Сьпіс прэм'ер-міністраў, якія атрымалі вотум недаверу
Сьпіс прэм’ер-міністараў, якія сышлі з пасады ў выніку парлямэнцкага вотуму недаверу.
Сьпіс міністраў, якія атрымалі вотум недаверу
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Стэнлі Брус (1929)
- Джэймз Скулін (1931)
- Артур Фадэн (1941)
- Малькальм Фрэйзэр (1975)
- Артур Мэен (1926)
- Джон Дыфэнбэйкер (1963)
- П’ер Трудо (1974)
- Джо Кларк (1979)
- Пол Мартын (2005)
- Стывэн Гарпэр (2011)
- Мірэк Тапаланэк (2009)
- Кнуд Крыстэнсан (1947)
- Март Лаар (1994)
- Жорж Пампіду (1962)
- Гэльмут Шміт (1982)
- Гэльмут Коль (1982)
- Гергард Шрэдэр (2005)
- Фэрэнц Д’юрчань (2009)
- Іцхак Шамір (1990)
- Бэніта Мусаліні (1943)
- Амінторэ Фанфані (1954)
- Рамана Продзі 1-ы (1998)
- Рамана Продзі 2-і (2008)
- Кацура Тара (1913)
- Сыгэру Ёсыда 2-гі (1948)
- Сыгэру Ёсыда 4-ы (1953)
- Масаёшы Охіра (1980)
- Кііці Міядзава (1993)
- Альфрэд Сант (1998)
- Ё Кальс (1966)
- Руўд Любэрс (1989)
- Томас Макензі (1912)
- Крыстафэр Горнсруд (1928)
- Эйнар Герхардсэн (1963)
- Джон Лінг (1963)
- Майкл Томас Самарэ (1980)
- Паяс Вінгці (1988)
- Ганна Сухоцкая (1993)
- Марэк Бэлька (2004)
- Эміль Бок (2009)
- Міхай Унгурану (2012)
- Лойзэ Пэтэрле (1992)
- Янэз Дрноўшэк (2000)
- Борут Пагор (2011)
- Янэз Янша (2013)
- Фрэнсіс Білі Хілі (1994)
- Манасэ Сагаварэ (2007)
- Інгвар Карлсан (1990)
- Ісмэт Інёню (1964)
- Бюлент Эджэвіт (1977)
- Тансу Чылер (1993)
- Бікэнібэў Паэніў (1999)
- Фаімалага Лука (2001)
- Саўфату Сапаанга (2004)
- Валер Пуставойтэнка (1999)
- Віктар Юшчанка (2001)
- Віктар Януковіч (2004)
- Юлія Цімашэнка (2010)
- Фрэдэрык Норт (1782) — першы выпадак аказаньня вотуму недаверу ў гісторыі
- Джон Расэл (1866)
- Бэнджамін Дызраэлі (1868)
- Ўільям Юўарт Гладстан (1885)
- Робэрт Артур Толбат Гаскойн-Сэсіл Солсбэры (1886)
- Ўільям Юўарт Гладстан (1886)
- Робэрт Артур Толбат Гаскойн-Сэсіл Солсбэры (1892)
- Арчыбальд Прымроўз (1895)
- Стэнлі Болдўін (студзень 1924)
- Рэмзі Макдональд (кастрычнік 1924)
- Джэймз Калаган (1979)
- Майкл Місік (2009)
- Сэрж Вахор (2004)
Іншыя палітыкі, якія сышлі з пасады ў выніку вотуму недаверу
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Прэзыдэнты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У асноўным гэтыя краіны зьяўляюцца парлямэнцкімі рэспублікамі, у якіх прэзыдэнт выбіраецца парлямэнтам і служыць у якасьці галавы дзяржавы.
- Літоква Томэінг (2009)
- Кінза Годфры Клёдумар (1998)
- Бэрнард Давіёга (2001)
- Людвіг Дэрангадагэ Скоцьці (2003, 2007)