Przejdź do zawartości

Fiat Fiorino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ram V700)

Fiat Fiorinosamochód osobowo-dostawczy klasy aut miejskich produkowany pod włoską marką FIAT od 1977 roku na rynek brazylijski, a w latach 2007–2024 na rynek europejski.

Pierwsza generacja

[edytuj | edytuj kod]
Fiat Fiorino I
Ilustracja
Fiat Fiorino I przed liftingiem
Inne nazwy

Fiat 147 Pick-Up City
Emelba 127 Poker

Producent

FIAT

Zaprezentowany

listopad 1977

Okres produkcji

1977–1988

Miejsce produkcji

Włochy Turyn
Brazylia Betim
Argentyna Córdoba
Hiszpania Barcelona

Poprzednik

Fiat 500 Commerciale

Następca

Fiat Fiorino II

Dane techniczne
Segment

kombivan segmentu B
dostawcze segmentu B

Typy nadwozia

2-drzwiowy pickup
2-drzwiowy furgon

Długość

4159 mm

Szerokość

1622 mm

Wysokość

1915 mm

Masa własna

1160 kg

Dane dodatkowe
Pokrewne

Fiat 127
Fiat 147

Konkurencja

Citroën C15
Opel Combo
Renault Express
Volkswagen Caddy

Fiat Fiorino I - tył
Fiat Fiorino I po liftingu

Fiat Fiorino I został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 1977 roku.

Samochód został zbudowany na bazie drugiej generacji modelu 127. W 1980 roku auto przeszło face lifting. Zmodernizowany został m.in. pas przedni pojazdu.

Pojazd produkowany był także w Brazylii przed oddział Fiat Automóveis w latach 1977 – 1988. Auto bazowało na bazie modelu 147 z lat 1976-86 oraz na modelu 127 z lat 1971-95. Inne nazwy to Fiat 147 Pick-Up City, Emelba 127 Poker oraz SEAT Fiorino.

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
  • Benzynowe:
    • R4 0.9 8V (903 cm3) 45 KM 33 kW 64 Nm
    • R4 1.05 8V (1049 cm3) 50 KM 37 kW 77 Nm
  • Wysokoprężne:
    • R4 1.3 8V (1301 cm3) 45 KM 33 kW 103 Nm


Druga generacja

[edytuj | edytuj kod]
Fiat Fiorino II
Ilustracja
Fiat Fiorino II przed liftingiem
Producent

FIAT

Zaprezentowany

wrzesień 1988

Okres produkcji

1988–2013

Miejsce produkcji

Brazylia Betim
Argentyna Córdoba

Poprzednik

Fiat Fiorino I

Następca

Fiat Fiorino III
Fiat Strada (pickup)

Dane techniczne
Segment

kombivan segmentu B
dostawcze segmentu B

Typy nadwozia

2-drzwiowy pickup
2-drzwiowy furgon

Długość

4159 mm

Szerokość

1622 mm

Wysokość

1915 mm

Masa własna

1160 kg

Liczba miejsc

2-5

Dane dodatkowe
Pokrewne

Fiat Uno
SEAT Terra

Konkurencja

Citroën C15
Dacia Pick-Up
Opel Combo
Renault Express
Škoda Pick-up
Volkswagen Caddy

Fiat Fiorino II - tył
Fiat Fiorino II po liftingu
Fiat Fiorino II - tył po liftingu
Fiat Fiorino II po drugim liftingu

Fiat Fiorino II został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 1988 roku.

Samochód został oparty na bazie modelu Uno. Auto wyposażone zostało w dwie benzynowe jednostki napędowe o pojemności 1.1 l (60 KM) i 1.4 l, a także jeden silnik wysokoprężny o pojemności 1.7 l. Pojazd posiadał najwyższą oraz największą przestrzeń ładunkową w swojej klasie.

Pojazd wytwarzano zarówno w wersji furgon, a także pickup. Ta druga odmiana produkowana była do 1999 roku, po czym została na rynku Ameryki Południowej w 1998 roku zastąpiona zupełnie nowym modelem Strada.

