İçeriğe atla

Antik Mısır tıbbı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yazdırılabilir sürüm artık desteklenmiyor ve görüntü oluşturma hataları olabilir. Lütfen tarayıcı yer işaretlerinizi güncelleyin ve bunun yerine varsayılan tarayıcı yazdırma işlevini kullanın.
Edwin Smith Papirüsü, yaralanmaların teşhis ve tedavisi de dahil olmak üzere eski Mısır tıbbını belgelemektedir.

Antik Mısır tıbbı, belgelenmiş en eski tıp arşivlerinden biridir. MÖ dördüncü binyılın sonlarında, uygarlığın başlangıcından MÖ 525'teki Pers istilasına kadar, Mısır tıp pratiği büyük ölçüde değişmemiştir. Basit ve invaziv olmayan cerrahi, kemiklerin yerleştirilmesi, diş hekimliği ve geniş bir farmakope setini içeren bilgileri vardı. Mısır tıbbi yaklaşımları, Yunanlar da dahil olmak üzere daha sonraki gelenekleri etkiledi.

Bilgi kaynakları

Ebers Papirüsünde kanser tedavisi: " tanrı Xenus'a karşı oluşmuş bir tümör "ü anlatırken, "orada hiçbir şey yapmamanızı" önerir.

19. yüzyıla kadar, eski Mısır tıbbı hakkında temel bilgi kaynakları, daha sonraki antik çağlardan kalma yazılardı. Yunan tarihçi Herodot, MÖ 440 civarında Mısır'ı ziyaret etti ve tıbbi uygulamalarına ilişkin gözlemlerini kapsamlı bir şekilde yazdı.[1] Yaşlı Pliny de tarihsel incelemelerinde onlar hakkında olumlu şeyler yazdı. Hipokrat ("tıbbın babası"), Herophilos, Erasistratus ve Galen, Amenhotep tapınağında okudular ve eski Mısır tıbbının Yunan tıbbına katkısını kabul ettiler.[2]

1822'de, Rosetta taşının çevirisi nihayet eski Mısır hiyeroglif yazıtlarının ve tıbbi konularla ilgili birçok papirüsün (Mısır tıbbi papirüsü) çevrilmesini sağladı. 19. yüzyılda Mısırbilime olan ilgi, Ebers papirüsü, Edwin Smith Papirüsü, Hearst Papirüsü, Londra Tıbbi Papirüsü ve MÖ 2900'e kadar tarihlenen diğerleri dahil olmak üzere birçok kapsamlı antik tıbbi belge setinin keşfedilmesine yol açtı.

Edwin Smith Papirüsü cerrahi üzerine bir ders kitabıdır. Anatomik gözlemleri ve çok sayıda rahatsızlığın "muayene, teşhis, tedavi ve prognozunu" detaylandırır.[3] Muhtemelen MÖ 1600 civarında yazılmıştır, ancak daha önceki birkaç metnin bir kopyası olarak kabul edilir. İçindeki tıbbi bilgiler MÖ 3000 kadar erken dönem tarihe dayanmaktadır.[4] Bu nedenle bir öğrenme kılavuzu olarak görülmektedir. Tedaviler, hayvansal, bitkisel, meyveli maddelerden veya minerallerden yapılan merhemlerden oluşuyordu.[5] 4. Hanedan (MÖ 2900-2750) dönemi kadar erken bir tarihte ağız cerrahisinin yapıldığına dair kanıtlar vardır.[6]

Ebers papirüsü (MÖ 1550), çeşitli rahatsızlıklar ve hastalıklar için - modern bir editör tarafından kategorize edildiği üzere - 877 reçete içerir. Bunların bazıları sihirli ilaçları içerir, çünkü Mısır'ın sihir ve tıpla ilgili inançları genellikle iç içe geçmiştir.[7] Ayrıca, tümörün çıkarılmasıyla ilgili talimatlarla birlikte, tümörlerin farkındalığını ortaya koyan belgeleri de içermektedir.[7]

Kahun Jinekolojik Papirüsü,[8] gebe kalma ile ilgili sorunlar da dahil olmak üzere kadınların şikayetlerinin tedavisini anlatır.[9] Tedaviyi detaylandıran otuz dört vaka anlatımı bazıları parça parça olsa da hayatta kalmıştır.[10] M.Ö 1800'e kadar uzanan tarihiyle herhangi bir tıp dalından hayatta kalan en eski tıbbi metindir.

