วากามูราซากิ

วากามูราซากิ (ญี่ปุ่น: 若紫; โรมาจิ: Wakamurasaki; เยาวมาลีสีม่วง) เป็นบทที่ 5 ของ ตำนานเก็นจิ ผลงานของ มุราซากิ ชิคิบุ ที่มีทั้งหมด 54 บท

ตำนานเก็นจิ "วากามูราซากิ"

ดอกฟูจิ หรือ วิสเทเรีย

ที่มาของชื่อบท วากามูราซากิ

วะกะ (若) ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่า อ่อนเยาว์

มูราซากิ(紫)

• ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่า สีม่วง

• หมายถึงพืชชนิดหนึ่ง ชื่อว่า มุราซากิ หรือ ชิคง (紫根)ชื่อทางวิชาการคือ Lithospermum erythrorhizon ขยายพันธุ์เติบโตอยู่ในประเทศญี่ปุ่น คาบสมุทรเกาหลี และทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน รากใช้ทำเป็นสีย้อมผ้า ที่ให้สีม่วง ( มุราซากิ ) ในยุคเฮอัน อาภรณ์สีมุราซากินั้นสงวนไว้สำหรับสตรีชั้นสูงเช่นจักรพรรดินี หรือ นางในราชสำนักเท่านั้น
• ภาษาของสีมุราซากิ สื่อความหมายถึง ความสนิทชิดเชื้อ และ ความปรารถนาชั่วนิรันดร์
• ตัวละครหญิงของเรื่องตำนานเก็นจิ เขาเรียกเด็กหญิง (ศักดิ์เป็นหลานสาวของพระชายาฟุจิทสึโบะ)หน้าตาละม้ายคล้ายพระชายาฟุจิทสึโบะ ที่เขาพาตัวมาจากคิตะยามะและเลี้ยงดูนางในคฤหาสน์ นิโจ ว่า มุราซากิ(สีม่วง ) เพราะ สีม่วงคือสีของดอกฟุจิ( วิสเทเรีย ) ซึ่งหมายถึง พระชายาฟุจิทสึโบะที่เขารักแต่ไม่อาจเป็นเจ้าของได้ ด้วยนางเป็นภรรยาของบิดาของเขา ในบทวะกะมุราซากิมีร้อยกรองดังนี้

「手(て)に摘(つ)みていつしかも見(み)む紫(むらさき)の根(ね)にかよひける野辺(のべ)の若草(わかくさ)」

Te ni tsumi te itsushika mo mi mu murasaki no ne

ni kayohi keru nobe no wakakusa

พลันปรารถนาเด็ดดอมเจ้าเยาวมาลี อันจุตีร่วมว่านเครือบุบฝากานดา สีม่วงพะพราวผการ่วมธาตรี

เก็นจิปรารถนาจะได้มุราซากิน้อยไปเป็นภรรยาโดยไว เพื่อเติมเต็มความรักไม่สมหวังที่เขามีต่อพระชายาฟุจิทสึโบะผู้เป็นอาของมุราซากิ

ตัวละครหลักในบท

• เก็นจิ

ยศ โคะโนะเอะจูโจ ( Konoe Chuujou พลโทราชองครักษ์ )อายุ 18

• ภิกษุเจ้าอาวาสแห่งคิตะยามะ ( คิตะยามะ โนะ โซซุ Kitayama no Shouzu)
• โยชิคิโยะ

ผู้ติดตามของเก็นจิ เป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเมืองฮาริมะ

• นักบวชแห่งอาคาชิ ( อาคาชิ โนะ นีวโด Akashi no Nyuudou )

