Кейтылін Старк

Кейтылін Старк
Стваральнік:	Джордж Марцін
Творы:	Гульня прастолаў
Першае згадванне:	Гульня прастолаў
Пол:	жаночы
Нацыянальнасць:	Андалы
Раса:	чалавек
Месца жыхарства:	Вінтэрфел
Узрост:	34
Дата нараджэння:	265
Месца нараджэння:	Рыверан
Дата смерці:	299
Месца смерці:	Блізняты
Сям’я:	бацька Хостэр Талі, маці Мініса Уэнт, брат: Эдмар Талі сястра: Ліза Талі муж: Эдард Старк
Мянушка:	Кэт, Котачка
Ролю выконвае:	Мішэль Фэйрлі

Лэдзі Ке́йтылін Старк, у дзявоцтве Талі — выдуманы персанаж з цыклу «Песня Лёду і Агню» амерыканскага пісьменніка-фантаста Джорджа Марціна, жонка лорда Эдарда Старка і маці яго пецярых дзяцей — Роба, Сансы, Ар’і, Брана і Рыкана. З’яўляецца адным з галоўных герояў першых трох кніг цыклу, а таксама трох сезонаў тэлесерыяла «Гульня прастолаў».

Кейтылін — дачка лорда Хостэра Талі і яго жонкі Мінісы Уэнт, старэйшая сястра Лізы Арэн і Эдмура Талі. Першапачаткова Кейтылін была заручана са старэйшым братам Эдарда, Бранданам. Аднак падчас падзей, якія прывялі да паўстання Баратэана, Брандан быў пакараны смерцю каралём Эерысам II Вар’ятам, і Кейтылін стала жонкай Эдарда, якога амаль не ведала, хоць з часам пакахала мужа і прывязалася да яго.

Як і яе паўднёвая радня, Кейтылін — паслядоўніца веры ў Семярых; Эдард пабудаваў для яе ў Вінтэрфеле маленькую септу. Хоць Кейтылін горача любіць сваіх дзяцей ад Эдарда і гатовая ў любы момант абараняць іх, яна вельмі холадна ставіцца да Джона Сноу — бастарда, народжанага невядомай жанчынай.

Марцін казаў, што жадаў стварыць вобраз гераіні — жонкі і маці, якая прыняла як належнае сваю ролю і сваё месца ў вельмі кансерватыўным грамадстве і, тым не менш, дамаглася вялікай улады і ўплыву.

Мінулае

Герб дома Талі.

Кейтылін нарадзілася ў Рыверане ў Рачных Землях і прыналежала да роду Талі, дэвіз якога быў: «Сям’я, абавязак і гонар». Пасля смерці маці фактычна выконвала абавязкі лэдзі Рыверана. Ва ўзросце 12 гадоў Кейтылін была заручана з Бранданам Старкам.

У яе быў неўзаемна закаханы выхаванец яе бацькі, Петыр Бейліш, па мянушцы Мезенец. Ён нават выклікаў на паядынак яе жаніха, спадчынніка Поўначы Брандана Старка, але ў паядынку пацярпеў прадказальнае паражэнне. Брандан быў за некалькі дзён да вяселля пакараны смерцю Эерысам II Вар’ятам, і Кейтылін паводле звычаю выйшла замуж за яго малодшага брата Эдарда Старка.

Шлюб быў заключаны паспешна, напачатку паўстання Роберта Баратэана, і Эдард правёў з нявестай у Рыверане не больш двух тыдняў, перш чым адправіцца на вайну. Тым не менш, Кейтылін паспела зацяжараць, і за час вайны, якая расцягнулася больш чым на год, вынасіла і нарадзіла першынца — Роба Старка. Апошні раз яна пакідала Рыверан ужо з немаўлём на руках.

