Antiferromagnetisme

Susseptibiliteit van 'n antiferromagneet

Antiferromagnetiese ordening (skematies) Bo: 'n eenvoudige ordening; onder 'n spindigtheidsgolf

Antiferromagnetisme is 'n vorm van magnetiese wisselwerking tussen die magnetiese momente in 'n stof wat hierdie momente in teenoorgestelde rigting uitrig.

Néeltemperatuur

Antiferromagnete het gewoonlik 'n Néeltemperatuur T_N. Onderkant hierdie temperatuur vind ordening van die momente plaas en dit verklein die susseptibiliteit. By hoër temperature gedra die stof min of meer as 'n paramagneet, maar die susseptibiliteit volg 'n gewysigde vorm van die Curie-wet wat as die Curie-Weiss-wet bekend is.

$\chi ={\frac {C}{T+\theta }}(\theta >0)$

Die néeltemperature en Weiss-constantes kan baie van materiaal tot materiaal verskil:

Stof	TN [K]	θ [K]
MnO	116	610
FeO	198	570
CoO	291	330
NiO	525	~2000

In elektriese isolatore soos in hierdie oxiede kan die elektrone wat die ongepaarde spins dra op een bepaalde plek teenwoordig wees en kan die struktuur van op en neer-gerigte spins taamlik eenvoudig wees. In 'n antiferromagnetiese metaal soos chroom kan die elektrone deur die rooster beweeg. Mens spreek dan van rondloperantiferromagnetisme en in hierdie geval kan die spins 'n golf vorm ('n spindigtheidgolf SDG) wat inpas of uitpas met die rooster kan loop.