Paolo Gentiloni

Paolo Gentiloni
Comisario europeo de Fiscalidad y Unión Aduanera, Auditoría y Lucha contra el Fraude (es)
President of the Democratic Party (en)
Ministro de Agricultura de Italia (es)
diputáu de la República Italiana
57. Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia
Ministru d'Asuntos Esteriores d'Italia
diputáu de la República Italiana
diputáu de la República Italiana
Italian Minister of Communications (en)
diputáu de la República Italiana
diputáu de la República Italiana
Vida
Nacimientu	Roma, 22 de payares de 1954 (69 años)
Nacionalidá	Italia
Llingua materna	italianu
Familia
Familia	ver Ottorino Gentiloni (es) (valor desconocíu); Umberto Gentiloni Silveri (primu);
Estudios
Estudios	Universidá de Roma La Sapienza laurea (en) : ciencies polítiques
Nivel d'estudios	laurea magistrale (en) (ciencies polítiques)
Llingües falaes	italianu; inglés; francés; alemán
Oficiu	políticu, periodista
	Participante Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 2016 ; Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 2018 ; Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 2020 ; Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 2023 ; IMF 2022 Annual Meetings (en) ;
Llugares de trabayu	Roma
Creencies
Relixón	catolicismu
Partíu políticu	Partido Democrático (es) (dende 14 ochobre 2007); Democracia es Libertad-La Margarita (es) (hasta 14 ochobre 2007); Q3866594 ; Partido de Unidad Proletaria por el Comunismo (es)
	paologentiloni.it

Paolo Gentiloni Silveri^[4] (22 de payares de 1954, Roma) ye un periodista y políticu italianu, miembru del Partíu Democráticu y ex presidente del Conseyu de Ministros de la República Italiana. Tamién foi diputáu, ministru d'Asuntos Esteriores d'Italia de Matteo Renzi y ministru de Comunicaciones de Romano Prodi.

Primeros años y familia

Ye descendiente del Conde Gentiloni Silveri, que ta rellacionáu col políticu italianu Vincenzo Ottorino Gentiloni, líder de la Unión Eleutoral Católica Italiana, partíu políticu conservador. Tien el títulu de nobile de Filottrano, nobile de Cingoli y nobile de Macerata.^[5]^[6]

Asistió al Llicéu Clásicu Torquato Tasso en Roma y graduóse en ciencies polítiques na Universidá de Roma La Sapienza. Gentiloni tamién ye periodista d'oficiu.^[7]^[8]

Ta casáu cola arquiteuta Emanuela Mauro.^[9]

Carrera política

En 1993 convertir nel voceru de Francesco Rutelli y desempeñóse como asesor nel Conceyu de Roma n'asuntos de xubilaos y turismu.^[9] Coordinó numberoses campañes eleutorales y en 2002 foi miembru fundador del partíu Democracia ye Llibertá-La Margarita. Foi voceru de comunicaciones del partíu mientres cinco años.^[10]

Dempués de les eleiciones xenerales de 2001, foi escoyíu miembru de la Cámara de Diputaos, siendo escoyíu depués como Presidente del Comité de vixilancia de los servicios de radiodifusión del Parllamentu. Foi reelixíu nes eleiciones de 2006 como miembru de L'Ulivo, la coalición política liderada pol economista Romano Prodi, que fuera primer ministru ente 1996 y 1998. Dempués de la victoria de centru esquierda, Gentiloni foi nomáu ministru de Comunicaciones nel segundu gobiernu de Prodi.^[10]

Ente 2006 y 2007 como ministru de Comunicaciones intentó realizar cambeos en RAI, la televisión pública italiana, especialmente n'asuntos relativos a la publicidá privao que seríen llindaos. Presentó dos proyeutos de llei nel Parllamentu que nun fueron aprobaos. Tamién propunxo que la emisora fuera dirixida por una fundación y que se modificar el Conseyu d'Alministración. Les sos propuestes fueron conocíes como la Reforma Gentiloni.^[11]^[12]^[13]^[14]^[15]^[16]^[17]^[18]^[19]

Gentiloni foi unu de los 45 miembros fundadores del comité nacional del Partíu Demócrata en 2007, formáu pola unión de los socialistes democráticos de los Demócrates d'Izquierda y l'izquierdista La Margarita. Foi reelixíu nes eleiciones xenerales de 2008, que vio la victoria de la coalición conservadora liderada por Silvio Berlusconi.^[10]

El 6 d'abril de 2013 foi candidatu nes eleiciones primaries pa escoyer el candidatu de centru izquierda a l'alcaldía de Roma, quedando terceru dempués d'Ignazio Marín, que se convirtió depués nel alcalde, y el periodista David Sassoli.^[20] La so candidatura fuera anunciada n'avientu de 2012.^[21]

Gentiloni foi escoyíu de nuevu en Cámara de Diputaos nes eleiciones xenerales de 2013, na coalición de centru izquierda Italia. Bien Común dirixida por Pier Luigi Bersani, secretariu del Partíu Demócrata.^[10]

Ministru d'Asuntos Esteriores

El 31 d'ochobre de 2014 foi nomáu ministru d'Asuntos Esteriores pol primer ministru Matteo Renzi. Gentiloni reemplazó a Federica Mogherini, que se convirtió na alta representante de la Xunión Europea p'Asuntos Esteriores y Política de Seguridá.^[22]

El 13 de febreru de 2015, mientres una entrevista nuna canal de televisión, Gentiloni afirmó que «si ye necesariu, Italia va tar llista pa lluchar en Libia contra'l Estáu islámicu, porque'l gobiernu italianu nun puede aceptar la idea de qu'haya una amenaza terrorista activa a poques hores d'Italia en barcu».^[23] A otru día Gentiloni foi amenaciáu pol Estáu Islámicu, que lo acusó de ser un cruciáu y ministru d'un país enemigu.^[24]

En marzu de 2015 Gentiloni visitó Méxicu y Cuba, onde s'axuntó col presidente Raúl Castro, asegurando'l sofitu italianu pa la normalización de les rellaciones ente Cuba y Estaos Xuníos.^[25]

El 11 de xunetu de 2015, un coche bomba españó a les afuerzas del consuláu italianu en El Cairu, Exiptu, matando a una persona y mancando a otros cuatro. L'Estáu Islámicu almitió la so responsabilidá.^[26]^[27]^[28] El mesmu día Gentiloni declaró qu'Italia non se dexará amedranar» y que va siguir na llucha contra'l terrorismu.^[29]

