ดนตรีแอมเบียนต์

ดนตรีแอมเบียนต์
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	ดนตรีคลาสสิกในศตวรรษที่ 20 ดนตรีอีเลกโทรนิกอาร์ต ดนตรีมินิมอลลิสต์ เคราต์ร็อก ไซเคเดลิกร็อก สเปซร็อก
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ทศวรรษที่ 1970 สหราชอาณาจักร
เครื่องบรรเลงสามัญ	เครื่องดนตรีอีเลกโทรนิก, เครื่องดนตรีอีเลกโทรอคูสติก, และเครื่องดนตรีอื่น หรือเสียงประกอบ รวมถึงเครื่องดนตรีโฟล์กท้องถิ่นที่ทำในรูปแบบดนตรีอีเลกโทรนิก
รูปแบบอนุพันธุ์	แอมเบียนต์เฮาส์ - แอมเบียนต์เทคโน - นิวเอจ - ชิลล์เอาท์ - ดาวน์เท็มโป
แนวย่อย
ดาร์คแอมเบียนต์ - โดรนมิวสิก - โลเวอร์เคส - แบล็กแอมเบียนต์
แนวประสาน
แอมเบียนต์ดับ - อิลเบียนต์ - ไซเบียนต์ - แอมเบียนต์อินดัสเทรียล -แอมเบียนต์เฮาส์ - สเปซมิวสิก

ดนตรีแอมเบียนต์ (อังกฤษ: Ambient music) เป็นแนวเพลงที่เน้นเรื่องของเสียงมากกว่าตัวโน้ต เน้นบรรยากาศ สภาพสิ่งแวดล้อม ในธรรมชาติ

แอมเบียนต์เกิดขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เป็นการนำสไตล์เพลงหลาย ๆ อย่างมารวมกัน ไม่ว่าจะเป็นแนวแจ๊ซ, อิเล็กทรอนิกส์, นิวเอจ, ร็อค แอนด์ โรล,ดนตรีคลาสสิก , เร็กเก้, เวิลด์มิวสิก หรือแม้กระทั่งเสียงทั่ว ๆ ไป (Noise)

ไบรอัน อีโน่ (สมาชิกวง Roxy Music และโปรดิวเซอร์ของ U2 กับ เดวิด โบวี่) ให้คำนิยามดนตรีแอมเบียนต์ โดยเขียนนิยามดนตรีในอัลบั้มของเขาอัลบั้มชื่อ Ambient 1: Music for Airports ในปี 1978

ดนตรีแอมเบียนต์ เป็นดนตรีที่ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ มันเหมือนเสียงบรรยากาศในสกอร์ประกอบหนังที่ไม่มีใครสังเกต เหมือนเสียงเพลงเบา ๆ ในลิฟต์ที่ไม่มีใครใส่ใจ หรือเสียงซาวด์เอ็ฟเฟกต์ตามคลื่นวิทยุ ได้ซ่อนตัวเป็นเหมือนชั้นบรรยากาศ

ตัวอย่างเสียงของ ดนตรีแอมเบียนต์