Guggemusik
E Guggemusig isch e Musigart, wo bsonderscht in d Fasnetsziit bin nem Umzug odr in nem Feschtzelt gspiilt werd. Und glych heisse au d Gruppe, wo mit dere Musig ufträtte; i dr Churzform Gugge.
was es isch
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dä Guggemusik werdet vili bekannti Liedär vo frühner und vo dä hütige Ziit gschpiilt. Und au wänn ma d Melody guet erkenne cha, werdets mit vollere Absicht es bizeli schräg oder schiäf gschpiilt. Da alles in nem schnelle Rhythmus, wo zum mittanze iiladet. Dabii schpiilt mä meischtens uuf Blechblasinschtrument und mit alle Arte vo Schlagzüüginschtrument. Aber au andiri schuurig luuti oder tradizionelli Inschtrumänt wiä d Sackpfiife werdet mängmol bruucht.
Eini vo de kulturelle Wurzel vo dr Guggemusik lyt in eme alte Bruuch vo de Alemanne, wo im 16. Jh. zum erschte Mol überliferet isch. Selle hän dodemols de Lärm mit Hörnere, Glockene un Rassle gmacht.
Im 1874 danne hän ä paar Musikante bim Basler Morgestraich erschtmols afänge Bloosmusik zspiile. Zerscht isch des nit guat achomme abr mit de Zit hän d Lüt s akzeptiert un s isch ä Johrzent schpätr danne au polizeilich erlaubt gsi. Eso isch d Guggemusik danne ä feschte Bschtandteil vo dr Fasnet im Rumm um Basel erum worre un hät sich spöter einersiits in d Zentralschwiiz un andrersiits in s Schwobeländli usbreitet. Sit do isch se danne ä feschtr Bschtandteil vo de Basler un de Luzerner Fasnet un vo de schwäbisch-alemannische Fasnet um Südbade erum gsi. Im obere Schwobe gits sit ä paarne Johrzenti au scho ebbis ähnliches wie d Guggemusik, selle nennets abr Lumbe- odr Chatzemusik. Sit de 90er Johre un au hitztag no gits danne soebbis wie ä Modewelli bi de Gugge un eso breitet sich d Guggemusik alswiitr us un isch woohrschins in a paarne Johre übrall in de alemannisch Fasnetsregio un au bim sognennte „Fasching“ im Rhyländische un anderschtwo zfinde.
Bilder
[ändere | Quälltäxt bearbeite]no meh zum lääse
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Lueg au d Lischte vo Basler Gugge aa
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Dominik Wunderlin: Die Guggenmusiken in Basel. Die Entwicklung einer fasnächtlichen Besonderheit. In: Schweizer Volkskunde, 75, 1985, S. 81–94.