Hearst papirüsü (MÖ 1450) ve Berlin Papirüsü (MÖ 1200) gibi diğer belgeler de eski Mısır tıbbı hakkında değerli bilgiler sağlar.

Diğer bilgiler ise Mısır mezarlarının duvarlarını sıklıkla süsleyen resimlerden ve beraberindeki yazıtların tercümesinden geliyor. Modern tıp teknolojisindeki gelişmeler aynı zamanda eski Mısır tıbbının anlaşılmasına da katkıda bulunmuştur. Paleopatologlar, mumyaların kemiklerini ve organlarını görüntülemek için X-Işınlarını ve daha sonra CAT Taramalarını kullanabildiler. Elektron mikroskopları, kütle spektrometrisi ve çeşitli adli tıp teknikleri, bilim adamlarının 4000 yıl önce Mısır'daki sağlık durumuna dair benzersiz bakış açıları elde etmelerini sağladı.

Beslenme

Eski Mısırlılar, hem dengeli hem de ölçülü olarak beslenmenin öneminin en azından kısmen farkındaydılar.[11] Mısır'ın bereketli topraklara sahip olması nedeniyle yoksullar ve açlık hala var olmasına rağmen, gıda üretimi hiçbir zaman önemli bir sorun olmadı. Eski Mısır tarihinin çoğu için ana ürünler, emmer buğdayı ve arpaydı. Bir çiftçi tarafından fırınlama ve fermantasyon yoluyla çeşitli tiplerde üretilen, mayanın ürünün besin değerini büyük ölçüde zenginleştirdiği somun şekli verilen ürünler tahmini olarak yirmi yetişkini besleyebilirdi. Arpa da birada kullanılıyordu. Birçok çeşit sebze ve meyve yaygın olarak yetiştirildi. Keten tohumu bitkisinden yağ üretildi ve sınırlı sayıda baharat ve şifalı bitki vardı. Et (koyun, keçi, domuz, yaban avı) düzenli olarak en azından üst sınıflar için mevcuttu ve belirli dönemlerde belirli hayvansal ürünlere karşı yasaklar olduğuna dair kanıtlar olmasına rağmen balık yaygın olarak tüketiliyordu. Herodot domuzun "kirli" olduğunu yazmıştı. Kral Unas'a (MÖ 2494-2345) adaklar "...süt, üç çeşit bira, beş çeşit şarap, on somun, dört ekmek, on kek dört et, farklı kesimler, eklemler, rosto, dalak, dal, göğüs, bıldırcın, kaz, güvercin, incir, diğer on meyve, üç çeşit mısır, arpa, kavuzlu, beş çeşit yağ ve taze bitkiler. . "olarak kaydedilmiştir.

Mısır diyetinin üst sınıflar için eksik olmadığı ve alt sınıfların bile seçim şansının olduğu açıktır (Nunn, 2002).