Калі Кейтлін пасля заканчэння вайны прыехала ў Вінтэрфел з маленькім Робам, то даведалася, што Эдард прывёз з поўдня бастарда Джона Сноу, прыкладна аднагодку Роба, знайшоў для яго карміцельку і жадае гадаваць яго разам са сваімі законнымі дзецьмі. Некаторыя служанкі апавядалі пра сувязь Эдарда з дарнійкай Эшарай Дэйн, і Кейтылін праз два тыдні набралася адвагі спытаць мужа пра гэту жанчыну. Эдард адрэагаваў з нечаканай суровасцю, і больш Кейтылін гэтага пытання яму не задавала. Кейтылін так і не змагла палюбіць Джона ці быць да яго хоць бы трохі больш паблажлівай; яна неаднаразова прасіла адправіць Джона з замка, але Эдард адказваў адмовай.

Акрамя Роба, Кейтылін у шлюбе з Эдардам стала маці яшчэ чатырох дзяцей, кожны з якіх, акрамя Ар’і, атрымаў у спадчыну яе рысы твару і рудыя валасы. Мейстар Лювін прымаў усе роды Кейтылін.

Падзеі

Гульня прастолаў

У дзень знаходкі лютаваўчанят Кейтылін атрымала ад мейстара Лювіна пасланне пра смерць Джона Арэна і прыезд караля Роберта Баратэана і сама паведаміла гэтыя весткі мужу ў божым гаі. Ужо падчас знаходжання караля і яго світы ў Вінтэрфеле Лювін сярод ночы даставіў гаспадарам пасланне, падкінутае ў яго абсерваторыю — шкатулку з лістом Лізы Арэн, адрасаваным Кейтылін. Гэта пасланне было напісана шыфрам, зразумелым толькі самой Кейтылін і Лізе. Ліза ў лісце заяўляла, што Джона Арэна забілі Ланістэры; Кейтылін спаліла ліст і ўгаварыла Эдарда пагадзіцца на прапанову караля, стаўшы правіцай і расследаваўшы смерць свайго папярэдніка. Кейтылін заставалася гаспадыняй Вінтэрфела; скарыстаўшыся выпадкам, яна зноў падняла пытанне Джона Сноу, цвёрда запатрабаваўшы, каб ён з’ехаў ці — як прапанаваў мейстар Лювін — уступіў у Начны Дазор.

Пасля падзення Брана з вежы Кейтылін была вельмі занепакоена; яна на працягу дзвюх з лішнім тыдняў не адыходзіла ад сына, які ўпаў у кому, адпойваючы яго мёдам і травянымі адварамі, і спала тут жа, у яго пакоі. Некаторыя слугі сцвярджалі, што яна наогул не спіць; Кейтылін баялася заснуць, асцерагаючыся, што Бран памрэ, калі яна будзе спаць, і пад канец свайго дбання знаходзілася ў напаўшалёным стане. Паводле слоў Кейтылін, яна сем разоў малілася Семярым, каб багі пакінулі Брана з ёй. Яна вельмі варожа паставілася да візіту Джона Сноу, які прыйшоў развітацца з адзінакроўным братам, і нават заявіла, што гэта Джон павінен ляжаць на месцы Брана. Зрэшты, яе прысутнасць выратавала Брану жыццё: калі наёмны забойца пракраўся ў пакой хлопчыка, Кейтылін змагла аказаць яму супраціўленне. Забойца, спрабуючы перарэзаць Кейтылін горла, нанёс ёй кінжалам глыбокія парэзы на абедзвюх руках, якія дашлі амаль да косці і доўга не гаіліся. Лета, лютавоўк Брана, перагрыз горла забойцу і тым самым выратаваў і гаспадара, і яго маці. Кейтылін перанеслі ў яе ўласныя пакоі, дзе яна праспала чатыры дні.

Перажытае надало Кейтылін новых сіл; яна абмеркавала з Робам, Родрыкам Каселем, Тэонам Грэйджаем замах на Брана, паведаміла ім пра ліст Лізы — узяўшы з іх слова трымаць пачутае ў тайне — і, у канчатковым выніку, вырашыла з кінжалам забойцы тайна адправіцца ў Каралеўскую Гавань. Яна палічыла, што забойства Джона Арэна і замах на яе сына — звёны аднаго ланцуга, і ў сталіцы можна высвятліць паходжанне кінжала.

