Tejmuraz II
król Kartlii | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Tejmuraz II (ur. 1700, zm. 1762 w Astrachaniu[1] lub w Petersburgu[2]) – król Kachetii w latach 1744-1745, a następnie król Kartlii w latach 1745-1762.
Tron Kachetii objął w 1744, wskazany przez władcę perskiego Nadira Szaha Afszara. Tejmuraz II musiał zgodzić się na dalszą obecność perskich oddziałów wojskowych w Kachetii, zdołał jednak skłonić je do powstrzymania się od plądrowania kraju. Z kolei bezwzględne postępowanie Persów w sąsiedniej Kartlii doprowadziło do wybuchu powstania, któremu Nadir Szah Afszar, zajęty innymi sprawami politycznymi, nie był w stanie skutecznie przeciwdziałać. Zgodził się natomiast, by Tejmuraz II został królem Kartlii, podczas gdy królestwo Kachetii miał objąć jego syn Herakliusz II[3]. Koronacja Tejmuraza II odbyła się w katedrze Sweti Cchoweli, 1 października 1745. Była to pierwsza od 1632 koronacja władcy Kartlii wyznającego chrześcijaństwo[2].
Tejmuraz II i Herakliusz II blisko współpracowali, co sprawiło, że mimo nominalnego utrzymania podziału między Kartlią i Kachetią oba państwa wschodniogruzińskie zostały faktycznie zjednoczone[2][4]. Przeprowadzili liczne reformy wewnętrzne w zakresie wojskowości, sądownictwa, gospodarki[5]. W latach 1747–1749 król Kartlii przebywał w Persji, gdzie wykorzystując wewnętrzny zamęt po zamordowaniu Nadira uzyskał podporządkowanie Kartlii i Kachetii Borczalo[2]. Przed 1755 wygnał z Gruzji duchowieństwo katolickie[5].
W 1758 Tejmuraz II i Herakliusz II zawarli układ z królem Imeretii Solomonem I, w którym zobowiązywali się do wzajemnej pomocy w razie agresji tureckiej lub perskiej przeciwko rządzonym przez nich państwom[6]. Mimo tego sytuacja Kartlii i Kachetii była ciągle niestabilna, co skłoniło Tejmuraza II do poszukiwania sojusznika w Rosji. W 1760 król Kartlii osobiście wyjechał na spotkanie z carem. Proponował mu nawet wystąpienie Gruzinów przeciwko Persji i wykorzystanie armii gruzińskiej do osadzenia na tamtejszym tronie kandydata wskazanego przez Rosję[2]. Car nie zobowiązał się jednak do wspierania Gruzji[4]. Tejmuraz II zmarł w Rosji i został pochowany w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Astrachaniu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 119. ISBN 83-04-02345-8.
- ↑ a b c d e f Теймураз II
- ↑ Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 117. ISBN 83-04-02345-8.
- ↑ a b Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 118-119. ISBN 83-04-02345-8.
- ↑ a b АНТОНИЙ I
- ↑ Соломон I