อดีตเจ้าเมืองฮาริมะ

• ท่านหญิงแห่งอาคาชิ

บุตรีของนักบวชแห่งอาคาชิ

• โคเรมิตสึ

คนสนิท และพี่น้องร่วมแม่นมเดียวกับเก็นจิ

• มุราซากิ

เด็กหญิงอายุ 10 ปี

• แม่ชีแห่งคิตะยามะ

ยายของมุราซากิ เป็นน้องสาวของภิกษุแห่งคิตะยามะ อายุพ้น 40 ปี

• โชนะกอน

พี่เลี้ยงของมุรากิ

• เฮียวบุเคียวโนะมิยะ

องค์ชายเจ้ากรมกลาโหม บิดาของมุราซากิ อายุ 33

• โทโนะจูโจ

สหายและพี่ภรรยาของเก็นจิ

• จักรพรรดิคิริสึโบะ

พระราชบิดาของเก็นจิ

• สะไดจิน

เสนาบดีฝ่ายซ้าย พ่อตาของเก็นจิ อายุ 52

• อาโออิ

บุตรีของสะไดจิน ภรรยาของเก็นจิ อายุ 22

• พระชายาฟุจิทสึโบะ

พระชายาในจักรพรรดิคิริสึโบะ อายุ 23

• โอเมียวบุ

นางกำนัลของฟุจิทสึโบะ

เรื่องย่อ

เก็นจิป่วยเป็นไข้มาลาเรีย เขาจึงพาผู้ติดตาม 4-5คน ไปนมสการพระธุดงในคิตะยามะผู้มีชื่อเสียงด้านการปัดเป่าโรคภัยไข้เจ็บ เก็นจิเคยส่งสาส์นให้ท่านมาพบ แต่ท่านตอบว่าชราเกินกว่าที่จะเดินทางออกจากที่พำนักไหวแล้ว พระธุดงชราอาศัยอยู่ในถ้ำหินบนภูเขาสูง ปลายเดือนมีนาคม ดอกซากุระในนครหลวงนั้นโรยราสิ้นแล้ว ทว่าบนภูเขาคิตะยามะ ดอกซากุระกลับกำลังเบ่งบานสะพรั่ง ทำให้เก็นจิยินดีปรีดามาก

ระหว่างการรักษาตัวช่วงกลางวัน เก็นจิออกเดินเล่นในหมู่บ้านใกล้เคียง เขาเห็นรั้วสานหน้าวัดแห่งหนึ่ง ที่มีฝีมือการสานปราณีตกว่ารั้วบริเวณใกล้เคียง ช่วงค่ำ เก็นจินำโคเรมิตสึไปชมดสถานที่นั้นอีกครั้ง เบื้องหลังรั้วสาน เก็นจิมองเห็นแม่ชีอ่านหนังสืออยู่กับโต๊ะเท้าแขน นางอายุราว 40 ปี และดูมุ่งมั่นกับการอ่าน ต่อมา เด็กหญิงน่ารักอายุราว 10 ปีวิ่งเข้ามาหาแม่ชีแล้วฟ้องน้องด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า อินุกิ ปล่อยลูกนกกระจอกที่นางขังให้บินหนีไปแล้ว และนี่คือครั้งแรก ที่เก็นจิ เห็นหน้า มุราซากิ

เมื่อเก็นจิเข้านมัสการในวัด เขาถามเจ้าอาวาสถึงเด็กหญิงน้อยๆคนนั้น ได้ความว่า นางเป็น บุตรีของเฮียวบุเคียวโนะมิยะ พี่ชายของพระชายาฟุจิทสึโบะ มารดาของนางนั้นตายไปแล้ว ทิ้งบุตรสาวตัวน้อยให้ยายที่เป็นชีดูแลเลี้ยงดู เก็นจิเสนอจะนับดูแลเลี้ยงดูเด็กหญิงน้อยๆคนนั้นใน(ฐานะภรรยา) แต่ท่านเจ้าอาวาสปฏิเสธ เมื่อทำเจ้าอาวาสเข้าทำวัด เก็นจิเข้าพบแม่ชี และเอ่ยปากขอเลี้ยงดูเด็กหญิงกับผู้เป็นยาย แม่ชีลังเลใจ เพราะอายุของทั้งสองต่างกันมากเกินไป หลานสาวของนางยังเด็กนัก