Кейтылін і Родрык Касель, які суправаджаў яе, дабраліся да сталіцы морам, праз Белую Гавань і Чаячы Горад. Кейтылін вырашыла заставацца ў сталіцы інкогніта і пазбягаць свайго сябра дзяцінства Петыра «Мезенца» Бейліша, які цяпер стаў каралеўскім майстрам над манетай. Аднак Мезенец з дапамогай Варыса сам знайшоў Кейтылін, і яны ўтрох сустрэліся ў Чырвоным Замку. Петыр Бейліш заявіў, што кінжал раней належаў яму і што ён прайграў гэту зброю Тырыяну Ланістэру. Мезенец, якому належаў бардэль у горадзе, арганізаваў Кейтылін сустрэчу з Эдардам. Эдард вырашыў адправіць жонку назад у Вінтэрфел з наказам рыхтавацца да вайны.

Кейтылін і Родрык Касель дабіраліся назад у Вінтэрфел па Каралеўскаму Гасцінцу і спыніліся ў Гасцініца на скрыжаванні, застаючыся непазнанымі. Аднак у той жа гасцініцы спыніўся і Тырыян Ланістэр, які пазнаў Кейтылін. Кейтылін звярнулася да пастаяльцаў гасцініцы, сярод якіх было шмат узброеных людзей — васалаў яе бацькі, лорда Талі, гучна абвінаваціла Тырыяна ў замаху на Брана і загадала арыштаваць, што і было зроблена.

Да Кейтылін, якая паабяцала ўзнагароду кожнаму, хто дапаможа даставіць Тырыяна ў Вінтэрфел для суда, далучылася каля тузіна пастаяльцаў, у тым ліку сір Уіліс Уод, найміт Брон і спявак Марыліян. Кейтылін, аднак, вырашылася ехаць не на Поўнач — вестка пра выкраданне Тырыяна магла хутка дасягнуць вушэй Тайвіна Ланістэра — а на ўсход, у Даліну Арэн. На дарозе атрад быў атакаваны разбойнікамі-горцамі. Тырыян забіў двух горцаў, абараняючы Кейтылін, і яна вырашыла пакінуць карліка незвязаным і пры зброі.

Каля Крывавых Варот Кейтылін і яе спадарожнікаў сустрэў узброены атрад сіра Донела Уэйнвуда; пазней Кейтылін сустрэлася і з начальнікам варотаў — сваім родным дзядзькам Брындэнам Талі. Ліза Арэн, даведаўшыся, што яе сястра прыбыла ў Даліну, даслала загад тэрмінова даставіць Кейтылін да яе; з дапамогай лорда Нестара Ройса і Міі Стоўн Кейтылін паднялася ў Арлінае Гняздо. Ліза Арэн была спачатку ўзвар’явана ўчынкам Кейтылін, якая захапіла Тырыяна Ланістэра, аднак Тырыян хаміў сваім турэмшчыкам і запалохваў іх, так што гнеў Лізы перайшоў на яго. Толькі ўмяшанне Кейтылін абараніла Тырыяна ад пакарання смерцю; пазней Тырыян запатрабаваў выпрабавання паядынкам, з дапамогай Брона гэта выпрабаванне выйграў і быў адпушчаны. Кейтылін яшчэ да паядынку страціў кантроль над сітуацыяй і пачаў рыхтавацца да ад’езду з Даліны. Да яе далучыўся і сір Брындэн Талі, які звольніўся са службы ў Арэнаў. Кейтылін канчаткова пасварылася з сястрой, калі прапанавала забраць з сабой Роберта Арэна — сабе ў выхаванцы; гэта прапанова прывяла Лізу Арэн у ярасць.

Кейтылін, Брындэн і Родрык Касель дабраліся да Белай Гавані морам; тут Кейтылін і Брындэн далучыліся да войска Мандэрлі, які выступіў на роў Кайлін, каб далучыцца да арміі Роба Старка. Кейтылін сустрэлася з Робам на рове Кайлін і прызналася, што не можа адправіць пятнаццацігадовага сына дамоў — хоць бы таму, што пасля гэтага сцяганосцы перастануць паважаць Роба. Яна падтрымала яго рашэнне выступіць на поўдзень, але пераканала прызначыць камандзірам усходняй арміі не Джона Амбера, а Русэ Болтана, як чалавека асцярожнага і не схільнага да безразважнай адвагі.

