Lettner
Dr Lettner (vo lat. lectorium „Lääsipult“), oder Doxale, isch en Abdrennig us Stäi oder Holz, wo vor allem in Dom, Kloster- und Stiftskiirche dr Ruum für s Briester- oder Mönchskollegium vom übrige Kiircheruum, wo für d Laie gsi isch, abdrennt het.
In Abteikiirche (wie z. B. bi dr Zisterzienserabtei Pforta) het dr Lettner d Briestermönch vo de Läiemönch (de Konweerse) drennt.
Er isch e Witerentwigglig vo dr früechristlige Chorschranke. Er het sich in dr Spootromanik entwigglet, het in dr Gotik e Blüetezit ghaa und isch denn in sinere Funkzioon as Lectorium nodinoo vo dr Kanzle ersetzt worde.
Vor em Lettner isch dr Chrüzaltar gstande. Dorum isch uf de Lettner vilmol d Passion vom Christus daargstellt gsi. Hinder em Lettner isch dr Ruum für e Klerus mit em Chorgstüel gsi, mit Bischofs- oder Abtssitz und em Hauptaltar, wo im Allgemäine an dr Stirne vo dr Apsis gstande isch.
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Monika Schmelzer: Der mittelalterliche Lettner im deutschsprachigen Raum. Typologie und Funktion. In: Studien zur internationalen Architektur- und Kunstgeschichte. Band 33. Imhof, Petersberg 2004, ISBN 3-937251-22-7 (Gliichzitig e Dissertation an dr Universität Köln 1999).
- Tobias Schrörs: Der Lettner im Dom zu Münster. Geschichte und liturgische Funktion. In: Forschungen zur Volkskunde. Band 50. Books on Demand, Norderstedt 2005, ISBN 3-8334-2658-6 (online: PDF 136 Seiten 4.3 MB abgrüeft am 23. Septämber 2010 – Gliichzitig e Diplomarbeit an dr Universität Münster 2001).
- Regnerus Steensma: Lettner in norddeutschen Dorfkirchen. In: Emder Jahrbuch für historische Landeskunde Ostfrieslands. Band 83. Ostfriesische Landschaft, 2003 / 2004, ISSN 0341-969X, S. 88–100.