มาเรียแห่งบราบ็องต์ สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส

มาเรียแห่งบราบ็องต์
มาเรียแห่งบราบ็องต์
	พิธีราชาภิเษกของมาเรียในแซ็งต์-ชาแปล ปี ค.ศ. 1275
พระราชินีคู่สมรสแห่งฝรั่งเศส
ครองราชย์	21 สิงหาคม ค.ศ. 1274 – 5 ตุลาคม ค.ศ. 1285
ประสูติ	13 พฤษภาคม ค.ศ. 1254; เลอเฟิน
สิ้นพระชนม์	12 มกราคม ค.ศ. 1322 (67 พรรษา)
พระสวามี	พระเจ้าฟิลิปที่ 3 แห่งฝรั่งเศส
พระบุตร	หลุยส์แห่งเอฟโรซ์; บล็องช์แห่งฝรั่งเศส ดัชเชสแห่งออสเตรีย; มาร์เกอรีตแห่งฝรั่งเศส
พระบิดา	เฮนริคที่ 3 ดยุคแห่งบราบ็องต์
พระมารดา	อาเดอแลดแห่งบูร์กอญ

รุ่นสำหรับพิมพ์ไม่ได้รับการสนับสนุนอีกต่อไปและอาจมีข้อผิดพลาด โปรดอัปเดตบุ๊กมาร์กและใช้ตัวเลือกสำหรับพิมพ์ที่มีมาให้ในเบราว์เซอร์แทน

มาเรียแห่งบราบ็องต์ (ดัตช์: Maria van Brabant, ฝรั่งเศส: Marie de Brabant) (13 พฤษภาคม ค.ศ. 1254 – 12 มกราคม ค.ศ. 1322^[1]) เป็นพระราชินีคู่สมรสแห่งฝรั่งเศสจากการเป็นพระราชินีคนที่สองของพระเจ้าฟิลิปที่ 3 แห่งฝรั่งเศส ทรงเสด็จพระราชสมภพในเลอเฟินเป็นธิดาของเฮนริคที่ 3 ดยุคแห่งบราบ็องต์กับอาเดอแลดแห่งบูร์กอญ^[2]

พระราชประวัติ

สายตระกูล

มาเรียแห่งบราบ็องต์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1254 ในเลอเฟิน (ปัจจุบันอยู่ในประเทศเบลเยียม) บิดาของพระองค์คือเฮนริคที่ 3 ดยุคแห่งบราบ็องต์ที่ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1261 ซึ่งมาเรียยังเป็นเด็กอยู่ ส่วนมารดาของพระองค์คืออาเดอแลด บุตรสาวของอูกที่ 4 ดยุคแห่งบูร์กอญ อาเดอแลดมีน้องชาย คือ รอแบต์ที่ 2 ดยุคแห่งบูร์กอญที่ต่อมาสมรสกับแอนเญ็สแห่งฝรั่งเศส พระธิดาคนเล็กของพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศส และเป็นบิดาของมาร์เกอรีตแห่งบูร์กอญ อนาคตพระมเหสีของพระเจ้าหลุยส์ที่ 10 แห่งฝรั่งเศสและนาวาร์ที่ถูกจองจำในข้อหาคบชู้ในปี ค.ศ. 1314 กับฌานแห่งบูร์กอญ อนาคตพระมเหสีของพระเจ้าฟิลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส ด้วยเหตุนี้มาเรียแห่งบราบ็องจึงเป็นลูกพี่ลูกน้องลำดับที่หนึ่งมาร์เกอรีตแห่งบูร์กอญ อนาคตพระมเหสีของพระเจ้าหลุยส์ที่ 10 แห่งฝรั่งเศสที่อ่อนวัยกว่าพระองค์มาก มาเรียยังเป็นลูกพี่ลูกน้องลำดับที่หนึ่งของบล็องช์แห่งอาร์ตัวส์ สมเด็จพระราชนีแห่งนาวาร์ซึ่งเป็นพระสัสสุของพระเจ้าฟิลิปที่ 4

มาเรียถูกตั้งชื่อตามย่าของพระองค์ คือ มาเรียแห่งโฮเฮินสเตาเปิน ดัชเชสแห่งบราบ็องต์ พระธิดาของพระเจ้าฟรีดริชแห่งสวาเบีย กษัตริย์แห่งเยอรมนี พระโอรสคนเล็กของจักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

การอภิเษกสมรส

พิธีอภิเษกสมรสของมาเรียแห่งบราบ็องต์กับพระเจ้าฟิลิปที่ 3 แห่งฝรั่งเศส (ค.ศ. 1274) จากมหาพงศาวดารฝรั่งเศส

วันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1274 มาเรียแห่งบราบ็องต์อภิเษกสมรสกับพระเจ้าฟิลิปที่ 3 แห่งฝรั่งเศส^[3] พระองค์เป็นพ่อม่ายที่มีพระโอรสที่ยังมีชีวิตอยู่สามคนกับอิซาเบลแห่งอารากอน พระมเหสีคนแรก คือ หลุยส์, ฟิลิป และชาร์ลส์