Замак Фрэяў Блізняты зачыніў свае вароты перад паўночным войскам, і Кейтылін выклікалася адправіцца на перамовы з Уолдэрам Фрэем. Нягледзячы на непрыязны прыём, Кейтылін і лорд Фрэй у выніку дамовіліся: Фрэі адчынілі вароты для пераправы і далучыліся да вайны на баку Роба Старка, а таксама далі закладнікаў (Вялікага і Малога Уолдэраў у Вінтэрфел, Олівара ў збраяносцы Робу). З боку Старкаў былі дадзены абяцанні — Ар'я Старк павінна выйсці за Элмара Фрэя, а Роб Старк — ажаніцца з адной з дочак лорда Фрэя па сваім выбары. Кейтылін назірала за бітвай у Шапталым Лесе здалёк; Роб прыставіў да яе трыццаць паўночных латнікаў для аховы на той выпадак, калі бітва будзе прайграна і прыйдзецца бегчы на Поўнач. Пасля бітвы да яе прывялі палоннага Джэймэ Ланістэра.

Пасля вызвалення Рыверана Кейтылін патрапіла ў замак разам з Робам на лодцы, якая праплыла праз Вадзяныя вароты. Эдмур Талі — малодшы брат Кейтылін — сустрэў яе на лесвіцы і паведаміў пра хваробу лорда Хостэра. Хостэр загадаў трымаць свой стан у сакрэце, каб не справакаваць Ланістэраў. Кейтылін сустрэлася з хворым бацькам і пагутарыла з ім. Увечары яна прысутнічала на ваенным савеце, дзе вырашалася будучыня вайны: паўночнікі і рачныя лорды адмовіліся прысягнуцца каму-небудзь з Баратэанаў і абвясцілі Роба Старка каралём Поўначы.

Бітва каралёў

Пасля гэтых падзей Кейтылін знаходзілася побач з сынам Робам, суправаджаючы яго падчас распачатай Войны Пяці Каралёў. Яна была паслом ля Горкага моста да Рэнлі Баратэана, а потым у свіце Рэнлі сустракалася і са Станісам. Падчас яе пасольства Рэнлі быў забіты ценем. Падазрэнне пала на лэдзі Кейтылін і Брыену Тарт, паколькі яны абедзве знаходзіліся ў шатры караля. Абедзве жанчыны былі вымушаны бегчы.

Брыена прысягнулася Кейтылін, і лэдзі Старк папрасіла яе суправаджаць Джэймэ Ланістэра, якога трымалі на той момант у вязніцы Рыверана, да Каралеўскай Гавані, дзе Джэймэ павінен быў быць абменены на дочак Кейтылін — Сансу і Ар’ю.

Бура мячоў

Калі Джэймэ Ланістэр уцёк, кашталян Рыверана Дэсманд Грэл быў вымушаны ўзяць Кейтылін пад арышт. Кейтылін у якасці месца зняволення выбрала пакоі Хостэра Талі, каб знаходзіцца побач са смяротна хворым бацькам; ёй таксама было дазволена выходзіць адтуль для наведвання септы. Даглядаючы за Хостэрам, Кейтылін пачула пра яго пра нейкую «рамонку» і западозрыла, што гэта жанчына; яе роспыты сярод замкавай чэлядзі, зрэшты, ні на што не прывялі. Кейтылін заўважыла, што Дэсманд Грэл хавае ад яе штосьці, звязанае з Робам. Калі Эдмур Талі вярнуўся ў замак з войскам і паведаміў сястры пра паражэнне Станіса ў бітве на Чарнаводнай, Кейтылін не падзяліла яго засмучанне: яна памятала пра забойства Рэнлі, сведкай якога стала і ў якім справядліва абвінаваціла Станіса. Куды больш яе знерваваў магчымы зрыў місіі Джэймэ: Эдмур выслаў Русэ Болтану ў Харэнхале ліст з паведамленнем пра ўцёкі Царазабойцы і паабяцаў шчодрую ўзнагароду за перахоп..

