Mieczysław Eckhardt

Mieczysław Hugo Eckhardt
Bocian
	porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1908 ; Stanisławów
Data i miejsce śmierci	listopad 1942 ; Dawidgródek
	Przebieg służby
Lata służby	1930–1931 i 1939–1942
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	6 Pułk Ułanów Kaniowskich; Ośrodek Zapasowy Podolskiej Brygady Kawalerii; Pułk Marszowy Podolskiej BK; 3 Dywizja Piechoty; 1 Brygada Strzelców; 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa; Wachlarz
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa; kampania francuska 1940; polski ruch oporu
	Odznaczenia
	;

Mieczysław Hugo Eckhardt ps. „Bocian” (ur. 29 sierpnia 1908 w Stanisławowie, zm. w listopadzie 1942 w Dawidgródku) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.

Życiorys

Od 16 sierpnia 1930 roku do 30 czerwca 1931 roku był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po ukończeniu szkoły i odbyciu praktyki w 6 pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie został mianowany na plutonowego podchorążego^[1]. Na podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stanisławów i posiadał przydział mobilizacyjny do 6 pułku Ułanów Kaniowskich^[2].

We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego Podolskiej Brygady Kawalerii. W czasie kampanii wrześniowej (od 15 września) walczył w pułku marszowym Podolskiej Brygady Kawalerii, w którym był dowódcą plutonu kolarzy. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Został internowany. W marcu 1940 znalazł się we Francji, gdzie do czerwca służył jako dowódca plutonu ckm w 3 oddziale rozpoznawczym.

Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii został przydzielony do 1 oddziału rozpoznawczego 1 Brygady Strzelców, a następnie służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

Po przeszkoleniu ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 29 kwietnia 1942 roku i następnie przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.

Zgłosił się do służby w kraju. Zrzucony do Polski w nocy z 1 na 2 września 1942 roku, w operacji lotniczej „Smallpox”, na placówkę odbiorczą „Rogi” na terenie nadleśnictwa Łoś-Rogatki na północny wschód od Grójca. 3 listopada 1942 wraz z cichociemnymi: kpt. Maciejem Kalenkiewiczem ps. Kotwica oraz por. Janem Markiem ps. Walka w składzie pocztu sztandarowego podczas poświęcenia sztandaru dla 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej w Kościele Panien Kanoniczek w Warszawie przy ul. Bielańskiej^[3].

Przydzielony do pracy na III Odcinku Wachlarza jako dowódca^[4] bazy w Dawidgródku. Został aresztowany przez żandarmerię niemiecką 19 listopada 1942 roku i zginął w walce na posterunku^[5] lub popełnił samobójstwo w więzieniu^[6].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13423 (pośmiertnie, 9 maja 1943)^[7]

Życie rodzinne

Był synem Hugona Eckhardt de Eckhardtsburg, nadinspektora i naczelnika w dyrekcji PKP. W 1936 roku ożenił się z Janiną Stachurą (1913–1966), z którą miał syna Mariana (ur. 1937).

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Mieczysław Eckhardt.

Przypisy

↑ Stanisław Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926–1939, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1992, ISBN 83-85621-06-7, s. 30, 55, 92.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 130, 590.
↑ Mieczysław Eckhardt - Cichociemny » Cichociemni elita dywersji [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 2021-01-18] (pol.).
↑ Chlebowski 1983 ↓, s. 62.
↑ Chlebowski 1983 ↓, s. 108.
↑ Tucholski 1984 ↓, s. 308.
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 406 .

Bibliografia

Cezary Chlebowski: „Wachlarz”: monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej: wrzesień 1941 – marzec 1943. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1983. ISBN 83-211-0419-3.
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 39–41. ISBN 83-902499-0-1.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 308. ISBN 83-211-0537-8.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 85–86.

Linki zewnętrzne

http://elitadywersji.org/mieczyslaw-eckhardt-cichociemny/

[1] Stanisław Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926–1939, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1992, ISBN 83-85621-06-7, s. 30, 55, 92.

[2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 130, 590.

[3] Mieczysław Eckhardt - Cichociemny » Cichociemni elita dywersji [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 2021-01-18] (pol.).

[CITEREFChlebowski198362-4] Chlebowski 1983 ↓, s. 62.

[CITEREFChlebowski1983108-5] Chlebowski 1983 ↓, s. 108.

[CITEREFTucholski1984308-6] Tucholski 1984 ↓, s. 308.

[7] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 406 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]