Saltar al conteníu

Coquimbo

Coordenaes: 29°57′12″S 71°20′17″W / 29.9532°S 71.338°O / -29.9532; -71.338
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Coquimbo
Alministración
PaísBandera de Chile Chile
Rexón Rexón de Coquimbo
Provincia Elqui (es) Traducir
Comuña Coquimbo (es) Traducir
Tipu d'entidá ciudá de Chile
Xeografía
Coordenaes 29°57′12″S 71°20′17″W / 29.9532°S 71.338°O / -29.9532; -71.338
Coquimbo alcuéntrase en Chile
Coquimbo
Coquimbo
Coquimbo (Chile)
Superficie 53.3 km²
Altitú 15 m
Demografía
Población 204 068 hab. (2017)
Porcentaxe 100% de Coquimbo (es) Traducir
Densidá 3828,67 hab/km²
Más información
Fundación 1867
Estaya horaria UTC−04:00
Llocalidaes hermaniaes
municoquimbo.cl
Cambiar los datos en Wikidata

Coquimbo ye una ciudá portuaria y per otru llau una comuña, de la rexón de Coquimbo, nel Norte Chico de Chile. Llinda al oeste col océanu Pacíficu, al norte cola comuña de La Serena, al este cola comuña d'Andacollo, y al sur cola comuña d'Ovalle. Forma parte d'una conurbación cola vecina ciudá de La Serena.

Dientro'l so territoriu atopen les llocalidaes de Totoralillo, Tongoy y Guanaqueros, conocíes poles sos sableres y balnearios, xunto a conocíos resorts como Las Tacas y Puerto Velero.

Orixe etimolóxicu

[editar | editar la fonte]

L'orixe del topónimu «Coquimbo» foi aldericáu mientres munchos años. Una conxetura qu'escarez de fundamentos históricos señala que provendría d'un desconocíu idioma indíxena y que significaría ‘llugar d'agües seles' y que al ser incorporáu polos indíxenes qu'habitaben nes cercaníes de les sos mariñes (changos y diaguites) daría orixe a la voz «Coquimbo».[ensin referencies] Sicasí, la teoría más sólida señala que provién del quechua qulqi tampu,[1] qulquimpu o coquimpu[2][3] (‘tambo de plata'), darréu malváu na pallabra «Coquimbo», nome con que se denominaba la parte baxa del valle del Elqui dende la conquista incaica, y según cronistes españoles, yera'l llugar onde moraba Anien, el gobernador representante d'esi imperiu. Por cuenta de la so importancia político y loxístico, el nome estender pa denominar la badea, La Serena y la rexón dende dómines coloniales, pa recayer finalmente a mediaos del sieglu XIX nel puertu de la badea de Coquimbo.

Planu del puertu de Coquimbo, 1850. Tomás Bland Garland.

La zona ocupada per esta ciudá (badea y cuetos) foi habitada por indíxenes, que la utilizaron como morada y llugar de pesca. Tanto Pedro de Valdivia, cuando lo crució cola so espedición en direición a la futura Santiago (rellatándolo asina nuna carta al rei Carlos V nel añu 1550), como Juan Bohón al fundar La Serena, coincidieron que yera un bon llugar pa establecer un puertu.

Les bondaes de les sos mariñes fueron tamién descrites nes bitácores de diversos navegantes y corsarios de la dómina, tales como Bartolomé Sharp (que desembarcó nes sos mariñes en 1680) y Edward Davis (en 1686).

Al paecer, la primer dueña de les tierres qu'ocupa esti puertu sería Isabel Beatriz Colla, productu d'una heriedu. Sicasí, foi Bernardo Álvarez de Tobar, escribán del Cabildru de La Serena, quien solicitó la propiedá d'estos terrenes a la Real Audiencia, basáu na so venceyu matrimonial con doña Isabel. Años más tarde, pasó a ser dominiu d'Agustina Álvarez de Tobar que, en 1670, vendió una porción de dichu terrenal a Juan Álvarez y Allende. Esti postreru, en 1710 vendió, de la mesma, una parte al conventu de San Francisco, que lo caltuvo como una capellanía.

Planu de Coquimbo (1895).

