Перайсці да зместу

Папскі Універсітэт Святога Тамаша Аквінскага

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Папскі Універсітэт Святога Тамаша Аквінскага, Angelicum (лац.: Pontificia Studiorum Universitas a Sancto Thoma Aquinate in Urbe) - Папскі універсітэт святога Фамы Аквінскага, вядомы як Ангелікум (лац.: Angelicum), адзін з асноўных папскіх універсітэтаў Рыма. Служыць вучэбнай і даследчай установай ордэна Дамініканцаў. Яго дэвіз (motto) - лац.: Caritas veritatis, англ.: The charity of truth (1908): бел.: Міласэрнасць ісціны. Год яго заснавання - 1222, 1577, 1963 г.[1]

Фасад Папскага універсітэта святога Тамаша Аквінскага (Angelicum)
У лекцыйнаму зале Ангелікума

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Ангелікум бярэ пачатак ад заснаванага Тамашам Аквінскім сярэднявечнага Студыума (лац.: Studium) 1222: "Conventus S. Sabinae de Urbe prae ceteris gloriam singularem ex praesentia fundatoris ordinis et primitivorum fratrum necnon ex residentia Romana magistrorum generalium, si de ea sermo esse potest, habet. In documentis quidem eius nonnisi anno 1222 nomen fit, ait certe iam antea nostris concreditus est. Florebant ibi etiam studia sacra."[2][3] Дамініканскага ордэна ў Рыме, і ад італа-іспанскага Каледжа св. Тамаша (лац.: Collegium Divi Thomæ de Urbe), заснаванага Ман-сеньёрам Хуанам Салана, былы біскуп Куска (Перу), пры дамініканскім Канвенце Санта-Марыя-сопра-Мінерва ў Рыме ў 1577 годзе. Новы каледж быў адкрыты для ўсіх жадаючых, а не толькі для Дамініканцаў.

  • 26 мая 1727 года Папа Бенедыкт XIII абвясціў каледж вышэйшай навучальнай установай Дамініканцаў і дазволіў прысвойваць акадэмічныя ступені па тэалогіі выпускнікам.
  • У 1701 годзе дзякуючы шчодрасці кардынала Джыралама Казанатэ навучальная ўстанова атрымала права карыстання Бібліятэкай Казанатэ[4].
  • У 1873 годзе, з-за наступстваў выкліканая "Рисорджименто", каледж быў вымушаны пакінуць сваю першапачатковую рэзідэнцыю, і на працягу многіх гадоў размяшчаўся ў розных рымскіх палацах.
  • У 1882 годзе быў заснаваны факультэт філасофіі.
  • У 1896 годзе быў заснаваны факультэт кананічнага права.
  • 2 мая 1906 года каледж атрымаў найменне Папскага (лац.: Pontificium Collegium Divi Thomæ de Urbe).
  • У лістападзе 1908 года заснаваны Папаю Піям X Папская Міжнародны Каледж "Ангелікум" (лац.: Pontificium Collegium Internationale Angelicum), які замяніў сабой Каледж св. Тамаша. Каледж атрымаў новы будынак на вуліцы Сан Віталь 15.
  • У 1926 годзе Папскі міжнародны каледж Ангелікум стаў Інстытутам (лац.: Pontificium Institutum Internationale Angelicum).
  • У 1932 годзе Ангелікум быў перамешчаны ў старадаўні дамініканскі манастыр св. Дамініка і Сікста.
  • У 1942 годзе Папская міжнародны інстытут Ангелікум стаў "Атенеум" ад стар.-грэч.: Ἀθήναιος - лац.: Athenaeus (лац.: Pontificium Athenaeum Internationale Angelicum).
  • У 1950 годзе заснаваны Духоўны інстытут, які ўключаны ў склад факультэта тэалогіі.
  • У 1952 годзе заснаваны Інстытут грамадскіх навук, які ўключаны ў склад факультэта філасофіі.
  • 7 сакавіка 1963 года Папа Ян XXIII прысвоіў Ангелікуму ранг Папскага Універсітэта (лац.: Pontificia Studiorum Universitas a Sancto Thoma Aquinate in Urbe).
  • У 1974 годзе Інстытут грамадскіх навук стаў факультэтам.
Жылы корпус студэнтаў "Angelicum"
Будынак былога "Angelicum" на вуліцы Сан Віталь 15

Факультэты

[правіць | правіць зыходнік]

У склад універсітэта ўваходзяць чатыры факультэта:

Інстытуты

[правіць | правіць зыходнік]

У складзе Універсітэта ўваходзяць два Інстытута:

Дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Дзевятнаццаць тэалагічных і філасофскіх арганізацый, размешчаных на пяці кантынентах Зямлі, злучаныя з універсітэтам[11]. Сярод якіх варта адзначыць:

Бібліятэка універсітэта налічваецца 200 тыс. тамоў. У універсітэце навучаецца 1400 студэнтаў. Рэктар - Іосіф Агіус (Joseph Agius O.P.).