Farmakoloji

Geçmişteki birçok uygarlık gibi, eski Mısırlılar da etraflarındaki bitki yaşamının tıbbi özelliklerini fazlasıyla keşfettiler. Edwin Smith Papirüsü, farklı rahatsızlıkları iyileştirmeye yardımcı olacak birçok tarif içerir. Papirüsün kısa bir bölümünde beş tarif yer alıyor: bir tanesi kadınların karşılaşmış olabileceği problemlerle ilgili, üç tanesi ten rengini iyileştirme teknikleri ve beşincisi kolon rahatsızlıkları için.[12] Eski Mısırlıların balı ilaç olarak kullandıkları biliniyordu ve nar suları hem zayıflatıcı hem de sıkılaştırıcı olarak kullanılıyordu.[13] Ebers Papirüsü'nde 800'den fazla ilaç vardır; bazıları topikal benzeri merhemler ve sargılardı. Haplar ve ağız gargaraları gibi ağızdan alınan ilaçlar yanında inhalasyon yoluyla alınan ilaçlar da vardı.[14] :15Kabızlığı tedavi eden tarifler ise hint yağı ağacı, Male Palm ve Gengent fasulyesinden elde edilen meyvelerden oluşuyordu. Baş ağrılarına yardımcı olacak bir tarifte "soğan içi, am ağacının meyvesi, natron, tohum tohumcukları, kılıç kemiği balığı, pişmiş kırmızı balık, pişmiş kerevit kafatası, bal ve abra-merhem."yer alıyordu.[14] :44 and 60Önerilen tedavilerden bazılarında esrar ve tütsü kullanılmıştı.[15] :156 and 158"Antik çağda Mısır'da bitkilerin tıbbi kullanımının 160 kadar farklı bitki ürünüyle kapsamlı olduğu biliniyor.[16] Mısırlılar, birçok bitki özü ve meyvesinin dışında hayvan dışkısı ve hatta bazı metalleri tedavi olarak kullandılar.[17] Antik çağların bu reçeteleri, ağırlıkla değil, hacimle ölçülmüştür, bu da reçete yapma zanaatlarını bugün eczacıların yaptıklarından daha çok yemek pişirmeye benzer kılmaktadır.[15] :140Tedavileri ve bitkisel ilaçları neredeyse sınırsız görünse de, bazı terapötik ilaçlarla birlikte hala büyü formülleri de içeriyorlardı.[12] :472

Hearst Papirüsündeki 260 tıbbi reçetenin %28'inin "tedavi edilen duruma yönelik içeriğe sahip" olarak algılanabilecek bileşenlere sahip olduğu bilinmektedir. Diğer üçte birinin ise herhangi bir bozukluğa karşı mide-bağırsak sistemi üzerinde bir müshil etkisi yarattığından bahsedilmektedir.[18]

Uygulamalar

Kom Ombo Tapınağı'ndaki bir Ptolemaik dönem yazıtında tasvir edilen eski Mısır tıbbi aletleri.

Mısırlılar insan anatomisi hakkında biraz bilgi sahibiydiler. Örneğin, klasik mumyalama işleminde mumyacılar, uzun kancalı bir aleti bir burun deliğinden sokmayı, beyin kabuğunun ince kemiğini kırmayı ve beyni çıkarmayı biliyorlardı. Ayrıca iç organların vücut boşluğunda olduğu konusunda genel bir fikirleri vardı. Sol kasıktaki küçük bir kesiden organları çıkarıyorlardı. Bu bilginin tıbbi uygulayıcılara aktarılıp aktarılmadığı bilinmiyor.

Mısırlı doktorlar nabzın varlığından ve kalple olan bağlantısından haberdardı. Smith Papirüsü'nün yazarı bile kalp sistemi hakkında belirsiz de olsa bir fikre sahipti. Ancak kan dolaşımını bilmiyordu ve kan damarları, tendonlar ve sinirler arasında ayrım yapmanın önemsiz olduğunu düşünüyordu. Nil Nehri'ne benzeterek bunların vücuda hava, su ve kan taşıyan "kanallar" teorilerini geliştirdiler. Bu kanallar bloke olursa mahsuller yani insan sağlıksız hale geliyordu. Bu prensibi vücuda uyguladılar ve bir kişi hastaysa, "kanalların" blokajını kaldırmak için müshil kullanmak gerekliliğini söylediler.[19] ]

Ebers papirüsünde de gösterildiği gibi birçok ilaçlar lavman kullanılarak uygulanmıştır. Pek çok tıp uzmanı türünden biri de Anüsün Çobanı olarak bilinen Iri idi.[20]

Edwin Smith papirüsünde verilen cerrahi prosedürler gibi tıbbi uygulamalarının çoğu etkiliydi. Doktorların sağlıklı kalmak için tavsiyeleri, enfeksiyonları önlemek için koltuk altları da dahil olmak üzere vücudu yıkayıp tıraş etmekti. Ayrıca hastalara diyetlerine dikkat etmelerini ve çiğ balık veya kirli olduğu düşünülen hayvanlar gibi yiyeceklerden kaçınmalarını tavsiye ettiler.[21]

