Vladimir Andrić

Vladimir Andrić
Data i miejsce urodzenia	1882 ; Trebinje
Data śmierci	5 sierpnia 1932
	Minister rolnictwa
Okres	od 27 lipca 1928; do 6 stycznia 1929
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Radykalna
Poprzednik	Svetozar Stanković
Następca	Oto Frangeš
	Odznaczenia

Vladimir Andrić cyr. Владимир Андрић (ur. 1882 w Trebinju, zm. 5 sierpnia 1932^[1]) – serbski polityk, adwokat i publicysta, minister rolnictwa w latach 1928-1929, senator Królestwa Jugosławii.

Życiorys

Uczył się w Mostarze i w Sarajewie. W gimnazjum sarajewskim związał się z tajną organizacją Srpska svijest, zajmującą się działalnością kulturalno-polityczną^[1]. Odbył studia prawnicze w Pradze, tam też obronił pracę doktorską. W czasie studiów w Pradze zaprzyjaźnił się z Tomasem Masarykiem^[1]. Po powrocie do Sarajewa otworzył kancelarię adwokacką. W 1912 został wybrany deputowanym do bośniackiego Saboru. Związany początkowo z grupą Petara Kočicia, z czasem przeszedł do grupy Daniela Dimovicia^[1]. W latach 1913–1914 pisał do czasopism sarajewskich: Otadżbiny i Pregledu zajmując się tematyką agrarną. W czasie I wojny światowej jako adwokat bronił Serbów przed sądami sarajewskimi^[1].

Po zakończeniu wojny kontynuował działalność humanitarną, angażując się w pomoc dla sierot wojennych, w tym celu założył pismo Dobrotvor, koordynujące działalność pomocową. Związany z Narodową Partią Radykalną, w latach 20. należał do jej ścisłego kierownictwa. Od 1921 zasiadał w parlamencie Królestwa SHS, reprezentując okręg Sarajewo^[1]. W 1924 objął stanowisko podsekretarza stanu w ministerstwie reformy rolnej, a w 1927 stanął na czele resortu. W latach 1928–1929 pełnił funkcję ministra rolnictwa w gabinecie Antona Korošeca^[1]. 6 stycznia 1929 przeszedł na emeryturę. Należał do grona zwolenników dyktatury królewskiej Aleksandra I. W 1932 został mianowany senatorem Królestwa Jugosławii. Zmarł na zawał serca w czasie podróży pociągiem^[1].

Odznaczony czechosłowackim Orderem Lwa Białego^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Momčilo Pavlović: Senatori Kraljevine Jugoslavije. Biografski leksikon. Belgrad: 2016, s. 46-48. ISBN 978-86-7403-206-0.

Bibliografia

Momčilo Pavlović: Senatori Kraljevine Jugoslavije. Biografski leksikon. Belgrad: 2016, s. 46-48. ISBN 978-86-7403-206-0.

[senatori-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Momčilo Pavlović: Senatori Kraljevine Jugoslavije. Biografski leksikon. Belgrad: 2016, s. 46-48. ISBN 978-86-7403-206-0.

[1]