A empiezos del sieglu XIX (1825) el puertu de Coquimbo yera descritu como un llugar práuticamente despobláu salvu por dellos emplegaos de l'aduana.[4] Esto debía probablemente a l'ausencia de servicios básicos de habitabilidad como l'agua duce pa beber, que tenía de ser tresportada en recipientes dende la quebrada de Peñuelas pal usu domésticu de los escasos pobladores. Nes siguientes décades el puertu tuvo una crecedera poblacional mínimu. Nesti mesmu periodu gran parte de los terrenes del puertu pertenecíen a Pablo Garriga Martínez; a la so muerte en 1833 estos terrenes fueron trespasaos a la so esposa Bonaventura Argandoña Subercaseaux, que hacia 1840 donó les tierres pa edificar la futura Plaza d'Armes, el campusantu, la primer escuela pública y la ilesia de San Pedro, construcción qu'ella mesma financió. Amás dexó los sos derechos d'agua p'abastecer a la población.[5][6][7]

En 1850, mientres l'alministración de Manuel Bulnes aprobáronse los planos pa la villa del puertu. La instalación del ferrocarril en 1862, que lo xunió a los xacimientos minerales del interior (Fundición Lambert), les fundiciones de cobre y la instalación de l'agua potable pa la población en 1865 dexaron una crecedera sostenida del pobláu. A mediaos de sieglu construyó la Ilesia de San Pedro,[8] el principal centru relixosu de la llocalidá. Depués nel gobiernu de José Joaquín Pérez Mascayano, por aciu una llei de 24 de setiembre de 1864 creóse'l Departamentu del puertu de Coquimbo. La Municipalidá de Coquimbo foi creada'l 5 de mayu de 1867, siendo José Joaquín Edwards Ossandón el so primera alcalde.[9] Dióse-y la calidá de ciudá'l 4 de setiembre de 1879, mientres el gobiernu d'Aníbal Pinto.

El bombardéu de la escuadra fondiada en Coquimbo, en 1931.

A partir del tercer cuartu del sieglu XIX, les esportaciones de cobre escontra Swansea, la industria y el comerciu traida por británicu, estauxunidenses y franceses faen crecer la ciudá rápido. Constitúyese'l cascu históricu del puertu al traviés de l'arquiteutura en madera de los "carpinteros de mar",[10] anguaño puesta en valor como una zona turística, gastronómica y cultural, denominada "Barriu Inglés". Esti periodu de bonanza aparra cola puxanza del salitre nel norte grande, los escosamientos de los minerales de cobre y definitivamente cola crisis de la década del 30.

En 1922 la zona foi afeutada pol tsunami producíu por un terremotu aniciáu na Provincia d'Atacama. Este algamó unos 7 msnm, provocando la muerte de cientos de persones.[11] El mar xubió aproximao hasta la cai Aldunate y Baquedano, nel centru de Coquimbo, y hasta la llinia de ferrocarriles al oriente de la badea.

Cai Aldunate del centru de Coquimbo (c. 1950).

En setiembre de 1931 foi unu de los escenarios de la Sulevación de la Escuadra. La escuadra remontada atopábase fondiada nesti puertu y foi bombardiada por aviones de la Fuercia Aérea Nacional (FAN), que se concentraren nel Aeródromu El Tuquí na vecina ciudá d'Ovalle.

Na dómina de la dictadura militar, les llendes de la comuña estendiéronse llargamente, sol decretu llei 2868[12] promulgáu'l 21 de setiembre de 1979. Amestar al territoriu de la comuña, escontra'l sur los distritos 25 Tangue, 26 Tongoy, 27 Guanaqueros y 28 Camarones de la comuña d'Ovalle; y escontra l'oriente los distritos 5 Cardar, 6 Tambillos y 7 El Peñón, de la comuña d'Andacollo, aumentando la superficie de la comuña de Coquimbo más d'un terciu del so tamañu orixinal.

Barcos varaos na avenida Costanera depués del tsunami de 2015.

El miércoles 16 de setiembre de 2015, a les 19:54:31 hora llocal (UTC –3) asocedió un terremotu qu'algamó magnitú de 8,4 na escala sismolóxica de magnitú pel momento. L'epicentru allugar a 37 quilómetros al noroeste de Los Vilos y a 37 quilómetros al suroeste de Canela Baxa, na rexón de Coquimbo. A les 20:06 hora llocal, del mesmu 16 de setiembre, SHOA estableció alarma de tsunami pa tou la mariña chilena. En Coquimbo, les foles algamaron un altor máximu de 4,50 metros y entraron unos 200 metros lliniales, afarando con viviendes, contenedores, locales comerciales y vehículos. El barriu de Baquedano, la caleta, el puertu y los balnearios de Tongoy, Guanaqueros y Puerto L'Aldea, fueron los más afeutaos, con un saldu de 15 víctimes fatales.

Xeografía

[editar | editar la fonte]
Vista nocherniega de la badea de Coquimbo.