Fiorino II w europejskiej wersji przeszedł moderniazację w 1997 roku, w ramach której zmieniono wygląd pasa przedniego (reflektory i zderzaki), a także wkłady tylnych lamp. Sprzedaż modelu trwała w Europie do grudnia 2000 roku, po czym samochód został wycofany bez bezpośredniego następcy ze sprzedaży. Ten ostatecznie zadebiutował na Starym Kontynencie dopiero 7 lat później, w 2007 roku.

Kontynuacja produkcji

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sprzedaży w Europie w 2000 roku, produkcja i sprzedaż Fiorino II była kontynuowana w Ameryce Południowej kolejną dekadę. Samochód był wytwarzany w niezmienionej formie do 2008 roku, kiedy to przeszedł kolejną modernizację - w jej ramach pojawił się przód zapożyczony ze zmodernizowanego modelu Mille i odświeżone wkłady tylnych lamp. Ostatecznie, produkcja zakończyła się w 2013 roku, kiedy to zadebiutował następca opracowany specjalnie z myślą o lokalnym rynku i nie mający nic wspólnego z europejskim Fiorino III.


Trzecia generacja

[edytuj | edytuj kod]

Wersja europejska

[edytuj | edytuj kod]
Fiat Fiorino III
Fiat Qubo
Ilustracja
Fiat Fiorino III przed liftingiem
Inne nazwy

Ram V700 City

Producent

FIAT

Zaprezentowany

październik 2007

Okres produkcji

2007–2024

Miejsce produkcji

Turcja Bursa

Poprzednik

Fiat Fiorino II

Dane techniczne
Segment

kombivan segmentu B
dostawcze segmentu B

Typy nadwozia

3, 4 i 5-drzwiowy furgon
4 i 5-drzwiowy kombivan

Skrzynia biegów

5 i 6-biegowa manualna
5 i 6-biegowa półautomatyczna

Napęd

przedni

Długość

3864 mm
Qubo i Kombi: 3959 mm

Szerokość

1716 mm

Wysokość

1721 mm
Qubo: (2007–2017) – 1680 mm (od 2017) – 1735 mm

Rozstaw osi

2513 mm

Masa własna

1070 – 1255 kg

Zbiornik paliwa

45 l

Liczba miejsc

2 lub 5

Test Euro NCAP

3 gwiazdek

Bagażnik

Qubo: 330 – 2500 l

Ładowność

500 kg

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Citroën Nemo
Peugeot Bipper

Konkurencja

Ford Tourneo Courier

Fiat Fiorino III - tył
Fiat Fiorino III po liftingu
Fiat Fiorino III - tył po liftingu
Fiat Qubo - wersja osobowa
Fiat Qubo - tył
Fiat Qubo - tył po liftingu

Fiat Fiorino III został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 2007 roku[1].

Samochód zbudowany został we współpracy z francuskim koncernem motoryzacyjnym PSA. W ramach współpracy zbudowane zostały bliźniacze modele: Fiorino, Citroën Nemo oraz Peugeot Bipper, w oparciu o platformę GM Fiat SCCS.

Pojazd wraz ze swoimi bliźniaczymi modelami zdobył tytuł Van of the Year 2009[2].

W 2008 roku podczas targów motoryzacyjnych w Genewie zaprezentowano wersję osobową pojazdu, nazwaną Fiat Qubo[3].

W 2009 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie zaprezentowano uterenowioną wersję modelu Qubo – Trekking. Samochód wyposażony został m.in. w zderzak z wbudowaną osłoną, 15-calowe alufelgi z terenowymi oponami, relingi dachowe oraz tylne przyciemnione szyby. Auto wyposażono także w inteligentny układ kontroli trakcji Traction+[4].

W 2010 roku pojazd przeszedł pierwszą modyfikację. Zmienione zostały wzory tapicerki oraz kolory deski rozdzielczej, a także wzory felg aluminiowych. Przy okazji modyfikacją poddane zostały także jednostki napędowe, które spełniają normę Euro 5[5].

