Przejdź do zawartości

Władimir Osokin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Osokin
Владимир Осокин
Ilustracja
Osokin po lewej
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1954
Leningrad

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Moskwa 1980 kolarstwo
(druż. na dochodzenie)
srebro Montreal 1976 kolarstwo
(druż. na dochodzenie)
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
srebro Liège 1975 ind. na dochodzenie (A)
srebro Liège 1975 druż. na dochodzenie
srebro Monachium 1978 druż. na dochodzenie
srebro Amsterdam 1979 druż. na dochodzenie
srebro Brno 1981 druż. na dochodzenie
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Władimir Jurjewicz Osokin (ros. Владимир Юрьевич Осокин, ur. 8 stycznia 1954 w Leningradzie) – radziecki kolarz torowy i szosowy, dwukrotny medalista olimpijski oraz pięciokrotny medalista torowych mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Władimir Osokin osiągnął w 1975 roku, kiedy zdobył srebrny medal w indywidualnym wyścigu na dochodzenie amatorów podczas torowych mistrzostw świata w Liège, ulegając jedynie Thomasowi Huschke z NRD. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami zajął również drugie miejsce w drużynowym wyścigu na dochodzenie. Drużynowo srebrne medale zdobył także podczas mistrzostw świata w Monachium (1978), mistrzostw w Amsterdamie (1979) oraz mistrzostw w Brnie (1981). W 1976 roku Osokin wystartował na igrzyskach olimpijskich w Montrealu, gdzie razem z Aleksandrem Pierowem, Witalijem Pietrakowem i Wiktorem Sokołowem zdobył srebrny medal, a indywidualnie był czwarty, przegrywając walkę o brąz z Thomasem Huschke. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Moskwie reprezentanci ZSRR w składzie: Walerij Mowczan, Władimir Osokin, Witalij Pietrakow, Aleksandr Krasnow i Wiktor Manakow zdobyli złoty medal drużynowo, a indywidualnie Osokin był tym razem piąty. Startował także w wyścigach szosowych, zajmując między innymi drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Wyścigu Pokoju w 1977 roku, przy czym wygrał trzy etapy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]