Przejdź do zawartości

Nisan Slomianski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nisan Slomianski
‏ניסן סלומינסקי‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1946
Ramat Gan, Mandat Palestyny

Poseł do Knesetu
Okres

od 12 maja 1997
do 7 czerwca 1999

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna

Okres

od 17 lutego 2003
do 24 lutego 2009

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna, Żydowski Dom

Okres

od 5 lutego 2013
do 30 kwietnia 2019

Przynależność polityczna

Żydowski Dom

Przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana
Okres

od 1977
do 1998

Nisan Slomianski (hebr. ניסן סלומינסקי lub ניסן סלומיאנסקי, ang. Nissan Slomiansky, ur. 10 stycznia 1946 w Ramat Ganie) – izraelski polityk, fizyk, rabin i działacz Gusz Emunim. Wieloletni poseł w Knesecie z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal) i Żydowskiego Domu, a także przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana w latach 1977–1998 i działacz osadniczej Rady Jesza. Członek zarządu Keren Kajemet le-Jisra’el[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 stycznia 1946 roku w Ramat Gan, wówczas w Mandacie Palestyny. W ramach wykształcenia średniego ukończył jesziwę ruchu Bene Akiwa w Nechalim. W jesziwie hesder Kerem w Jawnem otrzymał smichę rabinacką. Naukę w jesziwie łączył ze służbą wojskową w jednostce spadochronowej Brygady Nachal. Służbę skończył w stopniu porucznika. Na Uniwersytecie Bar-Ilana otrzymał tytuł licencjata z fizyki oraz otrzymał uprawnienia nauczycielskie z judaizmu. Na tym samym uniwersytecie obronił tytuł magistra z fizyki. Na Uniwersytecie Telawiwskim obronił tytuł magistra prawa z prawa hebrajskiego[1][2].

Był także jednym z założycieli narodowo-religijnego, osadniczego ruchu Gusz Emunim. Działając w jego strukturach założył osiedle Elkana, w którym pełnił funkcję przewodniczącego samorządu lokalnego od 1977 roku do 1998 roku. W tym okresie przyczynił się do rozwoju kompleksu edukacyjnego w osiedlu, który składa się z przedszkoli, szkół religijnych i szkół dla dziewcząt, w których wykłada do dzisiaj[1][2].

Zaangażowany był także w działalność samorządowej organizacji osadników o nazwie Rada Jesza. W pierwszej połowie lat 90. XX wieku organizował debaty i kampanie społeczne przeciwko zainicjowanym przez Icchaka Rabina porozumieniom z Oslo[1][2].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Czternasty Kneset

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Czternasty Kneset.

W 1997 roku zajął miejsce zmarłego posła Mafdalu – Awrahama Szterna. W trakcie kadencji przewodniczył podkomisji ds. administracji cywilnej, był członkiem komisji: polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; petycji społecznych; kontroli państwa; jakości środowiska i spraw wewnętrznych[1][2].

Szesnasty Kneset

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Szesnasty Kneset.

Do Knesetu dostał się z listy Mafdalu. W trakcie tej kadencji zasiadał w nadzwyczajnej komisji: ds. problemu pracowników zagranicznych; zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu; komisji śledczej ds. przemocy w sporcie oraz w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; jakości środowiska i spraw wewnętrznych; mianowania sędziów religijnych[1].

Siedemnasty Kneset

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Siedemnasty Kneset.

Był posłem ze wspólnej listy Narodowej Partii Religijnej-Unii Narodowej. Zasiadał w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; finansów; mianowania sędziów religijnych i specjalnej komisji ds. zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu[2]. Był członkiem parlamentarnych lobby ds. rolnictwa; Judei, Samarii i Gazy; osób, które przeżyły Holocaust; Jerozolimy[1].

W 2009 roku nie dostał się do Knesetu, ponieważ Żydowski Dom wprowadził do parlamentu trzech posłów. Mimo to wciąż brał udział w pracach komisji ds. finansów, a także brał udział w konsultacjach różnych organizacji i grup religijnych[2].

Dziewiętnasty Kneset

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dziewiętnasty Kneset.

W trakcie kadencji brał udział w pracach połączonej komisji ds. budżetu na obronność i ds. budżetu Knesetu. Był przewodniczącym komisji finansów i członkiem parlamentarnego lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego[1].

Dwudziesty Kneset

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dwudziesty Kneset.

W tej kadencji przewodniczył komisji: finansów; porządkowej; polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; legislacji, prawa i sprawiedliwości. Był też członkiem parlamentarnych lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego; Ziemi Izraela; powrotu żołnierzy do domu[1].

W styczniu 2019 roku wycofał się z aktywnego uczestnictwa w życiu politycznym. Stwierdził jednak, że pozostanie w Żydowskim Domu, aby pracować na rzecz partii[3]. Mimo to, otrzymał 41. miejsce (przedostatnie) na liście Zjednoczonej Prawicy na wrześniowe wybory w 2019 roku[4].

Praca legislacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swojej kariery politycznej brał udział w pracach nad:

  • Prawem edukacji prawniczej i opieki prawnej. Wzmocnienie praw i pozycji osób uprzywilejowanych w Państwie Izrael,
  • ustanowieniem kary za rzucanie kamieniami, która nie może być mniejsza niż jedna piąta maksymalnej kary za przestępstwo,
  • nowelizacją Prawa o ubezpieczeniach społecznych. Wprowadzenie zapisu o odmowie emerytury rodzicom dziecka, które zostało skazane za rzucanie kamieniami lub inne przestępstwo wymierzone w bezpieczeństwo,
  • Prawem o terroryzmie. Wprowadzenie wysokich kar dla terrorystów i osób będących członkami organizacji terrorystycznych, a także dla osób popierających takie organizacje,
  • Prawem odwołania. Kneset może odwołać głosami 90 posłów (w tym 10 nie może być członkami partii będących w koalicji rządzącej) ze stanowiska parlamentarzysty posła, który nawołuje do rasizmu lub wspiera walkę zbrojną przeciw Izraelowi,
  • Prawem o organizacjach non profit. Zobowiązanie organizacji chroniących prawa człowieka, które otrzymują środki finansowe z zagranicy, do oświadczenia tego i ujawnienia źródeł finansowania,
  • Prawem regulacji. Prawo regulujące status domów osadników w Judei i Samarii powstałych na prywatnej ziemi[5].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty i ma piątkę dzieci[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Kneset, ניסן סלומינסקי [online] [dostęp 2019-08-02].
  2. a b c d e f g Kneset, Nissan Slomiansky [online] [dostęp 2019-08-02].
  3. Moran Azulaj, ח"כ ניסן סלומינסקי פורש מהחיים הפוליטיים, „Jedi’ot Acharonot”, 17 stycznia 2019 [dostęp 2019-08-02].
  4. ועדת הבחירות המרכזית לכנסת, הימין המאוחד הבית היהודי – האיחוד הלאומי – הימין החדש [online] [dostęp 2019-08-02].
  5. הבית היהודי, מהנעשה במפלגה- ניסן סלומינסקי [online] [dostęp 2019-08-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]