Ptolemej II Filadelf (grč. Πτολεμαῖος Φιλάδελφος, 309. pne.246. pne.), bio je kralj Ptolemejskog Egipta u periodu 283. do 246. godine pne. Bio je sin osnivača Ptolemejske dinastije Ptolemeja I Sotera i Berenike od Egipta. Njegova vladavina se često navodi kao zlatno doba Ptolemejskog Egipta, s obzirom da je Egipat postao najveća pomorska sila Istočnog Mediterana, a njegov dvor bio jedno od središta kulturnog života tadašnjeg antičkog svijeta.

Ptolemej II Filadelf

Ptolemej II Filadelf, na novčiću iz 3. veka pne. u društvi sa sestrom i suprugom Arsinojom II
Ptolemej II Filadelf, na novčiću iz 3. veka pne. u društvi sa sestrom i suprugom Arsinojom II

Datum rođenja 309. pne.
Datum smrti 246. pne.
Titula Kralj Egipta
Period 283. pne.246. pne.
Prethodnik Ptolemej I Soter
Naslednik Ptolemej III Euerget
Poreklo
Dinastija Ptolemejidi
Otac Ptolemej I Soter
Majka Berenika I
Porodica
Supružnik Arsinoja I
Arsinoja II
Deca Ptolemej III Euerget
Lizomah
Berenika

Vladavina

uredi

Ptolemej II Filadelf je počeo svoju vladavinu kao ko-regent sa njegovim ocem Ptolemejem I Soterom od 290. pne. do 283. pne. Egipat je bio umešan u nekoliko ratova za vreme njegove vladavine. Magas iz Kirene je započeo rat sa njegovim polubratom 274. pne., i seleukidski kralj Antioh I Soter (Soter u prevodu znači spasitelj), je napao uskoro, za vreme Prvog sirijskog rata. Dve ili tri godine rata su usledile.

Egipćani su nizali pobedu za pobedom što ih je učinilo neospornom pomorskom silom u istočnom Mediteranu. Njegova flota (od 112 brodova) je važila za najjaču pomorsku opsadnu jedinicu ikada. Osiguravši pristup primorskim gradovima njegove imperije Ptolemej II Filadelf je proširio ptolemejsku sferu preko Kiklade do Samotrake, i luke i obalne gradove Kilikije Trakeje, Pamfilije, Licije i Karije.

Pobeda koju je makedonski kralj Antigon II Gonata izvojevao kod Kosa (između 258. i 256. pne.) nije dugo ometala ptolemejsku dominaciju nad Egejskim morem. U Drugom sirijskom ratu sa Seleukidskim kraljevstvom, pod Antiohom II Teosom (posle 260. pne.), Ptolemej je neprekidno gubio na primorju Male Azije i pristao je na mir koji je bio uslovljen venčanjem Antioha i Ptolemejeve ćerke Berenike (250. pne.)