Mionium
Mionium (symbol Mu) – nazwa atomu egzotycznego zbudowanego z antymionu (μ+) i orbitującego wokół niego elektronu (e–)[1]. Mionium strukturą przypomina atom wodoru; antymion, którego masa jest 207 razy większa od elektronu[2], zajmuje w nim miejsce protonu. Ze względu na dużą różnicę mas cząstek mionium przypomina atom wodoru także pod względem energii jonizacji i promienia atomu w modelu Bohra. Stan podstawowy mionium ma energię -13,54 eV, bardzo bliską wartości -13,64 eV dla wodoru[3].
Mionium jest nietrwałe ze względu na rozpad antymionu na pozyton i dwa neutrina. Jego średni czas życia to 2,2 mikrosekundy. Jest on wystarczająco długi, żeby mionium było w stanie wchodzić w reakcje chemiczne i obecnie znanych jest kilka jego związków; pod względem chemicznym zachowuje się ono jak promieniotwórczy izotop wodoru[4]. Do znanych związków należą:
- chlorek mionium (MuCl) — analog chlorowodoru (HCl),
- mionek sodu (NaMu) — analog wodorku sodu (NaH),
- mioniometan (CH3Mu) — metan z mionium podstawionym w miejscu atomu wodoru.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Muonium, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.M04069, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
- ↑ D. C. Walker. „Acc. Chem. Res.”. 18, s. 167–173, 1985.
- ↑ E.S. Gillespie. Muonium. „Physics Education”. 9, 1974. [dostęp 2010-11-13].
- ↑ C.J. Rhodes. Muonium—the second radioisotope of hydrogen—and its contribution to free radical chemistry. „Perkin Transactions”. 2, s. 1379, 2002. DOI: 10.1039/b100699l.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nazewnictwo jonów i cząsteczek zawierających mionium i wodór, według IUPAC (ang.)
- Muonium Data Base. mbaza.mm.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-18)].