Zbigniew Dyka

Zbigniew Dyka
Data i miejsce urodzenia	5 października 1928 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 2019 ; Kraków
	Minister sprawiedliwości, prokurator generalny
Okres	od 23 grudnia 1991; do 17 marca 1993
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Wiesław Chrzanowski
Następca	Jan Piątkowski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zbigniew Stanisław Dyka (ur. 5 października 1928 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 2019^[1] w Krakowie^[2]) – polski prawnik i polityk, adwokat, poseł na Sejm I kadencji, minister sprawiedliwości w latach 1991–1993.

Życiorys

Syn Zygmunta i Kamilli^[2]. W czasie II wojny światowej walczył w Szarych Szeregach. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Z zawodu adwokat, był m.in. obrońcą części oskarżonych w tzw. sprawie połanieckiej^[3].

Wielokrotnie wybierany do władz samorządu zawodowego, w tym do Naczelnej Rady Adwokackiej. Był m.in. wiceprezesem NRA, pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. Był uczestnikiem prac związanego z solidarnościową opozycją Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[4].

Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji wybranego z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (jako członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego) w okręgu krakowskim. Od grudnia 1991 w rządach Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości, będąc jednocześnie prokuratorem generalnym. Został odwołany w marcu 1993.

Jego spóźnienie na głosowanie w sprawie wotum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej przyczyniło się do przegłosowania tego wotum jednym głosem 28 maja 1993. Według jednej z wersji miał podczas głosowania przebywać w toalecie^[5].

W 2004 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. W 2010 uhonorowany Wielką Odznaką Adwokatura Zasłużonym^[7].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XXVIA, rząd: płn., miejsce: 21)^[8].

Przypisy

↑ Zbigniew Dyka. wyborcza.pl, 2 maja 2019. [dostęp 2019-05-02].
↑ ^a ^b Zbigniew Dyka. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
↑ Grzegorz Wysocki: Wiesław Łuka: zbrodnia połaniecka przeraża do dzisiaj. Trudno uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło. wp.pl, 31 sierpnia 2015. [dostęp 2018-12-24].
↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2018-12-24].
↑ Komórki rządzą politykami. gazeta.pl, 16 lutego 2006. [dostęp 2018-12-24].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 39, poz. 681).
↑ Uchwała Nr 4 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 19 listopada 2010 r.. nra.pl. [dostęp 2021-11-05].
↑ Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-21].

Bibliografia

Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2018-12-24].

[1] Zbigniew Dyka. wyborcza.pl, 2 maja 2019. [dostęp 2019-05-02].

[rs-2] Zbigniew Dyka. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].

[3] Grzegorz Wysocki: Wiesław Łuka: zbrodnia połaniecka przeraża do dzisiaj. Trudno uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło. wp.pl, 31 sierpnia 2015. [dostęp 2018-12-24].

[OIUS-4] Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2018-12-24].

[5] Komórki rządzą politykami. gazeta.pl, 16 lutego 2006. [dostęp 2018-12-24].

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 39, poz. 681).

[7] Uchwała Nr 4 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 19 listopada 2010 r.. nra.pl. [dostęp 2021-11-05].

[8] Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-21].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

W dniu zaprzysiężenia	Jan Olszewski (PC) Artur Balazs (PC) Zbigniew Dyka (ZChN) Jerzy Eysymontt (PC) Adam Glapiński (PC) Gabriel Janowski (PL) Stefan Kozłowski Jerzy Kropiwnicki (ZChN) Karol Lutkowski Antoni Macierewicz (ZChN) Marian Miśkiewicz Jan Parys Andrzej Siciński Krzysztof Skubiszewski Andrzej Stelmachowski Ewaryst Waligórski Wojciech Włodarczyk (PC)
Późniejsi członkowie rządu	Andrzej Olechowski