Gaan na inhoud

Spoon

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Spoon
Spoon tydens 'n opvoering in Austin, Texas (Des. 2006)
Agtergrondinligting
OorsprongAustin, Texas, VSA
GenresIndierock
Jare aktief1994 — hede
EtikettePeek-A-Boo (1995–1998)
Matador (1996–1997)
Elektra (1998)
Merge (2000–hede)
ANTI- (Europa)[1]
AssosiasiesSkellington, The Get Up Kids, The Alien Beats, Drake Tungsten, Golden Millennium
Webwerfwww.spoontheband.com
LedeBritt Daniel
Jim Eno
Rob Pope
Eric Harvey
Gewese ledeJoshua Zarbo
Andy McGuire
Greg Wilson
Sean Kirkpatrick
Voorsanger Britt Daniel.

Spoon is 'n Amerikaanse indierockgroep uit Austin, Texas. Die groep bestaan uit Britt Daniel (stem en kitaar), Jim Eno (tromme), Rob Pope (baskitaar en agtergrondstem) en Eric Harvey (sintetiseerder, kitaar, perkussie, en agtergrondsang). Spoon is in 1994 deur Daniel en Eno opgerig.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Britt Daniel en Jim Eno het as lede van 'n ander groep, The Alien Beats, ontmoet en het die groep Spoon in 1994 tot stand gebring.[2] Die naam is 'n eerbetoon aan die Duitse avant-gardegroep Can wat in 1972 'n treffer met die titel "Spoon" gehad het wat ook die temalied van die rolprent Das Messer (Duits, Die Mes) was.[3]

Spoon se opnamedebuut was die vinielvrystelling van die EP Nefarious in Mei 1994.[4]

In 1995 het die groep 'n platekontrak met Matador Records aangegaan en in 1996 het hulle hul eerste vollengte LP, Telephono, vrygestel. Die album het gemengde resensies ontvang en kritici het hul klank met dié van Pixies en Wire vergelyk.[5] Maar — vergelykinge ter syde gestel — met Telephono het die groep 'n wegbreek van hul invloede getoon met hul mengsel van postpunk en pop.[6] Minder as één jaar daarna het Spoon hul tweede EP, Soft Effects, vrygestel, wat as 'n oorgang tot hul meer herkenbare, versoete klank gedien het.[7] In teenstelling met sy voorgangers was Soft Effects minder geraserig en suur en het dit 'n meer gesofistikeerde, minimalistiese benadering gedemonstreer.[8]

Hoofstroom debuut

[wysig | wysig bron]

In 1998 het Spoon 'n platekontrak met Elektra Records aangegaan, onder wie se etiket die groep in Mei 1998 A Series of Sneaks vrygestel het. Weens swak verkope het Ron Laffitte, Spoon se verteenwoordiger by Elektra wat beloof het om die groep nie te verlaat nie, vier maande ná die vrystelling bedank en in daardieselfde week is die groep se kontrak gekanselleer.[9] Uit wederaksie het Spoon 'n humoristies getitelde tweesnit-enkelspeler vrygestel, genaamd "The Agony of Laffitte" met die snitte "The Agony of Laffitte" en "Laffitte Don't Fail Me Now", waarin hulle oor hul ervaring in die musiekbedryf sing en Laffitte se persoonlike agenda bevraagteken.[10]

Kommersiële sukses

[wysig | wysig bron]

In 2000 het die groep 'n platekontrak met die indierockuitgewer Merge Records onderteken en het hulle in dieselfde jaar die EP Love Ways vrygestel.[8] Baskitaarspeler Josh Zarbo het nie saam aan hierdie EP gewerk nie, aangesien hy die groep vir 'n kort rukkie verlaat het.[11]

Spoon se derde vollengte ateljeealbum, Girls Can Tell, is in 2001 tot suksesvolle ontvangs vrygestel: meer eksemplare daarvan is verkoop as van beide vorige vollengte albums tesame.[12]

Die groep se volgende vrystelling in 2002, Kill the Moonlight, het soortgelyke sukses behaal.[12] Kill the Moontlight het die enkelsnit "The Way We Get By" bevat, wat as deel van die klankbaan van The O.C. gewildheid verwerf het.[13]

Hul volgende album, Gimme Fiction, is in Mei 2005 vrygestel en het op posisie 44 op die Amerikaanse trefferlys Billboard 200 gedebuteer.[14] Meer as 160 000 kopieë is verkoop.[14]

Spoon se Britt Daniel het in samewerking met Brian Reitzell die 2006 rolprent Stranger Than Fiction se klankbaan gekomponeer en aangepas. Die klankbaan bevat ook menige snitte van Kill the Moonlight en Gimme Fiction wat tot instrumentele weergawes aangepas is.

Op 10 Julie 2007 is Ga Ga Ga Ga Ga vrygestel en het dit op 10de posisie op die Billboard 200-trefferlys gedebuteer.[15]

Spoon se sewende ateljeealbum, Transference, is op 18 Januarie 2010 vrygestel. Dit het op #4 op die Billboard 200-trefferlys gedebuteer en daar is 53 000 kopieë daarvan in die eerste week verkoop.