Coquimbo ta emplazada sobre una península, de forma triangular; el sector antiguu de la ciudá atopar escontra l'oriente de la mesma, sobre una estensión de terrén, llargu y angostu en sentíu norte sur, a unos 10 msnm. La badea dexa tener el puertu protexíu del aguaxe del mar abiertu, que s'aprecia nel estremu norte de la mesma.

El centru de Coquimbo toma aproximao dende'l sector denomináu "L'Empalme", por cuenta de que ellí esistió una estación y esviadura del ferrocarril, hasta la plaza Vicuña Mackenna, un pocu más al norte, frente al accesu del recintu portuariu. Al poniente del centru ta'l sector del cuetu, conocíu como la "Parte Alta", una zona de fuerte pendiente y altor. Al sur atopa'l sector de "El Llanu", colindante cola zona de Guayacán, apoderáu pol mecanismu del puertu mecanizado d'embarque de fierro de la mina El Romeral.

Al oriente d'El Llanu, cruciando la Carretera Panamericana, ta'l sector de "San Juan", surdíu a fines de los años 60, y al sur d'esti postreru, el sector "Sindempart'" (acrónimu de Sindicatu d'Emplegaos Particulares), qu'ocupa los terrenes d'una antigua facienda (Facienda Miraflores, que s'estendía hasta l'estremu poniente de La Ferradura y hasta'l sector "El Panul", na salida sur de la ciudá), tamién al oriente, atópense les poblaciones Les Torres y Punta Mira, siendo creaes nos años 1991 y 2000 respeutivamente.

El clima ye estepárico costeru, de total influencia marítima, que se caracteriza por una alta lluminosidá y radiación. Les temperatures de branu bazcuyen dende los 17°C hasta los 26 °C, en bien rares ocasiones cuasi algamando los 30 °C. Pel hibiernu la temperatura máximo bazcuya ente los 12° y 16 °C, ente que la mínima baxa hasta algamar los 4 °C y en delles oportunidaes ronda los 0 °C. La mugor perceptible pa les persones ye relativamente alta.

La nubosidad puede variar ente díes totalmente estenos hasta borrinosos abondosos de baxu altor, acompañaos d'orbayos y en delles ocasiones por trupes neblinas. Ye bien frecuente qu'amaneza borrinosu y esténese escontra mediu día. En delles ocasiones los borrinosos duren dellos díes, con agües que namái se desenvuelven en temporada iverniza.

  Parámetros climáticos permediu de Coquimbo 
Mes Xin Feb Mar Abr May Xun Xnt Ago Set Och Pay Avi añal
Temperatura máxima media (°C) 21 21 20 19 17 8.2
Temperatura mínima media (°C) 14 14 13 11 10 5.2
Precipitación total (mm) 0.1 0.1 0.8 Error d'espresión: Operador < inesperáu
[ensin referencies]

El día 26 de xineru de 2016 rexistróse una temperatura histórico de 26 graos Celsius.

Sector de La Pampilla en Coquimbo onde se desenvuelve la festividá.
Sector de La Pampilla en Coquimbo onde se desenvuelve la festividá.

Demografía

[editar | editar la fonte]
Año Población
2017 227 730
2012 202 441
2002 163 036
1992 122 766
1982 91 997
1970 61 423
1952 32 132[13]
1940 24 359[14]
1930 22 646[14]
1920 19 634[14]
1907 18 137[14]
1895 13 416[14]
1885 14 100[14]
1875 11 150[14]
Llocalidá de Tierres Blanques, Coquimbo.

La comuña tien una superficie de 1.429,3 km², nos que viven (d'alcuerdu a los resultaos preliminares del censu de 2012) 202 287 habitantes. La variación en población al respective de 1992 foi de 32,8% a les del 2002. Según el Censu de 2002, 154 316 habitantes vivíen n'árees urbanes y 8.720 n'árees rurales.

El sector de Tierres Blanques, unos de los más poblaos de la comuña, concentra por sigo, cerca del 44% de la población total de Coquimbo con alredor de 90 000 habitantes en 2016.[15]

Alministración

[editar | editar la fonte]

L'alministración de la comuña de Coquimbo correspuende a la Pernomada Municipalidá de Coquimbo, que la so máxima autoridá ye l'alcalde, cargu desempeñáu por Marcelo Pereira Peralta (PDC). L'alcalde cunta cola asesoría del Conceyu Municipal, compuestu por:

Representación parllamentaria

[editar | editar la fonte]

Coquimbo pertenez al Distritu Eleutoral nᵘ8 y a la 4ª Circunscripción Senatorial. Ye representada na Cámara de Diputaos del Congresu Nacional polos diputaos Matías Walker Prieto del PDC y Daniel Núñez Arancibia (PCCh). De la mesma, ye representada nel Senáu polos senadores Jorge Pizarro Soto (PDC) y Adriana Muñoz De Albora (PPD).