Чакаючы Роба, Кейтылін стала сведкай дзіўнай сцэны, сэнсу якой яна не зразумела — Фрэі, у тым ліку Первін Фрэй і Марцін Рыверс са скандалам пакінулі замак. Нарэшце, у Рыверан вярнулася войска Роба. Рыкард Карстарк адкрыта абвясціў здрадай учынак Кейтылін, якая адпусціла Джэймэ Ланістэра, але Роб абвясціў, што прабачае маці, і іншыя яго паплечнікі або выказалі Кейтылін падтрымку, як Мейдж Мормант і Вялікі Джон Амбер, або, прынамсі, прамаўчалі. Роб прадставіў маці Джэйн Вестэрлінг і яе сваякоў — цяпер, атрымаўшы ад сына прабачэнне, Кейтылін ужо не магла асудзіць яго жаніцьбу. Кейтылін, аднак, папярэдзіла сына пра магчымую небяспеку, папрасіла яго трымаць Шэрага Ветра побач з сабой, а Рольфа Спайсера, які гэтаму перашкаджаў — адправіць прэч. Ужо на сямейным савеце з удзелам Брындэна і Эдмура Кейтылін прапанавала рашэнне праблемы з Фрэямі: новы шлюб. Пасля забойства Вілема Ланістэра і Тыяна Фрэя Рыкардам Карстаркам Кейтылін прысутнічала ў вялікай зале, і арыштаваны лорд Карстарк, нагадваючы Робу пра ўцёкі Царазабойцы, абвясціў, што яна вінаватая ў здрадзе не менш. Ад віду дзіцячых трупаў, якія здаліся Кейтылін падобнымі на яе ўласных дзяцей, і ад усведамлення сваёй віны ёй стала млосна. Яна, як і іншыя Талі, спрабавалі адгаварыць Роба ад пакарання смерцю Карстарка, але Роб адмовіў. Калі Джэйн Вестэрлінг звярнулася да Кейтылін за саветам — яна бачыла прыгнечаны стан Роба і не ведала, як яму дапамагчы. Кейтылін, успамінаючы пра Нэда, параіла не перашкаджаць, але аказаць мужу падтрымку тады, калі Роб сам за ёй звернецца.

Калі месяц праз Хостэр Талі сканаў, і яго сям’я арганізавала ўрачыстае пахаванне на рацэ, Кейтылін стаяла на сцяне Рыверана і назірала за рухам чоўна з целам бацькі. Пазней Роб запрасіў маці на гутарку сам-насам і паведаміў ёй непрыемную навіну пра вяселле Сансы з Тырыянам Ланістэрам. Гэта азначала, што ні пра якое вяртанне Сансы не магло ісці і гаворкі. Кейтылін паспрабавала пераканаць Роба заключыць мір з Ланістэрамі, але атрымала цвёрдую адмову. Яна таксама прысутнічала на вячэры з Фрэямі, дзе абмяркоўваліся падзенне Вінтэрфела і, для ўз’яднання міру паміж Старкамі, Талі і Фрэямі, Эдмуру Талі была прапанавана рука Рослін Фрэй.

Кейтылін адбыла на поўнач разам з сынам і яго арміяй. Гэта яна настаяла на тым, каб Роб не браў з сабой Джэйн — з’яўленне жонкі Роба ў Блізнятах стала б для Уолдэра Фрэя яшчэ адной абразай. Па дарозе Кейтылін пасварылася з Эдмурам, якія гадаў, ці будзе прыгожай яго будучая жонка. У Старых Камянях, ля грабніцы караля Трыстыфера, у Кейтылін адбылася гутарка з Робам пра спадчынніка; Роб выказаў намер прызначыць спадчыннікам Поўначы свайго адзінакроўнага брата Джона, на што Кейтылін запярэчыла. На ваенным савеце Роб абвясціў Кейтылін пра намер на час вайны на Поўначы пакінуць яе ў Сігардзе. Кейтылін гэта не спадабалася, і яна папрасіла дазволу вярнуцца ў Рыверан, але Роб адмовіў ёй, заўважыўшы, што ў Рыверане ўжо засталася Джэйн — «Той, хто трымае ўсе скарбы ў адным кашальку, аблягчае працу для злодзея».

