soletë

SOLETË f.

• 1. ndërt. Shtresa e tavanit të çdo kati të një ndërtese, e bërë me trarë prej betonarmeje, prej tullash me vrima etj., mbi të cilën shtrohet dyshemeja, ndërkat. Soletë prej betonarmeje. Soleta të parapërgatitura. Hodhi (shtroi, betonoi) soletën.
• 2. Shtrojë e hollë prej lëkure të butë ose prej kartoni me beze, që i vihet këpucës nga brenda nën shputën e këmbës.