Economía

[editar | editar la fonte]
Vista aérea del puertu de Guayacán en Coquimbo.

Na pesca favorecer con 400 km de mariña que tien la rexón, de la cual estrayer pexes, especialmente la sardina y xurel, mariscos, crustáceos y algues marines. Na comuña de Coquimbo atópense dalgunes de les principales empreses pesqueres de la rexón.

El comerciu minorista concéntrase principalmente na cai Aldunate, llugar onde s'alluguen les principales tiendes (La Elegante, Johnson, La Polar, Abcdin) xunto con galeríes comerciales y oficines, cerca de la cai Aldunate , n'avenida Varela tamién s'atopa'l centru comercial Mall Vivu de Coquimbo coles tiendes Paris , Hites , Ripley y H&M amás de Cine Hoyts ; de la mesma puede atopase l'Arauco Premium Outlet Coquimbo n'Avenida La Cantera.

Puertu de Coquimbo

[editar | editar la fonte]

Per otra parte, el comerciu marítimu tien una fuerte presencia por cuenta de la esistencia del Puertu de Coquimbo, llugar d'atraque de naves mercantes y cruceros turísticos, convirtiéndose nel principal puertu esportador pa los productos orixinarios de la Rexón de Coquimbo.

Avenida Costanera.

Una lleenda local diz que'l corsariu inglés Francis Drake dexaría soterráu un importante "ayalga" ayundes de La Ferradura[ensin referencies]. Esa hestoria, sumada a les "visites" d'otros corsarios a la zona, mientres La Colonia; xeneró la imaxe turística "pirata" de la zona.

L'Avenida Costanera, frente al puertu y caleta pesquera de Coquimbo, y que foi estendida apocayá, pa conectala cola Avenida del Mar de La Serena, xune'l sector del centru de Coquimbo cola sablera de Peñuelas. La so estensión dexó recuperar pal turismu la sablera Changa, la sablera más tradicional de la ciudá, que los últimos años foi utilizada fundamentalmente pa la collecha d'algues.

Educación y cultura

[editar | editar la fonte]

Escueles, liceos y colexos

[editar | editar la fonte]
Institutu Cimeru de Comerciu.

Na comuña de Coquimbo hai una amplia variedá d'escueles, liceos y colexos. La mayor parte d'ellos atópase concentráu na ciudá de Coquimbo. Esiste una gran cantidá d'escueles y liceos (dambos de calter públicu y gratuitos), lo mesmo que de colexos (dalgunos de calter particular pagu, y otros de calter particular subvencionáu pol Estáu). Estos postreros atopar na so mayoría nos barrios d'El Llanu y Sindempart, dáu'l calter residencial que tienen, al tener gran cantidá de neños naquellos sectores.

Unu de los liceos más antiguos de la comuña ye l'Institutu Cimeru de Comerciu de Coquimbo, fundáu en 1905 y allugáu nel sector El Llanu, xunto con otros colexos particular subvencionaos como lo son el Colexu Gabriela Mistral, Les Carrera, Santa Marta, Kid's Word School, Colexu Bernardo O'Higgins, Santa Familia, ente otros. Amás de colexos particulares nel sector de Sindempart como Francis School, Colexu Santa María de Belén y Saint Mary.

Educación cimera

[editar | editar la fonte]

En Coquimbo allúguense les sedes de 2 universidaes tradicionales:

  • La Universidá Católica del Norte, sede Coquimbo, que tien el so campus nel cantu costeru del sector de Guayacán. Nella atopen les facultaes de Ciencies del Mar, Medicina, Derechu, y amás d'un Centru d'Estudios Relixosos, onde s'imparte la carrera de Teoloxía.
  • La Universidá de La Serena, sede Coquimbo, que tien el so campus nel edificiu qu'antes allugaba al Institutu Traumatolóxicu de la ciudá. Nella allúgase la facultá de Psicoloxía y Enfermería.

Coles mesmes, en Coquimbo atópase la casa central (sede) del Centru de Formación Téunica Ceduc UCN.

Biblioteques

[editar | editar la fonte]

Na ciudá de Coquimbo esiste la Biblioteca Pública 354 "Guillermo Francis Jones", na Casa de la Cultura, allugada na Avenida Costanera, cercana al Puertu de Coquimbo. Nella atopa una gran cantidá de llibros de diversa índole, y amás tien una hemeroteca que caltién archivos de periódicos que s'editaron en Coquimbo, como El Llonxitudinal, El Progresu, El Rexonal, La Rexón, amás del diariu El Día, editáu na ciudá vecina de La Serena.