Знакамітыя выпускнікі

[правіць | правіць зыходнік]
  • Амброзич, Алоизіус Маціяс;
  • Антонетті, Лоренцо;
  • Баум, Уільям Уэйкфілд;
  • Вашон, Луі-Альбер;
  • Віллебрандс, Ёханэс;
  • Вітхаятхіл, Варкай;
  • Ян Павел II (у 1948 годзе абараніў доктарскую дысертацыю па творах іспанскага містыка XVI стагоддзя, рэфарматара ордэна кармэлітаў, св. Іаана Крыжа);
  • Кінселла, Ноэл, спікер Сената Канады[16];
  • Лопес Радрыгес, Нікалас дэ Хесус;
  • Лопес Трухільё, Альфонса;
  • Мехіа, Хорхе Марыя;
  • Мокшіцкий, Мечыслаў;
  • Пецці, Паола;
  • Баль, Жорж (OP), лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру 1958 г.[17];
  • Сарайва Мартинш, Жазэ;
  • Фоли, Джон Патрык;
  • Уэлле, Марк;
  • Эрранс Касадо, Хуліа.
  • Святаслаў Шаўчук

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Pontifical University of Saint Thomas Aquinas.; Bullarium Ordinis FF. Praedicatorum, Tomus Primus, Ab Anno 1215 ad 1280, 15; http://books.google.com/books?id=fTcNTiUqC9oC&pg=PA15#v=onepage&q&f=false Accessed 13 March 2013: "Anno 1222, Die 5 Junii, Honorius Episcopus, Servus Servorum Dei, dilectis filiis Magistro, & Fratribus Ordinis Predicatorum....
  2. ↑ Compendium Historiae Ordinis Praedicatorum, A.M. Walz, 214. http://www.archive.org/stream/MN5081ucmf_3/MN5081ucmf_3_djvu.txt Accessed 4-9-2011)
  3. ↑ Corpus Thomisticum, Acta Capitulorum Provincialium, Provinciae Romanae Ordinis Praedicatorum Anagnie MCCLXV: “Fr. Thome de Aquino iniungimus in remissionem peccatorum quod teneat studium Rome, et volumus quod fratribus qui stant secum ad studendum provideatur in necessariis vestimentis a conventibus de quorum predicatione traxerunt originem. Si autem illi studentes inventi fuerint negligentes in studio, damus potestatem fr. Thome quod ad conventus suos possit eos remittere” (Acta Capitulorum Provincialium, Provinciae Romanae Ordinis Praedicatorum, 1265, n. 12). http://www.corpusthomisticum.org/a65.html Accessed 4-8-2011
  4. ↑ About us, History (The Casanatense Library)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2007. Праверана 23 сакавіка 2011.
  5. ↑ Faculty of Canon Law (Pontificia Università San Tommaso d’Aquino)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 снежня 2008. Праверана 30 студзеня 2022.
  6. ↑ Facoltà di Scienze Sociali (PUST).
  7. ↑ Faculty of Theology (Pontificia Università San Tommaso d’Aquino)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 снежня 2008. Праверана 30 студзеня 2022.
  8. ↑ PUST(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 мая 2008. Праверана 23 сакавіка 2011.
  9. ↑ Spirituality Institute(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 31 снежня 2008. Праверана 10 лютага 2022.
  10. ↑ Інститут св. Томи Аквінського(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 1 студзеня 2015. Праверана 30 студзеня 2022.
  11. ↑ Pontificia Università S. Tommaso d’Aquino "Angelicum", "Ordine degli studi — Order of Studies, Anno accademico — Academic Year 2008—2009", "Istituti collegati con l’Università — Institutes Connected with the University", p.XXI(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2015. Праверана 23 сакавіка 2011.
  12. ↑ Blackfriars Hall, University of Oxford — Introduction(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2013. Праверана 23 сакавіка 2011.
  13. ↑ I.S.S.R. Mater Ecclesiae (Pontificia Università San Tommaso d’Aquino)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 8 верасня 2010. Праверана 30 студзеня 2022.
  14. ↑ Вышэйшы інстытут рэлігійных навук св. Тамаша Аквінскага, горад Кіеў(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 лютага 2008. Праверана 23 сакавіка 2011.
  15. ↑ Інстытут экуменічнай-патрыстычнага грэка-візантыйскага багаслоўя св. Мікалая, горад Бары(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2008. Праверана 23 сакавіка 2011.
  16. ↑ The Honourable Noël A. Kinsella, The Speaker of the Senate, "Biography".
  17. ↑ The Nobel Foundation, "The Nobel Peace Prize 1958", Georges Pire (Biography).
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Папскі_Універсітэт_Святога_Тамаша_Аквінскага&oldid=4752835"