Mirko Tremaglia

Mirko Tremaglia
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1926 ; Bergamo
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 2011 ; Bergamo
	Minister ds. Włochów poza granicami kraju
Okres	od 11 czerwca 2001; do 17 maja 2006
Przynależność polityczna	Sojusz Narodowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pierantonio Mirko Tremaglia (ur. 17 listopada 1926 w Bergamo, zm. 30 grudnia 2011 tamże) – włoski polityk, prawnik, od 1972 do 2011 poseł do Izby Deputowanych, w latach 2001–2006 minister.

Życiorys

W trakcie II wojny światowej stracił rodziców. Jego rodzina wspierała reżim Benita Mussoliniego i powołanie Włoskiej Republiki Socjalnej. Mirko Tremaglia został ujęty przez wojska alianckie i osadzony w obozie jenieckim w Coltano^[1].

Rozpoczął studia na Uniwersytecie Katolickim w Mediolanie, z których został usunięty po ujawnieniu jego przeszłości w bojówkach republikańskich^[1]. Ostatecznie skończył prawo i rozpoczął praktykę adwokacką. Jednocześnie od początku zaangażował się w działalność Włoskiego Ruchu Społecznego (MSI), skupiającego postfaszystów.

W 1972 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych. Od tego czasu nieprzerwanie w każdych kolejnych wyborach skutecznie ubiegał się o reelekcję, zasiadając w niższej izbie włoskiego parlamentu VI, VII, VIII, IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji. W połowie lat 90. po rozwiązaniu MSI znalazł się wśród liderów nowo powstałego Sojuszu Narodowego, który ewoluował w kierunku proeuropejskiej partii centroprawicowej.

W latach 2001–2006 sprawował urząd ministra ds. Włochów poza granicami kraju w drugim i trzecim rządzie Silvia Berlusconiego. Doprowadził do zmian w prawie wyborczym poprzez przyznanie Włochom mieszkającym za granicą prawa do wybierania własnych posłów (12) i senatorów (6) w kilku okręgach wyborczych^[2]. Tzw. prawo Tremaglii po raz pierwszy zastosowano w wyborach w 2006.

W 2008 Mirko Tremaglia po raz jedenasty z rzędu uzyskał mandat poselski z listy współtworzonego przez AN Ludu Wolności. W 2010 zasilił utworzoną przez Gianfranca Finiego frakcję Przyszłość i Wolność^[3]. Zmarł w trakcie XVI kadencji Izby Deputowanych.

Przypisy

↑ ^a ^b Mirko Tremaglia su „Il Giornale”: «Ecco perché l’antifascismo non è un valore». italiachiamaitalia.net, 23 września 2008. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
↑ Finalmente compiuta la legge Tremaglia: Il ministro fa il biliancio dell'ultima visita in Sud America. italiaestera.net, 24 marca 2006. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
↑ L'esercito di Fini: 33 deputati e 10 senatori. corriere.it, 30 lipca 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie rotarybergamoovest.it. [dostęp 2022-04-07]. (wł.).
Mirko Tremaglia na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji. [dostęp 2022-04-07]. (wł.).

[italia-1] Mirko Tremaglia su „Il Giornale”: «Ecco perché l’antifascismo non è un valore». italiachiamaitalia.net, 23 września 2008. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).

[2] Finalmente compiuta la legge Tremaglia: Il ministro fa il biliancio dell'ultima visita in Sud America. italiaestera.net, 24 marca 2006. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).

[3] L'esercito di Fini: 33 deputati e 10 senatori. corriere.it, 30 lipca 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).

[1]

[2]

[3]