Festival Internacional de Cine Documental FEDOC

[editar | editar la fonte]

Nació l'añu 2012 como una forma de fomentar el desenvolvimientu audiovisual y el turismu na rexón. Patrocináu pola Casa de Les Artes, la Pernomada Municipalidá de Coquimbo y la Cineteca Nacional del Centru Cultural Palaciu de La Moneda y siendo el so direutor Gonzalo Solís Celis, na so primer versión considera una retrospectiva audiovisual al grupu peruanu Chaski, según un homenaxe a esti país, amás de muestres itinerantes y talleres gratuitos. Parte del legáu d'esta versión ye representáu poles sos Embaxadores Culturales: l'actriz chilena Liliana Ross, y quien ye Xefe del área téunica de la Cineteca Nacional, la montajista y restauradora Carmen Brito.[ensin referencies]

Festival de Música Indieproject

[editar | editar la fonte]

Indieproject nació'l 2013 como'l primer festival de música alternativa de Coquimbo que tien como conceutu crear nuevos espacios pa bandes rexonales, dexando desenvolver interacción ente músicos locales y nacionales. Esti Festival ye l'únicu que se desenvuelve con un formatu de concursu de bandes, onde'l premiu al primer llugar ye la grabación d'un ep con 5 temes nun estudiu de grabación profesional local, espardimientu de la banda (sesión fotográfica) y la grabación d'un videoclip. Trabayando de la mesma d'esta miente na xeneración de profesionales que tengan una gran calidá nos sos trabayos a la d'espublizalo.[ensin referencies]

Na so primer versión los ganadores fueron Animales de Lumiere quien al traviés del so videoclip "Fueyes" dar a conocer en Santiago y Valdivia. José Luis Carrasco San Juan, direutor del Festival, comenta que la necesidá tantu d'espacios como d'oportunidaes pa les bandes satisfacer de dalguna manera col Festival, pos mientres l'añu trabayar con fiestes Indie en dellos chigres locales dándo-y movilidá a les bandes participantes.[ensin referencies]

Tresporte

[editar | editar la fonte]
Tren de la CMP en direición al puertu de Guayacán.

Tresporte urbanu

[editar | editar la fonte]

Dientro de la comuña de Coquimbo esisten tres asociaciones gremiales qu'operen diverses llinies de tresporte mayor, compuestu por microbuses (comúnmente llamaos micros): Lisanco (acrónimu de "Línea San Juan-Coquimbo"), Lincosur (acrónimu de "Llinia Intercomunal Sur") y Liserco (acrónimu de "Llinia La Serena-Coquimbo"); estes mesmes asociaciones operen llinies de tresporte interurbanu ente La Serena y Coquimbo. En xunto tienen un significativu númberu de microbuses que cubren una malla de percorríos que toma bona parte del sector urbanu y semi-rural de la ciudá de Coquimbo.

Coles mesmes, esisten delles llinies de tresporte menor, formaes por taxis coleutivos, que realicen percorríos dende'l centru de la ciudá a los sectores de Les Torres, Sindempart, La Cantera, La Ferradura, Guayacán, Tierres Blanques, Olivar Baxu y San Juan, y viceversa.

Percorríos de Liserco

[editar | editar la fonte]
Sentíu !La Serena-Coquimbo
Direutu !La Serena-Coquimbo
Llanu !La Serena-Coquimbo
Pampa !Coquimbo
Tierres

Blanques

La Sele-San

Juan !Coquimbo-Sindempart

align=center|[[Ficheru:Lletreru 1

Direutu Coquimbo.png|150px]]

align=center|[[Ficheru:Lletreru 1

Direutu La Serena.png|150px]]

Tresporte interurbanu

[editar | editar la fonte]
Terminal de buses de Coquimbo.

En Coquimbo traviesen dos rutes d'importancia: la ruta 43 (que xune La Serena y Ovalle) que dientro de la comuña empecipiar nel sector de Tierres Blanques y termina nel sector de Cardar (llende sur de la Provincia de Elqui); y la ruta 5 Norte, que percuerre de norte a sur la comuña, dende la llende con La Serena, nel sector de Peñuelas hasta la llende cola comuña d'Ovalle pel sur, siguiendo depués el so trayeutu escontra Santiago (vease Ruta 5 Panamericana La Serena-Coquimbo y Autopista del Elqui).

