doktór
Wygląd
doktór (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik doktór doktorzy / doktorowie dopełniacz doktora doktorów celownik doktorowi doktorom biernik doktora doktorów narzędnik doktorem doktorami miejscownik doktorze doktorach wołacz doktorze doktorzy / doktorowie depr. M. i W. lm: (te) doktory
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Użycie tego wariantu wariantu mianownika w znaczeniu (1.2) jest potępiane przez Wielki słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją A. Markowskiego[2], jednak nie przez Słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją W. Doroszewskiego, który jedynie stwierdza, że ów wariant zwykle odnosi się do znaczenia (1.1)[3], ani nie przez Słownik języka polskiego pod redakcją tegoż[4].
- tłumaczenia:
- (1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: doktor
- źródła:
- ↑ Bolesław Prus, Lalka.
- ↑ Hasło „doktor” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 187.
- ↑ Hasło „doktor” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 119.
- ↑ Hasło „doktór” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.