Cerrahi

Dünyadaki en eski metal (Bronz[22] veya bakır[23][24]) cerrahi aletler[25] Qar'ın mezarında keşfedildi. Cerrahi, fiziksel yaralanmaların tedavisi olarak doktorlar arasında yaygın bir uygulamaydı. Mısırlı doktorlar yaralanmaları üç kategoride tanımladılar; tedavi edilebilir, tartışılabilir ve tedavi edilemez rahatsızlıklar. Tedavi edilebilir rahatsızlıklar cerrahlar tarafından hızla düzeltilirdi. Tartışmalı rahatsızlıklar mağdurun muhtemelen tedavi olmaksızın hayatta kalabileceği hastalıklardı. Bu nedenle bu kategoride olduğu varsayılan hastalar gözlemlendi ve hayatta kalırlarsa, sorunu onarmak için cerrahi girişimler planlandı. Bıçaklar, kancalar, matkaplar, pensler, kerpetenler, teraziler, kaşıklar, testereler ve yanan tütsü içeren bir vazo kullandılar.[26]

Herodot'un Tarih isimli yapıtında belirttiği gibi, erkeklerin sünnet edilmesi normal bir uygulamaydı.[27] Diğer kültürlerin sünnetsiz olması sıklıkla not edildi. Liberyalıların sünnetsiz olmasına sıklıkla atıfta bulunuldu ve savaşlarda sünnetsiz fallusları ganimet olarak getirildi. Bununla birlikte, bazı kayıtlar dini tarikatlara girenlerin sünnet olduğunu ve bu uygulamanın yaygın olmadığını açıklamaktadır. Prosedürün bilinen tek tasviri, Ankh-Mahor'un Sakkara'daki mezar yeri olan Doktorun Mezarı'nda bebekleri değil, ergenleri veya yetişkinleri tasvir etmektedir. Kadın sünneti uygulanmış olabilir, ancak eski metinlerde buna sadece tek atıfta bulunulması yanlış bir çeviri de olabilir.[11]

Yapay ayak parmakları ve gözbebekleri gibi protezler de kullanıldı. Cenazeye hazırlanırken, eksik vücut parçaları da yerine konurdu.[11]

Cerrahinin, mumyalama uygulamalarının ve otopsinin yaygın kullanımı, Mısırlılara vücudun morfolojisi hakkında geniş bir bilgi ve hatta organ işlevleri hakkında hatırı sayılır bir anlayış kazandırdı. Çoğu ana organın işlevi doğru bir şekilde varsayılmıştı. Örneğin, kanın oksijen taşıma ve karbondioksiti uzaklaştırmadaki gerçek rolünden çok uzak olmayan, canlılık ve atık için bir terleme ortamı olduğu doğru bir şekilde tahmin edilmişti.

Diş hekimliği

Diş hekimliği önemli bir alandı ve bağımsız bir meslek olarak MÖ 3. binyılın başlarına tarihleniyordu. Ancak hiçbir zaman öne çıkmamış olabilir. Mısır diyeti, öğütülen tahıllardan arta kalan kumdan ve ekmeğin hazırlanma yöntemindeki taş parçalarından gelen aşındırıcılar açısından zengindi ve bu nedenle dişlerinin durumu kötüydü. Arkeologlar, muhtemelen geliştirilmiş tahıl öğütme tekniklerinden dolayı, MÖ 4000 ile MS 1000 yılları arasında aşınmış dişlerin şiddetinde ve görülme sıklığında sürekli bir düşüş kaydettiler.[15] Diş hastalıkları ölümcül bile olabilirdi. Örneğin Teb'li bir müzisyen olan Djedmaatesankh, otuz beş yaşlarında yaygın diş hastalığından ve büyük bir enfekte kistten öldü. Bir kişinin dişleri yıpranmaktan kurtulduysa, tatlandırıcıların nadir olması nedeniyle çürükler nadirdi. Diş tedavisi etkisizdi ve hastaların umabileceği en iyi şey, enfekte bir dişin hızlı kaybıydı. Ankhsheshonq'un Talimatı; "Çürüyen ama henüz yerinde duran diş yoktur" özdeyişini içerir.[11] Bu sürecin takipe edildiğini belgeleyen hiçbir kayıt ve diş çekimi için uygun hiçbir alet bulunamadı. Ancak bazı kalıntılarda zorla diş çekiminin izleri görülüyor.[15] Yedek dişler bulundu, ancak bunların sadece ölüm sonrası kozmetik olup olmadığı net değildir. Aşırı ağrı durumlarında afyon ilaç olarak kullanılmıştı.[11]

