowniczką.

Po wybuchu II wojny światowej wraz z rodziną przeniosła się do Warszawy. Podczas obrony stolicy zgłosiła się ochotniczo do pracy w szpitalu w charakterze sanitariuszki. Wstąpiła do ZWZ-AK (pseud. „Iza”) i w tym samym czasie wyszła za mąż za Jana Korzybskiego. Po aresztowaniu przez Niemców trafiła do więzienia na Pawiaku, skąd dzięki wielu zabiegom udało się ją wydostać. Walczyła w powstaniu warszawskim, w którym straciła męża, również powstańca, i została sama z maleńkim synem.

Po zakończeniu wojny, by zapewnić byt dziecku i zdobyć mieszkanie, musiała pokonywać liczne przeszkody stawiane przed nią przez ówczesne władze ze względu na figurujące w jej dokumentach zapisy: „b.z.” (były ziemianin) i „członek AK”. Imała się różnych zajęć, była m.in. pierwszą w tym okresie kobietą w Polsce, która zawodowo prowadziła samochody ciężarowe. Później pracowała – przeważnie dorywczo – jako graficzka, tłumaczka i dziennikarka. Po pewnym czasie uznała, iż chcąc utrzymać rodzinę, musi wyjechać za granicę.

Wyemigrowała w 1962. Najpierw przebywała w Wielkiej Brytanii, Francji i krótko w Maroku, a następnie w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. W USA podjęła studia uniwersyteckie na wydziałach romanistyki i sztuki, na obu uzyskując tytuł MA. Za oceanem współpracowała z tamtejszą Polonią, wśród której zdobyła duży szacunek. Malowała, rzeźbiła i organizowała wystawy swoich prac, pisała książki i podróżowała.

W 1980 wróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie, na Żoliborzu. Niemal od razu zaangażowała się w działalność artystyczną, społeczną i sportową. Była członkinią polskiego PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Europejskiej Unii Kobiet, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (miała stopień porucznika rezerwy) i Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Od 1987 była fundatorką corocznej nagrody literackiej za twórczość pamiętnikarską.

Wspomagała także finansowo warszawskie schroniska dla zwierząt. W swoim żoliborskim domu zawsze miała kilka psów, a przez dłuższy czas prowadziła – pionierską w Polsce – hodowlę labradorów. Gdy byłam młoda, moją największą pasją były konie, a teraz gdy doszłam do wieku seniorskiego są nią psy, a szczególnie labradory.

Jej siostrą była Irena Findeisen-Bellert.

Maria Ginter zmarła 26 sierpnia 2011 w Warszawie. Pochowana z wojskowymi honorami, spoczęła w rodzinnym grobie na cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczenia i wyróżnienia

1948 Medal Wojska
1949 Krzyż Walecznych (Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie)
1984 medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”;

Medal za Warszawę 1939–1945

Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Medal Maksymiliana Kolbego „Nasza miłość za Wasze cierpienia”

1992 Krzyż Partyzancki
1996 Odznaka Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny
2000 Patent Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny
2000 Honorowa, srebrna odznaka jeździecka Polskiego Związku Jeździeckiego
2002 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Honorowa Obywatelka Królewskiego Miasta Łęczyca

Twórczość pisarska

1963 Life in Both Hands, Hodder and Stroughton (Londyn)
1972 Poems and Visual Images, King Ehret (USA)
1983 Galopem na przełaj, Iskry, ISBN 83-207-0663-7
1987 Z wiatrem, pod wiatr, PAX
1990 Ali Baba i jego pieskie życie • Ali Baba and His Dog's Life (książka dwujęzyczna), Wydawnictwo Omega, ISBN 83-7042-022-2

Galopem pod wiatr, Wydawnictwo Omega

1992 Po rosie, po grudzie, Polska Oficyna Wydawnicza BGW
1993 Z wiatrem, pod wiatr (II wyd. pol.), Iskry, ISBN 83-207-1427-3
2000 Pół wieku wspomnień, Wydawnictwo Muza, ISBN 83-7200-576-1

Prace zbiorowe

1964 Wspomnienia więźniów Pawiaka, LSW
1999 Ojciec święty i ja

Przypisy

Bibliografia

Niezależny portal miasta i okolic Łęczycy – Maria Ginter
Królewskie Miasto Łęczyca – Osobowości: Maria Ginter. leczyca.info.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
PAP – Pogrzeb Marii Ginter na Starych Powązkach