W 2016 roku auto przeszło subtelny lifting nadwozia i wnętrza. Zastosowany został m.in. nowy przedni zderzak, poprawiono atrapę chłodnicy oraz zastosowano nowy wzór felg aluminiowych. We wnętrzu pojazdu zastosowano nowe koło kierownicy oraz drążek zmiany biegów. Przy okazji liftingu, do listy wyposażenia opcjonalnego dodano m.in. 5-calowy ekran do obsługi systemu rozrywkowo-informacyjnego. Zmodernizowano także jednostki napędowe pojazdu, tak, aby każda spełniała normy emisji spalin Euro 6[1].

Na początku 2020 roku producent zakończył produkcję osobowych odmian Fiorino, sprzedawanych pod nazwą "Qubo". Wersje dostawcze były w dalszym ciągu produkowane[6].

Wersje wyposażenia

[edytuj | edytuj kod]

2007-2016

[edytuj | edytuj kod]
  • Fiorino:
    • Base
    • Elegant
    • Adventure

Standardowe wyposażenie obejmuje m.in. wspomaganie kierownicy, system ABS oraz poduszkę powietrzną kierowcy.[7]

Qubo:

  • Active
  • Dynamic

od 2016

[edytuj | edytuj kod]

Fiorino:[8]

  • Base
  • SX
  • Adventure
  • Business - wersja specjalna
  • Business Pro - wersja specjalna

Standardowe wyposażenie podstawowej wersji Base obejmuje m.in. system ABS, wspomaganie kierownicy, instalacja radiowa z anteną i 4 głośnikami i poduszkę powietrzną kierowcy.

Bogatsza wersja SX dodatkowo wyposażona jest w m.in. centralny zamek z pilotem, elektrycznie regulowane szyby przednie, elektrycznie regulowane i podgrzewane lusterka zewnętrzne, podłokietnik przedni, oraz boczne drzwi przesuwane tylne.

Topowa wersja Adventure, stylizowana na off-roadową dodatkowo obejmuje m.in. system Traction+ i pakiet Adventure.

Qubo:[9]

  • Easy
  • Lounge
  • Trekking

Standardowe wyposażenie podstawowej wersji Easy obejmuje m.in. 4 poduszki powietrzne, systemy ABS z EBD i ESP, centralny zamek z pilotem, klimatyzacje manualną, elektrycznie regulowane szyby przednie, instalacja radiowa z anteną i 4 głośnikami, przesuwane drzwi boczne tylne z obu stron, oraz czujniki ciśnienia w oponach (TPMS).

Bogatsza wersja Lounge dodatkowo wyposażona jest w m.in. elektrycznie regulowane i podgrzewane lusterka, światła przeciwmgielne, podłokietnik przedni, dzieloną kanapę, oraz radio z 6 głośnikami, 5 calowym ekranem dotykowym, Bluetooth, USB i AUX.

Topowa wersja Trekking, stylizowana na off-roadową dodatkowo obejmuje m.in.: system Traction+, przyciemniane szyby, relingi dachowe, oraz 15 calowe felgi aluminiowe.

W zależności od wersji wyposażenia samochód opcjonalnie możemy doposażyć w m.in.: tempomat, podgrzewane fotele przednie, dwuskrzydłową klapę bagażnika, czujniki cofania, kierownicę obszytą skórą, radio cyfrowe DAB a także nawigację GPS.