Doktorlar ve diğer şifacılar

Bu ahşap ve deriden yapılma ayak başparmak protezi ampute birini yürümesini kolaylaştırmak için kullanıldı.

Doktor için eski Mısır kelimesi "swnw" dir. Bu başlığın uzun bir geçmişi vardır. Dünyanın en eski kayıtlı doktoru olan Hesy-Ra, eski Mısır'da yaşıyordu. MÖ 27. yüzyılda hüküm süren Kral Djoser'in "Diş Hekimleri ve Hekimlerin Şefi" idi.[28] Bayan Peseshet (MÖ 2400) ilk kaydedilen kadın doktor olabilir: muhtemelen Akhethotep'in annesiydi ve mezarında kendisine adanan bir dikilitaş üzerinde ona imy-r swnwt olarak atıfta bulunuluyor ve bu da " Kadın Doktorların Kadın Gözetmeni" olarak çevrilmektedir (swnwt, swnw'nin dişilidir).[29]

Tıp alanında birçok rütbe ve uzmanlık vardı. Kraliyet kendi sww'larını, hatta kendi uzmanlarını istihdam etti. Doktor müfettişleri, gözetmenler ve başhekimler vardı. Bilinen eski Mısır uzmanları, göz doktoru, gastroenterolog, proktolog, diş hekimi, " kasapları denetleyen doktor" ve belirtilmemiş bir "sıvı müfettişi"dir. Proktolog için eski Mısır terimi, neru phuyt, kelimenin tam anlamıyla "anüsün çobanı" olarak tercüme edilir. İkinci unvan, MÖ 2200 civarında Irynachet tarafından da onaylanmıştır.

(Per Ankh)[30] veya Yaşam Evleri olarak adlandırılan kurumların, eski Mısır'da 1. Hanedanlıktan beri kurulduğu bilinmektedir ve tıbbi işlevlere sahip olabilirler. Buralar MÖ 1. binyılın ortasında yaşayan Peftauawyneit ve Wedjahorresnet gibi doktorlarla da ilişkilendirilir.[31] 19. Hanedan döneminde çalışanları sağlık sigortası, emeklilik ve hastalık izni gibi avantajlardan yararlanıyordu.[28]