Перад уездам у Блізняты Кейтылін асабліва непакоілася і папярэджвала Роба, каб той не паддаваўся на правакацыі і абавязкова паеў у замку Фрэяў — гэта надало б яму статус госця. У замку Кейтылін адвялі асобныя пакоі, досыць прыгожыя і зручныя. Эдмур абмяркоўваў з ёй сваю нарачоную, Рослін Фрэй, і выражаў боязь, ці не апынецца гэта прыгожая дзяўчына хворай ці бясплоднай. Пазней Кейтылін выйшла шукаць Первіна Фрэя — брата Рослін, якога ведала па падарожжы да Рэнлі, але апынулася, што яго няма ў замку. Пад маркай уласных праблем са здароўем яна наведала мейстара Брэнета і пацікавілася пра стан здароўя Рослін. Яна таксама наведала Роба і паўночных лордаў — Русэ Болтан даў ёй дасланы з Поўначы кавалачак скуры Тэона Грэйджая, але Кейтылін адмовілася браць гэты змрочны падарунак.

У якасці ганаровай госці Кейтылін прысутнічала на вясельным балі Эдмура Талі і Рослін Фрэй (Чырвонае Вяселле), яна сядзела на памосце паміж Рыманам Фрэем і Русэ Болтанам. Пасля сутычкі паміж Эдвінам Фрэем і Дэйсі Мормант падазрэнні Кейтылін сталі досыць важкімі, каб яна ўстала з месца і схапіла Эдвіна за рукаў, выявіўшы пад святочным уборам кальчугу. Стукнуўшы Эдвіна па шчацэ, Кейтылін мімаволі дала сігнал для пачатку разні: музыканты Фрэяў адкрылі па Робе і іншым паўночнікам агонь з арбалетаў, пры гэтым адзін з балтоў патрапіў Кейтылін у паясніцу. Параненая Кейтылін знайшла ў сабе сілы ўзброіцца кінжалам, узяць у закладнікі Дзінь-Дона, прапануючы лорду Уолдэру пакінуць у палоне яе саму і брата Эдмура, але адпусціць Роба. Уолдэр адпрэчыў гэту прапанову, і Русэ Болтан дабіў Роба. Кейтылін перарэзала горла Дзінь-Дону, пасля чаго ў яе аднялі кінжал; да гэтага моманту яе розум зацямніўся, і яна раздзірала сабе твар пазногцямі, уяўна звяртаючыся да Эдарда. Хтосьці з Фрэяў пераразаў ёй горла; па ўспамінах Мерэта, гэта быў яго брат Раймунд Фрэй.

Паводле слоў Тайвіна Ланістэра, Фрэй збіраўся ўзяць лэдзі Кейтылін у закладніцы, але, мабыць, не здолеў. Цела Кейтылін распранулі дагала і кінулі ў Сіні Зубец, як і трупы іншых ахвяр Чырвонага Вяселля. Ар’я Старк пасля ўцёкаў з Блізнят лічыла, што яе маці ўсё яшчэ жывая ў палоне ў Фрэяў, і падумвала вярнуцца, хоць Сандар Кліган падымаў яе на смех. З думкамі пра маці яна лягла спаць і ўбачыла ваўчыны сон, у якім, знаходзячыся ў целе Німерыі, выцягнула з ракі на бераг цела, якое знаёма пахла, і адганяла ад яго іншых ваўкоў, пакуль не з’явіліся ўзброеныя вершнікі, якія спудзілі драпежнікаў.

Уваскрэслая з мёртвых Кейтылін з’яўляецца ў эпілогу «Буры мячоў», каб выкрыць хлусню палоненага Брацтвам без Сцягоў Мерэта Фрэя і паказаць на яго як на ўдзельніка Чырвонага Вяселля. Перарэзанае горла не давала ёй гаварыць, але яна змагла адказаць на пытанне Ліма Жоўтага Плашча ківам, пасля чаго Мерэта павесілі.

