Сюй Бэйхун
Сюй Бэйхун[4] (19 ліпеня 1895 — 26 верасня 1953) — кітайскі жывапісец і графік, адзін з першых кітайскіх мастакоў XX стагоддзя, які аб’яднаў нацыянальныя мастацкія традыцыі з дасягненнямі еўрапейскай жывапісу.
| Сюй Бэйхун | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 19 ліпеня 1895[1][2][…] |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | 26 верасня 1953[1][2][…] (58 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Xu Dazhang[d] |
| Жонка | Liao Jingwen[d] |
| Дзеці | Xu Qingping[d] і Xu Jingfei[d] |
| Род дзейнасці | мастак, настаўнік |
| Месца працы | |
| Жанр | партрэт |
| Вучоба | |
| Уплыў | Pascal Dagnan-Bouveret[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў павеце Ісін правінцыі Цзянсу (Усходні Кітай) у сям’і мастака і паэта Сюй Дачжана. У дзяцінстве Сюй Бэйхун любіў змалёўваць ілюстрацыі да кнігі «Слова пра жывапіс з саду з гарчычнае зерне», кожны раз дзівячыся майстэрству аўтара мастака Жэнь І. Вучыўся ў свайго бацькі Сюй Дачжана ў Шанхаі і ў Парыжы (з 1919) ў П. А. Ж. Даньян-Буўрэ. У 1919 годзе ён вытрымаў экзамен, які даваў права паехаць за казённы кошт вучыцца ў Парыж, у Нацыянальную Вышэйшую Мастацкую школу. За гады вучобы ён авалодаў тэхнікай малявання з натуры, потым ён здзейсніў паездкі ў Германію, Бельгію, Швейцарыю і Італію, дзе знаёміўся з палотнамі вялікіх заходніх майстроў.
У 1928 годзе Сюй Бэйхун вярнуўся ў Кітай, дзе па запрашэнні заняў пасаду прафесара кафедры жывапісу ў Цэнтральным універсітэце ў Нанкіне. Пазней заняў пасаду дэкана Мастацкага факультэта Пекінскага ўніверсітэта. Ён выступаў за рэформу мастацкага выкладання, за ўвядзенне ў навучальны курс заходне-еўрапейскай тэхнікі жывапісу. Паводле яго запрашэнні прафесарам Нанкінскім універсітэта быў прызначаны таксама Цы Байшы. На 30-я гады прыходзіцца першы Кульмінацыйны перыяд у творчасці Сюй Бэйхуна. У 1934 наведаў СССР. У гады Кітайскай Народнай Рэспублікі Сюй Бэйхун займаў пасаду рэктара Цэнтральнай акадэміі мастацтваў у Пекіне (1949-53) і старшыні Усекітайскай асацыяцыі дзеячаў літаратуры і мастацтва, выхаваў плеяду мастакоў новага Кітая.
Памёр ад інсульту ў 1953 годзе. Пасля смерці ў яго доме ў Пекіне адкрыты музей.
Зноскі
- ↑ а б RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.
- ↑ а б Xu Beihong // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Chinees // NMVW-collection website Праверана 16 студзеня 2020.
- ↑ БелЭн 2002.
Літаратура
правіць- Пешын С. У. Сюй Бэйху́н, Жу Пэон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 331. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сюй Бэй-Ху́н, Жю Пэон // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- Сюй Бэй-Ху́н, Жю Пэон // Популярная художественная энциклопедия. Архитектура. Живопись. Скульптура. Графика. Декоративное искусство. В 2 т. / Под ред. Полевого В. М. Ред. кол.: В. Ф. Маркузон, Д. В. Сарабьянов, В. Д. Синюков (зам. гл. ред.) — М.: Издательство «Советская энциклопедия», 1986. — Книга II. М—Я, 1986. — С. 273. — 432 с, ил., 32 л. ил. — 200 000 экз. (руск.)
|
Сюй Бэйхун на Вікісховішчы |
|---|