Konvoj
| Konvoj | |
|---|---|
,_USS_William_H._Standley_(CG-32)_and_USS_Guadalcanal_(LPH-7)_escort_tanker_Gas_King_in_the_Persian_Gullf_on_21_October_1987_(6432283).jpg) | |
Konvoj je naziv za skupinu brodova ili vozila, koja putuju zajedno zbog međusobne podrške i zaštite.[1]
Izvorno konvoji su bili trgovački brodovi koji su plovili pod oružanom pratnjom, da se zaštite od pirata.[1] Od 17. vijeka, tadašnje neutralne sile zahtjevale su da se prizna pravo na konvoj tj. imunitet od pretrage neutralnih trgovačkih brodova koji plove u konvoju, od strane ratnih brodova.[1]
Engleska koja je tad bila dominantna pomorska sila, odbila je priznati to pravo.[1] Među državama koje su zahtjevale (i priznavale) pravo na konvoj bile su; Francuska, Austrija i Sjedinjene Američke Države.[1] Velika Britanija odstupila je od svog stava jedino za vrijeme Krimskog rata kako bi uskladila svoju praksu sa tadašnjom saveznicom Francuskom.[1]
Londonska deklaracija iz 1909. koju su potpisale sve tadašnje pomorske velesile uključujući i Veliku Britaniju, priznala je i formalizirala pravo na neutralnost konvoja, iako nikad nije uspjela stupiti na snagu, tako da se tokom Prvog svjetskog rata samo par navrata pozvalo na to pravo.[1]
Konvoji su pokazali sasvim drugačiju svrhu tokom Prvog svjetskog rata kada ih je uglavnom koristila britanska mornarica da zaštiti svoje brodove od njemačkih brod]]ova i podmornica. Njemačka praksa proglašenja ratnim zonama velikih površina otvorenog mora i vođenje neograničenog podmorničkog rata čak i protiv nominalno neutralnih trgovačkih mornarica, prisilila je Britance da organiziraju transport svojih trgovačkih brodova u velikim zaštićenim skupinama tj. konvojima.[1]
Prednost korištenja konvoja bila je u tom da trgovački brodovi, inače bespomoćni, od tada više nisu plovili morima sami i nezaštićeni, već u dovoljno velikim skupinama koje su opravdavale dodjelu razarača i drugih ratnih brodova na putu preko Atlantik]]a. Ti ratni brodovi, naoružani, torpedima i dubinskim bombama, bili su u stanju suprostaviti se podmornicama i stvoriti zaštitni kordon oko centralne jezgre trgovačkih brodova.[1] Njemačke podmornice od tada su bile prisiljene prihvatiti rizik vlastitog uništenja, ukoliko su se željele približiti trgovačkim brodovima na dovoljnu udaljenost da ispale svoja torpeda. Treba reći da sistem konvoja praktički nije profunkcionirao sve do 1917. kad su katostrofalni gubitci brodova jasno ukazali da se drukčije nemože, ali je od te godine pokazao svu svoju efikasnost.[1]
Tokom Drugog svjetskog rata, sistem konvoja razvijen je do najveće moguće mjere, i odigrao je presudnu ulogu u postizanju pobjede protiv moćne njemačke podmorničke flote. Novine su bile korištenje sonara, podrška avijacije, posebno dizajniranih spasilačkih brodova i radiokomunikacija koje su omogućavale konvojima da lakše koordiniraju svoje akcije i štite se protiv nove taktike kriegsmarine organiziranja podmornica u vučje čopore od 8 do čak 20 podmornica, koje su presretale konvoje i napadale ih noću u masovnom napadu.[1] Efikasnost konvojskog sistema za vrijeme Drugog svjetskog rata, lako se da shvatiti preko činjenica, jer su odprilike 2700 savezničkih i neutralnih trgovačkih brodova potopile podmornice, od tog su manje od 30 % bili oni koji su torpedirani ploveći u konvoju, a 60 % ih je bilo bez pratnje a ostatak su bili zaostali brodovi iz konvoja.[1] Od 1939. do 1942. 4435 savezničkih i neutralnih brodova je potopljeno od svih mogućih razloga, uključujući i podmornice. Od 1943. kada je konvojski sistem postao potpuno operativan, samo je 1452 savezničkih i neutralnih brodova potopljeno. S druge strane neuspjeh japanske carske mornarice da se razvije efikasan sistem konvoja doveo je do gotovo potpunog uništenja japanske trgovačke mornarice od strane američkih podmornica u razdoblju od 1943. do 1945.[1]
Kad se već mislilo da su konvoji stvar daleke prošlosti, somalski pirati podsjetili su svijet krajem 20. vijeka da ponovno organizira konvoje koji plove Crvenim morem.
U suštini imaju potpuno isti princip kao i pomorski konvoji. Orgoniziraju se po nesigurnim krajevima, kao 1960-ih u turskoj Andaliji i Afganistanu, gdje su u to vrijeme harali hajduci. Konvoji su organizirani i za vrijeme najnovijih balkanskih ratova nakon raspada Jugoslavije, poznati su oni prema Sarajavu za vrijeme opsade.