เมื่ออาการป่วยของเก็นจิทุเลา ท่านเจ้าอาวาสเตรียมอาหารเช้าซึ่งประกอบด้วยผลไม้และสุราแปลกตามาเลี้ยง เก็นจิ ท่านเจ้าอาวาส และพระธุดง ร่วมกันแต่งโคลงกลอนอำลาอาลัย ท่านเจ้าอาวาสมอบลูกประคำงาช้างในกล่องแบบจีน ที่เจ้าชายโชโตคุ ได้มาจากเกาหลีให้เก็นจิ อีกทั้งยังมอบกิ่งสนที่ผูกพันด้วยมอบขวดยาสีครามลายดอกซากุระและฟุจิให้เก็นจิหลายขวด พระธุดงมอบยันต์คุ้มครองจากภยันต์อันตราย และเมื่อโทโนะจูโจตามมาสมทบ จึงเกิดงานเลี้ยงตามมา

พระชายาฟุจิทสึโบะป่วย จึงลาราชการจากวังกลับมาพำนักที่บ้านเดิม เก็นจิลอบเข้าหานาง โดยบังคับให้โอเมียวบุนำทาง คืนนั้นเป็นคืนในฤดูร้อนอันแสนสั้นราวกับความฝัน ฟุจิทสึโบะตกตะลึงเมื่อเห็นเก็นจิลอบเข้ามา นางไม่สามารถขัดขืนเก็นจิได้ เก็นจิทอดถอนใจ เสียดายที่ไม่อาจจะแสดงความรักอัดแน่นในใจของเขาได้เต็มที่ ฟุจิทสึโบะตัดสินใจจะมีความสัมพันธ์เก็นจิอีก ต่อมาฟุจิทสีโบะตั้งครรภ์ลูกของเก็นจิพร้อมทุกทรมานกับความผิดบาปในใจ

เก็นจิไปหาภรรยาที่คฤหาสน์ถนนซันโจ แต่นางยังคงเย็นชาจนทำให้เขาอึดอัด ยายของมุราซากิเสียชีวิต หลังการทำบุญครบรอบ 49 วัน เก็นจิไปเยี่ยมเยือนที่คฤหาสน์ของท่านหญิงน้อยมุราซากิ คฤหาสน์นั้นรกร้าง ขาดการดูแล โชนะกอนพี่เลี้ยงของมุราซากิ ห่วงใยในอนาคตของท่านหญิงน้อยที่ขาดผ้ดูแลคุ้มครอง เก็นจิสัญญาว่า เขาจะดูแลนางเอง ท่านหญิงน้อยวิ่งเข้ามาหาเก็นจิ นางช่างเป็นเด็กหญิงที่แจ่มใสน่ารักนัก คืนนั้นเป็นคือพายุโหมกระหน่ำ เก็นจินอนข้างๆมุราซากิน้อย คอยปลอบโยนปกป้องนางจากเสียงอสุนิบาตและพายุร้าย

เก็นจิลากลับตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เขาสัญญาว่าจะกลับมาอีกครั้ง ระหว่างเดินทางเก็นจิกลับท่ามกลางหมอกลงจัด เขาจึงส่งคนไปเคาะประตูบ้านชู้รักที่เคยคบหากัน แต่กลับไม่มีใครตอบรับ

ก่อนที่เฮียวบุเคียวโนะมิยะ บิดาของมุราซากิจะมารับนางไป เก็นจิลักพาตัวท่านหญิงน้อยไปคฤหาสน์นิโจ มีเพียงโชนะกอนพี่เลี้ยงเท่านั้นที่ติดตามไปด้วย เก็นจิเตรียมห้องด้านปีกตะวันตกที่ยังว่างให้นางพำนัก ในตอนแรกมุราซากิและโชนะกอน ต่างตื่นตระหนกไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกนาง แต่ต่อมาก็ค่อยๆคุ้นชินกับชีวิตใหม่ เก็นจิพยายามทุกวิถีทางที่จะให้พวกนางอุ่นใจยอมรับว่าที่นี่คือบ้านของพวกนาง เขาสอนให้มุราซากิแต่งกวีและวาดภาพ โดยทำเป็นตัวอย่างให้นางลอกตาม