Dış bağlantılar

Ayrıca bakınız

Konuyla ilgili yayınlar

İngilizce
  • Ancient Egyptian Medicine, John F. Nunn, 1996
  • The Greatest Benefit to Mankind: A medical History of Humanity, Roy Porter, 1997
  • A History of Medicine, Lois N. Magner, 1992
  • Medicine in the Days of the Pharaohs, Bruno Halioua, Bernard Ziskind, M. B. DeBevoise (Translator), 200
  • Pharmacological practices of ancient Egypt 23 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Michael D. Parkins, 10th Annual Proceedings of the History of Medicine Days, 2001
  • Pain, Stephanie. (2007). "The pharaohs' pharmacists." New Scientist. 15 December 2007, pp. 40–43
Fransızca
  • Ange Pierre Leca, La Médecine égyptienne au temps des Pharaons, éd. Dacosta, Paris, 1992 (2-851-28-029-5)
  • Thierry Bardinet, Les papyrus médicaux de l'Égypte pharaonique, éd. Fayard, Paris, 1995 (2-213-59280-2)
  • Histoire de la médecine en Egypte ancienne, Paris, 2013– (http://medecineegypte.canalblog.com/ 25 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  • Richard-Alain Jean, À propos des objets égyptiens conservés du musée d'Histoire de la Médecine, éd. Université René Descartes – Paris V, coll. Musée d'Histoire de la Médecine de Paris, Paris, 1999 (2-9508470-3-X)
  • Richard-Alain Jean, La chirurgie en Égypte ancienne. À propos des instruments médico-chirurgicaux métalliques égyptiens conservés au musée du Louvre, Editions Cybele, Paris, 2012 (978-2-915840-29-2)
  • Richard-Alain Jean, Anne-Marie Loyrette, À propos des textes médicaux des Papyrus du Ramesseum nos III et IV, I : la reproduction, in S.H. Aufrère (éd.), Encyclopédie religieuse de l'Univers végétal (ERUV – II), Montpellier, 2001, pp. 537–564 (978-2-84269-502-6)
  • Richard-Alain Jean, Anne-Marie Loyrette, À propos des textes médicaux des Papyrus du Ramesseum nos III et IV, I : la contraception, in S.H. Aufrère (éd.), Encyclopédie religieuse de l'Univers végétal (ERUV – II), Montpellier, 2001, pp. 564–592 (978-2-84269-502-6)
  • Bruno Halioua, La médecine au temps des Pharaons, éd. Liana Levi, coll. Histoire lieu, Paris, 2002 (2-867-46-306-8)
  • Richard-Alain Jean, Anne-Marie Loyrette, À propos des textes médicaux des Papyrus du Ramesseum nos III et IV, I : la gynécologie (1), in S.H. Aufrère (éd.), Encyclopédie religieuse de l'Univers végétal (ERUV – III), Montpellier, 2005, pp. 351–487 (2-84269-695-6)
  • Richard-Alain Jean, Anne-Marie Loyrette, La mère, l'enfant et le lait en Égypte Ancienne. Traditions médico-religieuses. Une étude de sénologie égyptienne, S.H. Aufrère (éd.), éd. L'Harmattan, coll. Kubaba – Série Antiquité – Université de Paris 1, Panthéon Sorbonne, Paris, 2010 (978-2-296-13096-8)
Almanca
  • Wolfhart Westendorf, Handburch der altägyptischen Medizin, éd. Brill, coll. HdO, Leiden, 1999 (Band 1 : 90-04-11320-7, Band II : 90-04-11321-5)