Ver tamién

Referencies

↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: gentiloni-paolo. Apaez como: Paolo Gentiloni. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
↑ URL de la referencia: http://www.nytimes.com/aponline/2014/12/17/world/europe/ap-eu-italy-india-marines.html.
↑ URL de la referencia: https://www.workwithdata.com/person/gentiloni-silveri-paolo-1954. Data de consulta: 15 ochobre 2024.
↑ «Camera dei Deputati - Paolo Gentiloni Silveri».
↑ Andrea Borella (2014). Annuario della nobiltà italiana parte II. S.A.G.I., páx. 913.
↑ «Quel ministru rutelliano che yera renziano prima ancora del premier». «Casa Gentiloni è unu degli appartamenti del palazzo interamente di proprietà dei discendenti del famosu conte Ottorino Gentiloni Silverj, uomo di fiducia di Pio X y promotore del «patto» col quale i cattolici tornarono a votara nelle elezioni del 1913. Ma del sangue blu dei suoi antenati Paolo Gentiloni hai mantenuto poco»
↑ Il Giornale, 1° novembre 2014
↑ «Biografia sul sito web del Governo Italianu (2007)».
↑ ^9,0 ^9,1 Paolo Gentiloni, Sole 24 ore
↑ ^10,0 ^10,1 ^10,2 ^10,3 «Profilo personale.». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-31.
↑ «Gentiloni: "a metà ottobre riformeremo la Gasparri" el so Pubblicità Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-28.
↑ Tv, via llibera alla riforma della Gasparri. posizione dominante con il 45% degli spot, la Repubblica, 12 ottobre 2006
↑ Il ddl Gentiloni di riforma delle tv. Una rete Rai y una Mediaset analogiche saranno trasferite sul digitale, FrancoAbruzzo.it
↑ Riforma televisiva: -y linee guida di Gentiloni, Civile.it
↑ Convergenza: la "convergenza" nelle telecomunicazioni e il diritto d'autore ... di Vincenzo Franceschelli, p. 73-74
↑ S 1588/2007
↑ Sì del Cdm alla riforma della Rai. Una fondazione guiderà la tv pubblica, la Repubblica, 17 maggio 2007
↑ Paolo Santalucia, la riforma della RAI Archiváu 2016-02-01 en Wayback Machine, Giuffrè.it 2007
↑ Il “ddl Gentiloni” di riforma della Rai (1588/2007), FrancoAbruzzo.it
↑ Primarie Pd, a Roma stravince Marín: secondo Sassoli, terzo Gentiloni
↑ «[https://web.archive.org/web/20201024175212/https://www.ilmessaggero.it/ROMA/CAMPIDOGLIO/campidoglio_gentiloni_la Campidoglio, Gentiloni el so Twitter: «El mio candido alle primarie»]». Il Messaggero.it. 5 dicembre 2012. Archivado del original el 2020-10-24. https://web.archive.org/web/20201024175212/https://www.ilmessaggero.it/ROMA/CAMPIDOGLIO/campidoglio_gentiloni_la. Consultáu'l 2018-06-17.
↑ Gentiloni giura al Quirinale, è il nuovo ministru degli Esteri: "Governo dev'essere all'altezza"
↑ Italy "ready to fight" in Libya if needed - foreign minister
↑ Terrorismu, radio dello Stato islamico cita Gentiloni: "Ministru dell'Italia crociata"
↑ Gentiloni incontra Raúl Castro a Cuba
↑ «ISIS claims responsibility for bomb attack against Italian consulate in Cairo | News , Middle East». The Daily Star (6 de xunetu de 2015). Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.
↑ «Islamic State 'behind blast' at Italian consulate in Cairo - BBC News». Bbc.com. Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.
↑ «1 dead in car bomb blast at Italian Consulate in Egypt - CNN.com». Edition.cnn.com. Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.
↑ Italy not 'intimidated' by Cairo consulate attack: Foreign Minister Paolo Gentiloni

Enllaces esternos

Sitiu web oficial

Paolo Gentiloni en Twitter
Perfil na Cámara de Diputaos d'Italia
Biografía por CIDOB (n'español)

Predecesor: Mario Landolfi	Ministru de Comunicaciones d'Italia 2006-2008	Socesor: Claudio Scajola (Desenvolvimientu Económicu)
Predecesor: Federica Mogherini	Ministru d'Asuntos Esteriores y Cooperación Internacional d'Italia 2014-2016	Socesor: Angelino Alfano
Predecesor: Matteo Renzi	Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia 2016-2018	Socesor: Giuseppe Conte
Predecesor: Maurizio Martina	Ministru de Política Agrícola, Alimentaria y Forestal d'Italia Interín 2018	Socesor: Gian Marco Centinaio

[ec942927551cc2e9162f6c6600373841cb0c22d9-1] Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: gentiloni-paolo. Apaez como: Paolo Gentiloni. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.

[328c3a890354eb0a3a02b0d062e5303c82540660-2] URL de la referencia: http://www.nytimes.com/aponline/2014/12/17/world/europe/ap-eu-italy-india-marines.html.