Verskynings op TV-geselsprogramme

[wysig | wysig bron]

Sedert die vrystelling van Kill the Moonlight in 2002 het Spoon op laataand TV-kletsprogramme begin optree, soos The Late Show With David Letterman, Late Night with Conan O'Brien, The Late Late Show With Craig Ferguson, Last Call with Carson Daly, The Tonight Show with Conan O'Brien, en Austin City Limits. Hulle was ook musikale gaste op Saturday Night Live op 6 Oktober 2007, waar hulle "The Underdog"[16] en "You Got Yr. Cherry Bomb"[17] opgevoer het.

Diskografie

[wysig | wysig bron]

Albums

[wysig | wysig bron]
Year Album VSA USA Independent Albums Etiket
1996 Telephono – 35 Matador
1998 A Series of Sneaks – – Elektra
2001 Girls Can Tell – 46 Merge
2002 Kill the Moonlight – 23 Merge
2005 Gimme Fiction 44 1 Merge
2007 Ga Ga Ga Ga Ga 10 1 Merge
2010 Transference 4 2 Merge
2014 They Want My Soul
2017 Hot Thoughts

EP's

[wysig | wysig bron]

Enkelspelers

[wysig | wysig bron]
  • "All the Negatives Have Been Destroyed" (7"/CD5, 1996)
  • "Not Turning Off" (7", 1996)
  • "Anticipation" (7", 1998)
  • "The Agony of Laffitte" (CD5, 1999, Saddle Creek)
  • "Anything You Want" (7"/CD5, 2001)
  • "Everything Hits at Once" (CD5, 2001)
  • "Car Radio" / "Advance Cassette" (CD5, 2001)
  • "Text Later" / "Shake It Off" (split 7", 2002)
  • "Someone Something" (7", 2002)
  • "Jonathon Fisk" (CD5, 2002)
  • "Stay Don't Go" (CD5, 2003)
  • "The Way We Get By" (CD5, 2003)
  • "I Turn My Camera On" (7"/CD5, 2005)
  • "My First Time, Vol. 3" (digital single, 2005)
  • "Sister Jack" (UK and US, 7"/CD5, 2005)
  • "The Underdog" (UK and US, digital single/7" promo, 2007) #26 USA Alternative Songs
  • "You Got Yr. Cherry Bomb" (Europe and Australia, digital single, 2007)
  • "Don't You Evah" (digital single (Diplo Mix), 2007; CD5, 2008) #33 USA Alternative Songs
  • "Written in Reverse" (UK and US, 7", 2010)

Versamelalbums

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2011. Besoek op 9 Julie 2010.
  2. ↑ "Drake Tungsten and His Boy Skellington." The Austin Chronicle, 25 Januarie 1999.
  3. ↑ Warren, Tamara. "Waxing Poetic", Anthem, Fall/Winter 2005, p. 54.
  4. ↑ Hernandez, Raoul. "Drake Tungsten and His Boy Skellington." The Austin Chronicle, 25 Januarie 1999.
  5. ↑ Jon Wiederhorn, “Album Reviews: Spoon – Telephono” Geargiveer 10 Maart 2007 op Wayback Machine, Rolling Stone Magazine, May 16, 1996.
  6. ↑ Jennifer Kelly, “Reviews: Soft Effects EP/Telephono” Geargiveer 6 Julie 2008 op Wayback Machine, Pop Matters, July 31, 2006.
  7. ↑ Brian Howe, August 1, 2006.
  8. ↑ 8,0 8,1 Kareem Estefan, “Spoon – Artist Profile” Geargiveer 6 Februarie 2010 op Wayback Machine, "Stylus Magazine", September 1, 2003.
  9. ↑ Tim McMahan, “Lazy-I Interview: Spoon”, "The Omaha Weekly", April 18, 2001.
  10. ↑ Camden Joy, “Total System Failure” Geargiveer 6 Julie 2008 op Wayback Machine, "The Village Voice", 18 Januarie 2000.
  11. ↑ Ken Lieck, "Dancing About Architecture," The Houston Chronicle, August 4, 2000.
  12. ↑ 12,0 12,1 Sean, “Sunday Music Spotlight – Spoon” Geargiveer 12 Mei 2011 op Wayback Machine, Pop Culture Will Eat Itself , August 26, 2007.
  13. ↑ Brooklyn Vegan Mike, “RIP The O.C. (& a list of EVERY song ever played)”, Brooklyn Vegan, 3 Januarie 2007.
  14. ↑ 14,0 14,1 Joe Gross, “In tune with Spoon”, Austin 360, July 5, 2007.
  15. ↑ Katie Hasty, “T.I. Holds Off Pumpkins, Interpol To Remain No. 1”, Billboard 200, July 18, 2007.
  16. ↑ SNL Archives | Detail Geargiveer 11 Januarie 2008 op Wayback Machine. Retrieved October 16, 2007.
  17. ↑ SNL Archives | Detail Geargiveer 11 Januarie 2008 op Wayback Machine. Retrieved October 16, 2007.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Spoon&oldid=2620422"