Генерал-ад’ютант

Генерал-ад’ютант — воінскае, затым толькі свіцкае званне і пасада ў рускай арміі, упершыню ўведзена Пятром I для асоб, якія былі старэйшымі ад’ютантамі пры імператару, генерал-фельдмаршале, іх памочнікаў, пры поўных генералах. Генерал-ад’ютант пры цару ўзначальваў паходную канцылярыю, а пры генерале-фельдмаршале і яго памочніках выконваў ад’ютанцкія абавязкі і ведаў справаводствам пры штабе. З 1808 года званне генерал-ад’ютанта стала выкарыстоўвацца як ганаровае званне вышэйшых чыноў, залічаемых у світу імператара. Прысвойвалася яно поўным генералам і генерал-лейтэнантам. Гэтага звання ўдастойваліся таксама і іншыя вышэйшыя вайсковыя чыны за заслугі.