Myus

Myus (gr. Μυοῦς), Myos – jedno z miast jońskich zaliczane do dodekapolis, położone w Karii, w okolicy ujścia Meandra do Zatoki Latmijskiej.

Według Strabona miał je założyć Kydrelos, syn Kodrosa, króla Aten. Położone w odległości 30 stadiów od ujścia rzeki, było najmniejszym spośród dwunastu miast Jonii, a wskutek niekorzystnych warunków bytowych (plaga komarów), o stopniowo malejącej liczbie ludności, która przesiedlała się do pobliskiego Miletu. Jedyną ważniejszą budowlą miasta odnotowaną przez starożytnych (Pauzaniasz) była wzniesiona z białego marmuru świątynia Dionizosa^[1].

Myus należało do trzech miast jońskich, których dochody Artakserkses przekazał Temistoklesowi^[2], co znajduje potwierdzenie u wielu autorów antycznych (Tukidydes, Diodor, Plutarch, Atenajos, Nepos). Podczas wojny peloponeskiej Ateńczycy doznali w pobliżu tego miejsca porażki ze strony Karyjczyków. W późniejszych czasach Filip II Macedoński, który opanował to miasto, przekazał je Magnezyjczykom^[1].

Do powolnego upadku Myus przyczyniły się częste powodzie powodujące zalewy okolicznych terenów, a także obfite nawarstwienia osadów (nanosów) rzecznych skutkujące odsunięciem się morskiej linii brzegowej o 40 stadiów (ok. 8 km) od miasta mającego początkowo bezpośredni dostęp do morza^[1].

W czasach rzymskich miasto uległo wyludnieniu do tego stopnia, iż w epoce Augusta jego nieliczną ludność uważano za obywateli Miletu^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c William Smith: Dictionary of Greek and Roman Geography. London: J. Murray, 1854.
↑ ^a ^b Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: PWN, 1983, s. 504.

Bibliografia

Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (pod red. Zdzisława Piszczka). Wyd. 5. Warszawa: PWN, 1983, s. 504, ISBN 83-010-3529-3
Leonhard Schmitz: «Myus». W William Smith: Dictionary of Greek and Roman Geography. London: John Murray, 1854

[smith-1] William Smith: Dictionary of Greek and Roman Geography. London: J. Murray, 1854.

[meka-2] Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: PWN, 1983, s. 504.

[1]

[2]