Каўнер плашча хаваў рану, нанесеную братам Мерэта, але твар яе быў яшчэ страшнейшы, чым яму запомнілася. У вадзе ён набрак і набыў колер пракіслага малака. Паловы валасоў не стала, а астатнія сталі белымі і ломкімі, як у старой. Там, дзе яна раздзірала сабе твар пазногцямі, запяклася чорная кроў. Але страшней усяго былі вочы. Яны глядзелі на яго, і ў іх была нянавісць. Бура мячоў, Эпілог

Баль сцярвятнікаў

Асноўны артыкул: Бессардэчная

Нягледзячы на ўваскрашэнне Кейтылін, у далейшых кнігах ужо не з’яўляліся главы, напісаныя ад яе асобы. Па Рачных землях пайшлі чуткі пра нейкую жанчыну-разбойніцу па мянушцы Бессардэчная: некаторыя сцвярджалі, што гэта палюбоўніца Берыка Дандарыяна. Хіль Хант пераказваў Брыене Тарт наступную (вельмі блізкую да рэальнасці) гісторыю пра Бессардэчную, што яе павесілі Фрэі, але Дандарыян вярнуў яе пацалункам да жыцця, і цяпер яна бессмяротная, як і сам лорд-маланка.

Сапраўды, Брыена і яе спадарожнікі патрапілі ў палон да банды Бессардэчнай — часткі былога Брацтва без Сцягоў. Бессардэчная апынулася злавесным жывым мерцвяком з трупнымі плямамі на твары, у яе прагледжваліся косці чэрапа; яна захавала ўспаміны пра мінулае жыццё, але не праяўляла міласэрнасці. Паводле слоў Тараса з Міру, Кейтылін была мёртвая ўжо тры дні, калі Брацтва знайшло яе цела, і, хоць паўночнік Харвін, які пазнаў сваю былую гаспадыню, маліў чырвонага жраца падарыць ёй пацалунак агню, Тарас адмовіўся. Замест яго гэта зрабіў лорд Берык, і магія спрацавала — «полымя жыцця перайшло з яго ў яе». Кейтылін уваскрэсла, але сам Берык памёр, нарэшце канчаткова. Бессардэчная змагла нават размаўляць з Брыенай, заціскаючы рукой дзіру ў горле, але Брыена не змагла разабраць ні слова, і разбойнікі былі вымушаны перакладаць палонніцы словы Бессардэчнай. Яна прапанавала Брыене выбар: «меч ці пятлю»: або Брыена дапаможа адпомсціць Джэймэ Ланістэру, або будзе павешана.

Знешнасць, асабістыя якасці

Кейтылін была па-сапраўднаму прыгожай жанчынай, мела тонкія скулы, сінія вочы і каштанавыя валасы.

У экранізацыі

Роля Кейтылін Старк у серыяле «Гульня прастолаў» першапачаткова прызначалася Джэніфер Эль, аднак у канчатковым выніку яе сыграла Мішэль Фэйрлі. Падчас здымак серыяла на ролю мужа Кейтылін Эдарда Старка і іх старэйшых дзяцей (уключаючы Джона Сноу) падбіраліся акцёры з паўночнаанглійскім акцэнтам — у прыватнасці, у выканаўцы ролі Эдарда Шона Біна шэфілдскі акцэнт. Аднак паколькі Кейтылін паводле паходжання не паўночніца, то ў выканаўцы гэтай ролі не павінна было быць такога акцэнту

У 10-й серыі 4-га сезона Бессардэчная (уваскрэслая Кейтылін Старк), у адрозненне ад фіналу кнігі «Бура Мячоў» не з’яўляецца. Пасля выхаду апошняй серыі 4-га сезона Мішэль Фэйрлі пацвердзіла, што ў далейшых сезонах не з’явіцца.

Літаратура

• Remy J. Verhoeve. Re-Reading a Game of Thrones: A Critical Response to George R. R. Martin's Fantasy Classic. — Ann Arbor, MI: Nimble Books, 2011. — ISBN 978-1-60888-115-4.
• Valerie Estelle Frankel. The Hero Queen:Daenerys // Women in Game of Thrones: Power, Conformity and Resistance. — McFarland & Company, 2014. — ISBN 978-1-4766-1554-7.

Спасылкі

• Кейтылін Старк на сайце Энцыклапедыя Песні Лёду і Агню (руск.)
• Mike Hogan.. 'Game Of Thrones': Behind Catelyn's Death Scene With Michelle Fairley (нявызн.). Huffington Post (2 чэрвеня 2013). Праверана 6 мая 2014.