Esiste un terminal de buses —inauguráu en 1994— que sirve de parada pa delles llinies de servicios interurbanos que se dirixen escontra Santiago y al norte del país.[16]

Tresporte aereu

[editar | editar la fonte]

Dientro de la comuña de Coquimbo esisten dos pistes d'aterrizaxe d'importancia mediana: la pista d'aterrizaxe del resort Las Tacas, y la pista d'aterrizaxe de Tongoy. Estes pistes nun cubrir vuelos comerciales, recibiendo namái vuelos d'avionetes particulares y helicópteros. Sicasí, ta en proyeutu la construcción d'un aeropuertu en Tongoy.

Tresporte marítimu

[editar | editar la fonte]
Puertu de Coquimbo en 2015.

Dende antes del afitamientu urbanu del puertu de Coquimbo a mediaos del sieglu XIX, la zona yá tenía un puertu natural que yera utilizáu como zona de desembarque y de comerciu pa los poblaos circundantes a la zona.[17] Nun foi sinón hasta 1844 cuando'l gobernador Juan Melgarejo encargó los planos del puertu al arquiteutu francés Juan Herbage.[18]

Nel añu 2012, el Puertu de Coquimbo foi concesionado a la empresa Terminal Puertu Coquimbo S.A. (amestada al Grupu Ultramar).[19] quien comprometió inversiones por más de 90 millones de USD pa la modernización del Puertu[20]

Tresporte ferroviariu

[editar | editar la fonte]

Posterior a la construcción del puertu, en 1862 remata la construcción del ferrocarril La Serena-Ovalle, xuniendo a la llocalidá al traviés de la estación Coquimbo y al puertu cola rede norte del país.[21][22]

Medios de comunicación

[editar | editar la fonte]
Sede del diariu La Rexón.

Tamién, en Coquimbo edítase'l diariu La Rexón, de cobertoria rexonal, propiedá de los dueños de Selmanariu Tiempu, periódicu selmanal editáu na ciudá vecina de La Serena.

Radio Riquelme de Coquimbo (CA 135 AM) ye la única radio que funciona dende'l puertu pa tola Rexón de Coquimbo. Con cuasi 80 de vida ye una de les radios más antigües de Chile.

Radioemisoras

[editar | editar la fonte]

MHz: Radio Mistral

MHz: Radio América *99.9 MHz: Radio Pudahuel

  • 820 kHz: Radio La Serena *1350

kHz: Radio Riquelme

  • 1440 kHz: Radio Coquimbo

Televisión abierta

[editar | editar la fonte]

Canales de Televisión

[editar | editar la fonte]

Banda UHF

[editar | editar la fonte]
Estadio Francisco Sánchez Rumoroso.

El principal recintu deportivu ye l'Estadiu Francisco Sánchez Rumoroso, inauguráu en 1970. Dichu estadiu ye utilizáu pol Club de Deportes Coquimbo Unido, l'equipu de fútbol d'esta ciudá.

L'estadiu foi reconstruyíu en 2008 pa la Copa Mundial Femenina de Fútbol Sub-20, que se realizó en Chile, y de la cual Coquimbo foi una de los cuatro sedes. Mientres el tiempu que duró la reconstrucción, Coquimbo Unido xugó los sos partíos de llocal nel Estadiu La Pampilla, alcontráu na cortil del mesmu nome.

Esisten tamién otros ximnasios y estadios techados como'l Ximnasiu Techado Municipal, allugáu na Avenida Videla ente l'Estadiu Francisco Sánchez Rumoroso y l'Hospital San Pablo. Alluga competencies deportives y eventos masivos.

Tamién ta'l Club de Tenis de Coquimbo, allugáu na cai Pedro de Valdivia, que ye una cortil destinada a la práctica de dichu deporte.

Dientro de la comuña[ensin referencies] y cerca de la llende con La Serena atopa'l Autódromu Juvenal Jeraldo, que alluga competencies d'automovilismu deportivu amateur y profesional.

La comuña tamién ye sede regular de la competencia automovilística Rally Mobil, que s'apuesta cada añu.

Per otru llau, el surf ye un deporte qu'aumenta cada añu más na rexón, por cuenta de tener un paraísu de foles dereches y izquierdes na sablera Totoralillo. Esta sablera tien foles pa surfistas avanzaos como para primerizos y cuenta cola Escuela de Surf Totoralillo

Sitios d'interés

[editar | editar la fonte]

Casino de Xuegos

[editar | editar la fonte]
Casín Enjoy Coquimbo.