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Pojemność
skokowa
[cm³]
Typ silnika Moc maksymalna
[KM] przy obr./min
Maks. moment
obrotowy [Nm]
przy obr./min
Przyspieszenie
0-100 km/h [s]
Prędkość
maks. [km/h]
Silniki benzynowe:
1.4 8V 1360 R4 73 (54)/5200 118/2600 16,2 155
1.4 8V 1368 R4 77 (57)/6000 115/3000 14,7 157
Silniki wysokoprężne:
1.3 16V Multijet 1248 R4 75 (55)/4000 190/1750 b.d. b.d.
1.3 16V Multijet 1248 R4 80 (58)/3750 200/1500 17,7 161
1.3 16V Multijet 1248 R4 95 (70)/4000 200/1500 16,5 155
Silniki benzynowe zasilane gazem ziemnym:
1.4 Natural Power 1360 R4 70 (51)/6000 104/4000 17,5 150


Wersja brazylijska

[edytuj | edytuj kod]
Fiat Fiorino III
Ilustracja
Fiat Fiorino III
Inne nazwy

Ram ProMaster Rapid
Ram V700 Rapid
Ram V700

Producent

FIAT

Zaprezentowany

wrzesień 2013

Okres produkcji

od 2013

Miejsce produkcji

Brazylia Betim

Poprzednik

Fiat Fiorino II

Dane techniczne
Segment

kombivan segmentu B
dostawcze segmentu B

Typy nadwozia

3, 4 i 5-drzwiowy furgon
4 i 5-drzwiowy kombivan

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

4384 mm

Szerokość

1809 mm

Wysokość

1900 mm

Rozstaw osi

2717 mm

Masa własna

1117 kg

Liczba miejsc

2 lub 4

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Peugeot Partner Rapid

Pokrewne

Fiat Uno

Konkurencja

Renault Kangoo

Fiat Fiorino III - tył

Fiat Fiorino III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2013 roku.

Niezależnie od europejskiej wersji, we wrześniu 2013 roku Fiat przedstawił zupełnie nowe Fiorino III na rynek Ameryki Łacińskiej. Samochód ponownie powstał na bazie Fiata Uno, tym razem jego drugiej generacji oferowanej tylko na rynku Brazylii[10]. Zachował przy tym rzadką już formę klasycznego furgona z wyraźnie zaznaczoną i wyższą od kabiny pasażerskiej przestrzenią ładunkową[11].

Tylne lampy zapożyczono z Fiata Doblo pierwszej generacji po liftingu. Na rynkach innych krajów Ameryki Południowej, poza Brazylią i Argentyną, samochód oferowany jest pod marką Ram Trucks jako Ram V700 Rapid oraz Ram ProMaster Rapid w Meksyku[12].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mariusz Zmysłowski: Fiat Fiorino (2016) – subtelny lifting dostawczaka. autokult.pl. [dostęp 2016-07-08].
  2. Grzegorz Skarbek: Van Of The Year 2009 – Nemo, Fiorino i Bipper. autogaleria.pl, 2008-09-27. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
  3. Tomasz Popławski: Fiat Fiorino – osobowa odmiana Qubo. autogaleria.pl, 2008-02-28. [dostęp 2016-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
  4. Tomasz Popławski: Fiat Qubo Trekking – Zdobywca. autogaleria.pl, 2009-09-11. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
  5. Tomasz Popławski: Fiat Fiorino – Szybkie zmiany. autogaleria.pl, 2010-08-11. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
  6. Fiat po cichu wycofuje z rynku Doblo i Qubo - to koniec rodzinnych kombivanów [online], LEFTLANE.PL, 28 stycznia 2020 [dostęp 2020-07-20] (pol.).
  7. Włosko-francuskie trojaczki. motoryzacja.interia.pl, 2007-10-03. [dostęp 2016-07-08].
  8. Cennik Fiat Fiorino Cargo RP'2019 [online], 15 września 2019.
  9. Cennik Fiat Qubo RP'2019 [online], 15 września 2019 [dostęp 2019-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-28].
  10. Fiat ya vende en Brasil la nueva Fiorino. [dostęp 2019-11-15]. (hiszp.).
  11. Brazil - Fiat Fiorino and Fiat Uno Van variants previewed. [dostęp 2019-11-15]. (hiszp.).
  12. Las camionetas Fiat ahora son RAM 700 y RAM V700 Rapid en Colombia. [dostęp 2019-11-15]. (hiszp.).