มาเรียแห่งบราบ็องกับพระเจ้าฟิลิปที่ 3 แห่งฝรั่งเศสมีพระโอรสธิดาด้วยกันสามคน คือ

หลุยส์แห่งเอฟโรซ์ (ค.ศ. 1276–1319)
มาร์เกอรีตแห่งฝรั่งเศส (ค.ศ. 1278/79–1318^[4]) พระมเหสีของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ
บล็องช์ (ต้นคริสตทศวรรษ 1280–1305) พระมเหสีของพระเจ้ารูดอล์ฟที่ 1 แห่งโบฮีเมีย

ชีวิตในราชสำนัก

มาร์เกอรีตแห่งพรอว็องส์ พระมารดาของพระเจ้าฟิลิปที่ 3 และปิแอร์ เดอ ลา บรูส มหาดเล็กในห้องนอนของพระเจ้าฟิลิปที่ 3 มีอิทธิพลต่อพระองค์อย่างมาก การไม่ใช่ชาวฝรั่งเศสทำให้มาเรียโดดเดี่ยวในราชสำนักฝรั่งเศส พระองค์ไม่เป็นที่นิยมแม้แต่น้อย

ปี ค.ศ. 1276 หลุยส์ พระโอรสเลี้ยงของมาเรียสิ้นพระชนม์อย่างน่าสงสัย มาเรียถูกสงสัยว่าเป็นคนสั่งให้วางยาพิษ^[5] ปิแอร์ เดอ ลา บรูสก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยเช่นกัน เขาถูกจองจำและถูกประหารในข้อหาฆาตกรรม มาร์เกอรีตสงสัยว่ามาเรียเป็นคนบงการฆ่าหลุยส์ พระเจ้าฟิลิปเองก็ดูจะเชื่อพระมารดามากกว่าพระมเหสี

ชีวิตหลังตกเป็นม่าย

มาเรียกลายเป็นม่ายในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1285 เมื่อพระเจ้าฟิลิปที่ 3 สิ้นพระชนม์ด้วยวัยเพียง 40 พรรษา พระเจ้าฟิลิปที่ 4 พระโอรสเลี้ยงวัย 17 พรรษาของพระองค์เป็นผู้สืบทอดบัลลังก์ต่อจากพระบิดา

ปี ค.ศ. 1294 พระองค์ร่วมกับพระราชินีนาถฌานที่ 1 แห่งนาวาร์และบล็องช์แห่งอาร์ตัวส์ทำข้อตกลงสันติภาพระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศสกับเอ็ดมุนด์หลังกางเขน พระอนุชาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ^[6]

ปี ค.ศ. 1316 ทรงเกษียณตัวเข้าสู่อารามเลส์มิวโรซ์

การสิ้นพระชนม์

พระองค์มีพระชนมายุยืนกว่าพระเจ้าฟิลิปที่ 4, พระโอรสธิดาทั้งสามคนที่สิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1305, ค.ศ. 1318 และค.ศ. 1319 และพระเจ้าหลุยส์ที่ 10 พระนัดดาเลี้ยง พระองค์สิ้นพระชนม์ในวัย 67 พรรษาในวันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 1321 ซึ่งเป็นรัชสมัยของพระเจ้าฟิลิปที่ 5 พระนัดดาเลี้ยงคนที่สอง ในอารามเลส์มิวโรซ์ในโมล็อง ร่างของพระองค์ไม่ได้ถูกฝังในสุสานกษัตริย์ที่มหาวิหารแซ็งต์เดอนีส์ แต่ถูกฝังในคอนแวนต์กอร์เดอลิเยร์ในปารีสซึ่งถูกเปลวเพลิงทำลายในปี ค.ศ. 1580 โบสถ์ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในอีกหลายปีต่อมา

อ้างอิง

↑ Viard, Jules Marie Édouard (1930). Grandes Chroniques de France. Librairie Ancienne Honoré Champion, p. 362 note3.
↑ Dunbabin, Jean (2011). The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305. Cambridge University Press, p. xiv.
↑ Bradbury, Jim (2007). The Capetians, Kings of France 987-1328. Hambledon Continuum, p. 238.
↑ Stanton, Anne Rudloff (2001). The Queen Mary Psalter: A Study of Affect and Audience. Volume 91 Part 6. American Philosophical Society, p. 219.
↑ Jordan, William Chester (2009). A Tale of Two Monasteries: Westminster and Saint-Denis in the Thirteenth Century. Princeton University Press, p. 141.
↑ Morris, Marc (2008). Edward I and the Forging of Britain. Windmill Books, p. 267-268.

[1] Viard, Jules Marie Édouard (1930). Grandes Chroniques de France. Librairie Ancienne Honoré Champion, p. 362 note3.

[2] Dunbabin, Jean (2011). The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305. Cambridge University Press, p. xiv.

[3] Bradbury, Jim (2007). The Capetians, Kings of France 987-1328. Hambledon Continuum, p. 238.

[4] Stanton, Anne Rudloff (2001). The Queen Mary Psalter: A Study of Affect and Audience. Volume 91 Part 6. American Philosophical Society, p. 219.

[5] Jordan, William Chester (2009). A Tale of Two Monasteries: Westminster and Saint-Denis in the Thirteenth Century. Princeton University Press, p. 141.

[6] Morris, Marc (2008). Edward I and the Forging of Britain. Windmill Books, p. 267-268.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]