Esiste'l Casín Enjoy Coquimbo nel sector de Peñuelas, en plena Avenida del Mar. Depués de la baltadera de l'antigua cortil y la construcción d'un modernu edificiu en 2007, anguaño tien cuatro restoranes, un hotel 5 estrelles con 111 habitaciones y un spa.

En 2010 los terrenes del Casino Enjoy Coquimbo allugaron los alcuentros de Chile ante Israel y República Checa pola Primer Ronda y los Cuartos de Final respeutivamente na Copa Davis 2010 .

La Pampilla

[editar | editar la fonte]

Correspuende a la celebración más multitudinaria de les Fiestes Patries. "La Pampilla" ye un sector allugáu nel sur de la ciudá de Coquimbo, nel que dende l'entamu de les celebraciones de Fiestes Patries hasta'l día 20 de setiembre instálense más de 100 mil persones, inclusive con carpes, pa esfrutar de les fondes instalaes, de los shows y de los fueos artificiales.

La Pampilla de Coquimbo tien oríxenes inciertos, pero esisten antecedentes qu'a fines del sieglu XIX realizaben carreres de caballos a la chilena nel llugar pa los díes 19 y 20 de setiembre. Según archivos fotográficos la concurrencia de persones en dómina de fiestes patries nesti llugar fíxose más frecuente nes primeres décades del sieglu XX pa consolidase como una fiesta popular a mediaos d'esi sieglu.

Cruz del Tercer Mileniu

[editar | editar la fonte]
Cruz del Tercer Mileniu.

La Cruz del Tercer Mileniu ye un monumentu allugáu nel cuetu El Vigía de Coquimbo. Foi construyida col motivu del Xubiléu de 2000 de la Ilesia católica. La so construcción foi empecipiada en 1999 y terminada en 2001, anque la obra gruesa foi inaugurada pol presidente Ricardo Lagos el 5 de mayu de 2000.

La obra consta de trés niveles, tien 93 metros d'altor y atópase a 197 metros sobre'l nivel del mar. Considérase-y el monumentu más altu de Suramérica.

Nel so primer nivel tien una capiya y un muséu, ente que nel segundu nivel esiste una plaza dedicada la oración. El tercer nivel componer d'un mirador, ente que'l cuartu nivel son los miradores allugaos nos brazos de la cruz, y que tienen una coleición de bustos de los cardenales chilenos y papes dende Juan Pablo II.

Mezquita de Coquimbo

[editar | editar la fonte]
Mezquita de Coquimbo.

El Centru Cultural Islámicu Mohammed VI, más conocíu como la Mezquita, ye una mezquita asitiada nel cuetu Villa Dominante de Coquimbo. La so construcción empecipiar en 2003 y foi inaugurada'l 14 de marzu de 2007.[23] Pa la so construcción utilizaron materiales propios de les construcciones árabes, según tamién participaron artesanos árabes pa instalar parte de les estructures y decoraciones.

Ye un retruque a escala de la Mezquita Kutubia de Marrakech (Marruecos) y tien 720 metros cuadraos y un minarete de 40 metros d'altor. Tien tamién una biblioteca con testos n'español, árabe y otros idiomes, amás d'un muséu. El so accesu principal ye por aciu una pasarela de madera que xube pol cuetu Dominante.

Guayacán y La Ferradura

[editar | editar la fonte]
La Ferradura, vista escontra'l sector Guayacán.

La Ferradura ye un balneariu consolidáu, tantu p'habitantes permanentes como pa temporada. Les sableres de la rada de La Ferradura son cuasi a les equivalentes d'una llaguna, pol calter sele de les sos agües, ente Guayacán, pel estremu norte, y el Mirador, nel estremu sur.

D'antiguo, l'estremu poniente nun yera más qu'un cuetu que terminaba nun cantil, que tenía un solu camín de tierra, en mala traza, que terminaba, pasando sobre la llamada "Cueva del Loru" nun polvorín abandonáu. Nel mesmu llugar güei atópase tou tipu d'equipamientu turísticu. El cantil ye agora una seguidilla de pequeñes sableres y cais.

Fuerte Lambert

[editar | editar la fonte]
Fuerte Lambert.

El Fuerte Lambert ye una verdadera reliquia del puertu de Coquimbo. Esti llugar foi construyíu en 1865, mientres la Guerra con España, nel sector denomináu Punta de Pelícanos.

Visitar esti llugar ye remontase a sieglos pasaos, ye conocer direutamente un cachu de la historia de Chile. Equivocadamente acomuñar como llugar de defensa contra los pirates, sicasí recién nel sieglu XIX el llugar convertir nuna fortificación.