Kaynakça

  1. ^ "Egyptian Medicine and Greek Medicine", Greek Medicine from Hippocrates to Galen, Brill, 2012, ss. 3-20 
  2. ^ Said (17 Kasım 2013). "Orthopaedics in the dawn of civilisation, practices in ancient Egypt". International Orthopaedics (İngilizce). 38 (4): 905-909. doi:10.1007/s00264-013-2183-z. ISSN 0341-2695. PMC 3971265 $2. PMID 24240438. 
  3. ^ "Edwin Smith papyrus (Egyptian medical book)". Encyclopedia Britannica (Online ed.). Retrieved 1 January 2016. 
  4. ^ "Medicine in Ancient Egypt – Part 1". Arab World Books. 4 Mart 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2011. 
  5. ^ The Seventy Great Inventions of the Ancient World. Thames & Hudson. 2004. ISBN 978-0-50005130-6. 
  6. ^ WEINBERGER, B. (1946). FURTHER EVIDENCE THAT DENTISTRY WAS PRACTICED IN ANCIENT EGYPT, PHOENICIA AND GREECE. Bulletin of the History of Medicine,20(2), 188-195. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/44441040
  7. ^ a b DAWSON, W. (1927). THE BEGINNINGS OF MEDICINE: MEDICINE AND SURGERY IN ANCIENT EGYPT. Science Progress in the Twentieth Century (1919-1933), 22(86), 275-284. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/43430010
  8. ^ The Petrie Papyri: Hieratic Papyri from Kahun and Gurob. Londra: Bernard Quaritch. 1898. 25 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022.  (Please note the book pages run from back to front.)
  9. ^ "The Rise of Science in Medicine, 1850-1913". The Western Medical Tradition: 1800-2000. Cambridge University Press. 2006. ss. 198-199. ISBN 978-0-521-47565-5. 
  10. ^ "The Kahun Gynaecological Papyrus". An introduction to the history and culture of Pharaonic Egypt. Kibbutz Reshafim. 11 Şubat 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2012. 
  11. ^ a b c d e "Ancient Egyptian Medicine". An introduction to the history and culture of Pharaonic Egypt. Kibbutz Reshafim. December 2002. 31 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  12. ^ a b The Edwin Smith Papyrus. Chicago, Illinois: The University of Chicjdjdhdjdhdjddjdjfhjdfhkdsago Press. 1930. 25 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022. 
  13. ^ The Art of Medicine in Ancient Egypt. New York: The Metropolitan Museum of Art. 2005. ISBN 978-0-300-10728-9. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022. 
  14. ^ a b The Ebers Papyrus. New York: D. Appleton and Company. 1932. 
  15. ^ a b c d Ancient Egyptian Medicine. Transactions of the Medical Society of London. 113. Norman, Oklahoma: University of Oklahoma Press. 1996. ss. 57-68. ISBN 978-0-8061-2831-3. PMID 10326089. 
  16. ^ Ritner (April 2000). "Innovations and Adaptations in Ancient Egyptian Medicine". Journal of Near Eastern Studies. 59 (2): 107-117. doi:10.1086/468799. PMID 16468204. 
  17. ^ "Herbal Medicine". An introduction to the history and culture of Pharaonic Egypt. Kibbutz Reshafim. 31 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  18. ^ Parkins, Michael D.; Szekrenyes, J. (March 2001). "Pharmacological Practices of Ancient Egypt" (PDF). Proceedings of the 10th Annual History of Medicine Days. Calgary, Alberta, Canada: The University of Calgary. pp. 5-11. 
  19. ^ "What progress did the Egyptians make in medical knowledge?". Medicine Through Time: Model Questions and Answers. Passmores Academy. 1 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2016. 
  20. ^ A History of Medicine. Boca Raton, Florida: CRC Press. 1992. s. 31. ISBN 978-0-8247-8673-1. 25 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022. 
  21. ^ Stiefel (February 2006). "The Edwin Smith Papyrus: The Birth of Analytical Thinking in Medicine and Otolaryngology". The Laryngoscope. 116 (2): 182-188. doi:10.1097/01.mlg.0000191461.08542.a3. ISSN 0023-852X. PMID 16467701. 
  22. ^ El-Aref (December 2006). "Too big for a coffin". Al-Ahram Weekly. Kahire, Egypt: Al-Ahram. 18 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2016. 
  23. ^ "The tomb of the physician Qar". Hidden Treasures of the Egyptian Museum: One Hundred Masterpieces from the Centennial Exhibition. Supreme Council of Antiquities. Kahire, Egypt: American University in Cairo Press. 2003. s. xx. ISBN 978-977424778-1. 
  24. ^ "Imhoteb Museum". Egypt Tourism News. Egypt Tourism Board. 3 Ocak 2013. 11 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2016. 
  25. ^ Jackson (6 Aralık 2006). "Mummy of ancient doctor comes to light". The Scotsman. Edinburgh. Erişim tarihi: 24 Mart 2011. 
  26. ^ "Ancient Egyptian Medicine". Creighton University Virtual Museums. Creighton University. 2001. 23 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2011. 
  27. ^ An Account of Egypt (from The History of Herodotus Translated into English, Vol. I, Pages 115-208). Macaulay, G. C. tarafından çevrildi. Project Gutenberg. 25 Şubat 2006 [First published 1890]. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022. 
  28. ^ a b "Medicine in Ancient Egypt – Part 3". Arab World Books. 19 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2011. 
  29. ^ "Medicine in Ancient Egypt", SpringerReference, Springer-Verlag, 2011, doi:10.1007/springerreference_78530 
  30. ^ The Quick and the Dead: Biomedical Theory in Ancient Egypt. Egyptological Memoirs. Leiden: Brill Academic Publishers. 2004. ss. 154. ISBN 978-90-04-12391-5. 
  31. ^ "Knowledge and production: the House of Life". Digital Egypt for Universities. University College London. 2003. 31 Aralık 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2011. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antik_Mısır_tıbbı&oldid=33848876" sayfasından alınmıştır