Roma, Açık Şehir
Roma, Açık Şehir, 1945 İtalya yapımı dramatik savaş filmidir. Özgün adı Roma, Città Aperta olan film İngilizce konuşulan ülkelerde Rome, Open City ve Open City adları ile gösterilmişti. Film Mart 1993'te 13. Uluslararası İstanbul Film Festivali kapsamında da gösterilmişti.
| Roma, Città Aperta | |
 "Roma, Açık Şehir" (Roma, Città Aperta) filminin özgün sinema afişi | |
| Yönetmen | Roberto Rossellini |
|---|---|
| Yapımcı | Roberto Rossellini |
| Senarist | Roberto Rossellini Sergio Amidei Federico Fellini |
| Oyuncular | Aldo Fabrizi Anna Magnani |
| Müzik | Renzo Rossellini |
| Görüntü yönetmeni | Ubaldo Arata |
| Kurgu | Eraldo Da Roma |
| Stüdyo | Excelsa Film |
| Dağıtıcı | Minerva Film SpA |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | Dram, savaş |
| Renk | Siyah-beyaz |
| Yapım yılı | 1945 |
| Çıkış tarih(ler)i | 27 Eylül 1945 İtalya Eylül 1946 Cannes Film Festivali Mart 1993, 13. Uluslararası İstanbul Film Festivali |
| Süre | 100 dakika |
| Ülke |  İtalya |
| Dil | İtalyanca,Almanca |
| Diğer adları | Roma, Açık Şehir (Türkiye) Open City (ABD) Rome, Open City (Uluslararası) Rome, ville ouverte (Fransa) Roma, ciudad abierta (İspanya) Rom, offene Stadt (Almanya) |
Senaryosunu Sergio Amidei'nin Federico Fellini ile birlikte yazdıkları filmin yapımcısı ve yönetmeni Roberto Rossellini'dir. Rossellini filmin senaryosuna da katkıda bulunmuştu. Filmde iki profesyonel oyuncu, Aldo Fabrizi ve Anna Magnani dışında tamamen amatör oyuncular rol almışlardı. Film 1946 yılında Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ödülü aldı. 1947'de ABD'de En iyi Senaryo Akademi Ödülü'ne aday gösterilmişti. İtalyan Yeni Gerçekçiliği film akımının ilk örneği olan film, 1944 yılında Nazi işgali altındaki başkent Roma'daki direnişin öyküsünü anlatır.
Özet
değiştirII. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru 1944 yılında Nazi işgali altındaki Roma şehrinde yaşayan bir grup insanın hikâyesi anlatılır. Gestapo, Nazilere karşı yapılan direniş hareketinin lideri olan Giorgio Manfredi'nin (Marcello Pagliero) peşine düşmüştür. Yakın arkadaşı Francesco (Francesco Grandjacquet), Francesco'nun evlenmek üzere olduğu dul Pina (Anna Magnani) ve Rahip Don Pietro Pellegrini (Aldo Fabrizi) birlikte Giorgio'nun bir an önce Roma'dan ayrılabilmesi için yeni bir kimlik edinmesine yardımcı olurlar.
Oyuncu kadrosu
değiştir| Oyuncu | Rolü |
|---|---|
| Aldo Fabrizi | Don Pietro Pellegrini |
| Anna Magnani | Pina |
| Marcello Pagliero | Luigi Ferrari / Giorgio Manfredi |
| Vito Annichiarico | Marcello |
| Nando Bruno | Agostino |
| Harry Feist | Binbaşı Bergmann |
| Giovanna Galletti | Ingrid |
| Francesco Grandjacquet | Francesco |
| Eduardo Passarelli | Mahallenin Polis Komiseri |
| Maria Michi | Marina Mari |
| Carla Rovere | Lauretta |
| Carlo Sindici | Polis Komiseri |
| Joop van Hulzen | Yüzbaşı Hartmann |
| Ákos Tolnay | Avusturyalı firari |
Film hakkında notlar
değiştir
- Savaş zamanının yokluklarının da zorlaması ile film sağdan soldan derlenmiş farklı farklı markadan negatiflere çekilmişti. Bunlar dış çekimler için Ferrania C6 iç sahneler için ise ışığa daha hassas olan Agfa Super Pan ve Agfa Ultra Rapid idi. Bu durum aslında bir dezavantaj değil aksine filmin belgesel filmleri andıran yapısına katkıda bulunan olumlu bir faktör olmuştu.[1]
- Filmin senaryosu yazılırken Roma'daki işgal hâlâ sürüyordu (1943-1944) hatta filmin çekimleri başladığında da işgal tam sona ermemişti. Bu nedenle bazı çekimler kameralar gizlenerek ve sessiz olarak yapılmıştı. Film ekibinde rol alan bazı elemanlar da bu işgale karşı yapılan direnişe bizzat katılmışlardı. Oyunculardan ikisi hariç diğerlerinin sıradan görünümlü amatörlerden seçilmiş olmaları, belgesel tarzına yakın kaba ve çok katmanlı anlatım şekli, kamera hareketlerinin özgürlüğü, belgeseli andıran siyah beyaz görüntüler ve savaşın şehirde bıraktığı izlerinin henüz çok taze oluşu gibi etmenler filmi olağanüstü derecede gerçekçi yapıyordu. Ayrıca dış çekimlerde günlük hayatın sıradan hikâyeleri ile yoksulların sosyal problemlerine de eğiliniyordu. Rossellini'nin aralara serpiştirdiği melodramatik duygusallık anlarının da gelişimine katkıda bulunduğu bu yeni tür sonraki yıllarda John Cassavetes, Martin Scorsese, Robert Altman ve Spike Lee gibi yönetmenleri de etkileyecekti.