[f45661f992d0f8c44f2993697c57f274d7deea57-3] URL de la referencia: https://www.workwithdata.com/person/gentiloni-silveri-paolo-1954. Data de consulta: 15 ochobre 2024.

[4] «Camera dei Deputati - Paolo Gentiloni Silveri».

[5] Andrea Borella (2014). Annuario della nobiltà italiana parte II. S.A.G.I., páx. 913.

[6] «Quel ministru rutelliano che yera renziano prima ancora del premier». «Casa Gentiloni è unu degli appartamenti del palazzo interamente di proprietà dei discendenti del famosu conte Ottorino Gentiloni Silverj, uomo di fiducia di Pio X y promotore del «patto» col quale i cattolici tornarono a votara nelle elezioni del 1913. Ma del sangue blu dei suoi antenati Paolo Gentiloni hai mantenuto poco»

[giornale-7] Il Giornale, 1° novembre 2014

[8] «Biografia sul sito web del Governo Italianu (2007)».

[sole24ore-9] 9,0 ^9,1 Paolo Gentiloni, Sole 24 ore

[pd-10] 10,0 ^10,1 ^10,2 ^10,3 «Profilo personale.». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-31.

[11] «Gentiloni: "a metà ottobre riformeremo la Gasparri" el so Pubblicità Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-28.

[rifgent-12] Tv, via llibera alla riforma della Gasparri. posizione dominante con il 45% degli spot, la Repubblica, 12 ottobre 2006

[13] Il ddl Gentiloni di riforma delle tv. Una rete Rai y una Mediaset analogiche saranno trasferite sul digitale, FrancoAbruzzo.it

[14] Riforma televisiva: -y linee guida di Gentiloni, Civile.it

[15] Convergenza: la "convergenza" nelle telecomunicazioni e il diritto d'autore ... di Vincenzo Franceschelli, p. 73-74

[16] S 1588/2007

[17] Sì del Cdm alla riforma della Rai. Una fondazione guiderà la tv pubblica, la Repubblica, 17 maggio 2007

[18] Paolo Santalucia, la riforma della RAI Archiváu 2016-02-01 en Wayback Machine, Giuffrè.it 2007

[19] Il “ddl Gentiloni” di riforma della Rai (1588/2007), FrancoAbruzzo.it

[20] Primarie Pd, a Roma stravince Marín: secondo Sassoli, terzo Gentiloni

[21] «[https://web.archive.org/web/20201024175212/https://www.ilmessaggero.it/ROMA/CAMPIDOGLIO/campidoglio_gentiloni_la Campidoglio, Gentiloni el so Twitter: «El mio candido alle primarie»]». Il Messaggero.it. 5 dicembre 2012. Archivado del original el 2020-10-24. https://web.archive.org/web/20201024175212/https://www.ilmessaggero.it/ROMA/CAMPIDOGLIO/campidoglio_gentiloni_la. Consultáu'l 2018-06-17.

[22] Gentiloni giura al Quirinale, è il nuovo ministru degli Esteri: "Governo dev'essere all'altezza"

[23] Italy "ready to fight" in Libya if needed - foreign minister

[24] Terrorismu, radio dello Stato islamico cita Gentiloni: "Ministru dell'Italia crociata"

[25] Gentiloni incontra Raúl Castro a Cuba

[26] «ISIS claims responsibility for bomb attack against Italian consulate in Cairo | News , Middle East». The Daily Star (6 de xunetu de 2015). Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.

[27] «Islamic State 'behind blast' at Italian consulate in Cairo - BBC News». Bbc.com. Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.

[28] «1 dead in car bomb blast at Italian Consulate in Egypt - CNN.com». Edition.cnn.com. Consultáu'l 11 de xunetu de 2015.

[29] Italy not 'intimidated' by Cairo consulate attack: Foreign Minister Paolo Gentiloni

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]