Sableres de Coquimbo

[editar | editar la fonte]

El cantu costeru de Coquimbo vese privilexáu poles sos estenses sableres y badees de sables nidios. Los sos balnearios La Ferradura, Totoralillo, Las Tacas, Morrillos, Sablera Blanca, Puerto Velero, Guanaqueros y Tongoy, ente los más importantes, conviden a gociar del sol, los sables blancos y les cristalines agües templaes, acompañaos de servicios de primer nivel.

Ciudaes hermaniaes

[editar | editar la fonte]

Coquimbo robló protocolos d'hermandá con ciudaes del mundu, ente les que se cunta:

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Topónimo Chilenos: Analís del Topónimu "Coquimbo"» (2010).
  2. Schmidtmeyer, Peter (1824). «Travels into Chile over the Andes in the years 1820 and 1821: With some sketches of the productions and agriculture» páx. 263.
  3. Ulloa, Antonio de (1806). «A voyage to South America: describing at large the Spanish cities, towns, provinces».
  4. Lafond de Lurcy, Gabriel. «Viaxe a Chile páxs. 130».
  5. «Oleo en La Serena d'una benefectora de Coquimbo». El Observatodo. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  6. «Buenaventura Argandoña Subercaseaux». Genealog.cl. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  7. «Pablo Garriga Martínez (Cónyuge) (ver notes familiares)». Xenealoxía Chilena na rede. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  8. «Puertu de Coquimbo, 1851». Acuarela de B.J.Pritchett. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  9. Pernomada Municipalidá de Coquimbo. «Historia de Coquimbo». Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'avientu de 2008. Consultáu'l 2007.
  10. «La "conexón galesa" de les campanes más viaxaes de la historia de Chile» (6 d'agostu de 2014). Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  11. Serviciu Hidrográficu y Oceanogŕáfico de l'Armada de Chile. «Tsunamis rexistraos na mariña de Chile». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de febreru de 2016. Consultáu'l 2007.
  12. Gobiernu de Chile. «Decreto Llei 2868, Art° 11, Item 2».
  13. Institutu Nacional d'Estadístiques de Chile (1952). «Censo de Población 1952». Consultáu'l 18 de marzu de 2014.
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 Institutu Nacional d'Estadístiques de Chile (1940). «Población por provincies, departamentos y comuñes en 1940 y en censos anteriores». Censu de Población 1940. Consultáu'l 18 de marzu de 2014.
  15. tierres blanques-encetara-colapso-rede-asistencial-local J. 17 de setiembre de 2016. http://www.diarioeldia.cl/region/coquimbo/nuevu-cesfam-pa tierres blanques-encetara-colapso-rede-asistencial-local. Consultáu'l 16 de mayu de 2017. 
  16. «Terminal Rodoviario Coquimbo». Percorríu.cl. Consultáu'l 8 de xunetu de 2015.
  17. Juan, Jorge; de Ulloa, Antonio (1826). Noticies secretes de America sobre l'estáu naval, militar y politico de los Reynos del Peru y provincies de Quito, Mariñes de Nueva Granada y Chile, gobiernu y réxime particular de los pueblos d'indios, cruel opresion y estorsiones de los sos Correxidores y cures: escrites fielmente segun les instrucciones del Marques de la Ensenada y presentaes n'informe secretu á Don Fernando VI (en castellanu). Londres: na imprenta de R. Taylor. Consultáu'l 13 de xunu de 2018.
  18. Courtois, Juan Benavides; Pizzi K, Marcela; Valenzuela, María Paz (1994). Ciudad y arquiteutura portuaria: los puertos mayores de la mariña chilena (en castellanu). Editorial Universitaria. ISBN 9789561110113. Consultáu'l 13 de xunu de 2018.
  19. «Reseña histórica - TPC» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-13. Consultáu'l 13 de xunu de 2018.
  20. Paleo, Daniela (9 de xunetu de 2017) (en castellanu). Complejidad de contratos atrasa modernización del Puertu de Coquimbo. Diariu El Día. http://www.diarioeldia.cl/economia/complejidad-contrato-atrasa-modernizacion-puertu-coquimbo. Consultáu'l 13 de xunu de 2018. 
  21. «hestoria-del tren-coquimbo-la.html Conoz la hestoria del Tren de Coquimbo y La Serena». Consultáu'l 13 de xunu de 2018.
  22. Griem, Wolfgang. «Serena-Ovalle-01.htm La Serena - Ovalle - Historia de los ferrocarriles del Norte de Chile». Consultáu'l 13 de xunu de 2018.
  23. .
  24. Vease http://www.coquimbotudela.com Archiváu 2014-12-19 en Wayback Machine.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]