Нарачанка
| Нарачанка лац. Naračanka | |
 Месца ўпадзеньня Нарачанкі ў Вяльлю | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | возера Нарач |
| Вусьце | Вяльля |
| Краіны басэйну | Беларусь |
| Вобласьці | Менская вобласьць |
| Даўжыня | 75 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 11,9 м³/с |
| Плошча басэйну | 1650 км² |
| Нахіл воднай паверхні | 0,4 ‰ |
| Асноўныя прытокі | |
| Левыя | Вужык |
| Правыя | Ганутка |
Нарача́нка, На́рач — рака Беларусі, правы прыток Вяльлі. Цячэ ў Мядзельскім раёне Менскай вобласьці. Даўжыня 75 км. Шырыня ў вытоку 10—12 м, бліжэй да месца ўтоку — 30—40 м. Хуткасьць плыні ракі 2—3 км/г. Сярэдні выдатак вады ў вусьці 11,9 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 ‰.
Нарачанка — адзіная рака, якая выцякае з возера Нарачы.
Асноўныя прытокі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Панурка, Вузьлянка, Сьпягліца, Грузьдзеніца, Ганутка.
На рацэ
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Агульныя зьвесткі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Выцякае на поўдзень з возера Нарачы ў Мядзельскім раёне, цячэ ў межах Нарачанска-Вялейскай нізіны, упадае ў Вяльлью за 1,2 км на паўднёвы захад ад вёскі Красьніцы Вялейскага раёну. Замярзае ў пачатку сьнежня, крыгалом у сярэдзіне сакавіка. У міжрэччы Нарачы і Вузьлянкі ўтварыўся гідралягічны заказьнік Чарэмшыцы.
Даліна ў верхняй плыні невыразная, у ніжняй трапэцападобная, шырынёй 1—1,5 км. Абалона двухбаковая, часткова аблесеная, у верхняй і сярэдняй плыні забалочаная (шырыня 300—600 м), ніжэй за вёску Нарач перарывістая, вузкая, адкрытая. Азёрнасьць 6% (найбольшыя азёры ў вярхоўі ракі — Нарач, Мястра, Баторына, Бледнае). Рэчышча зьвілістае, яго шырыня 8—16 м, ад вёскі Слабады на працягу 5 км каналізаванае. Берагі ў вярхоўі нізкія, забалочаныя, на астатнім працягу стромкія[1].
У вытоку рака моцна парослая, уздоўж ракі сустракаюцца шматлікія крыніцы.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл.ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил.
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2. — Л., 1971.