najemnik

najemnik (język polski)

wymowa:

IPA: [naˈjɛ̃mʲɲik], AS: [nai ̯ẽmʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pracownik, pracujący zwykle dorywczo dla różnych pracodawców, pracownik najemny

(1.2) najemnik (1.1), pracujący jako żołnierz; zob. też wojsko najemne w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	najemnik	najemnicy
dopełniacz	najemnika	najemników
celownik	najemnikowi	najemnikom
biernik	najemnika	najemników
narzędnik	najemnikiem	najemnikami
miejscownik	najemniku	najemnikach
wołacz	najemniku	najemnicy

przykłady:

(1.1) Wujek Karol zatrudniał latem w swoim sadzie wielu najemników.

(1.2) Zanim zwerbowało go KGB, pracował jako najemnik w Afryce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pracownik najemny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. najmować ndk., wynajmować ndk.

przym. najemny

rzecz. najemca m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wage-earner, hired man, employee; (1.2) mercenary
• duński: (1.1) lønarbejder w, daglejer w; (1.2) lejesoldat w, lejetropper w
• fiński: (1.2) palkkasoturi, palkkasotilas
• francuski: (1.1) journalier m; (1.2) mercenaire m
• hiszpański: (1.1) jornalero m, bracero m; (1.2) mercenario m
• niemiecki: (1.1) Lohnarbeiter m; (1.2) Söldner m
• nowogrecki: (1.1) μισθωτός m, μεροκαματιάρης m; (1.2) μισθοφόρος m
• wilamowski: (1.1) mitłik m

źródła: