Буйны вячэрні кажан, які дасягае ў даўжыню ад 90 да 105 міліметраў. Афарбаваны ў карычневы колер зверху і шараваты знізу[7]. Сярэдні размах крылаў складае 51 см, а вага звычайна складае 58 г[8].
Пра яго экалогію і паводзіны вядома няшмат. Кажан Ia io звычайна жыве невялікімі групамі. Яго ежа складаецца з насякомых, як і ў большасці вячэрніх кажаноў. Ia io таксама часам харчуецца дробнымі птушкамі.
Таксон быў упершыню апісаны ў 1902 годзе брытанскім заолагам Майклам Роджэрсам Олдфілдам Томасам (1858—1929)[1]. Від уключае раней асобную, а цяпер сінанімічную назву Ia longimanaPen, 1962. У складзе Ia io вылучаюць два падвіды[9].
Чатырохбуквенная навуковая назва Ia io блізкая да гэтакага ж лаканічнага імя дыназаўра Yi qi для найкарацейшаq існуючаq (і найкарацейшай магчымай) навуковай назвы любой жывёлы ў адпаведнасці з Міжнародным кодэксам заалагічнай наменклатуры(руск.) (бел., і гэта адна з вельмі нешматлікіх навуковых назваў, якія складаюцца выключна з галосных.
Назва віду I. io паходзіць ад імя німфы Іо, жанчыны з класічнай грэчаскай міфалогіі, якую лічылі «непастаяннай, зменлівай, лятучай»; і ia (άά), Грэчаскі тэрмін, які абазначае крык[10][11][12][13].
Міжнародны саюз аховы прыроды (МСАП) разглядае яго прыродаахоўны статус як від, што знаходзіцца пад пагрозай і блізкі да ўразлівага становішча[4]. Прычыны такога становішча: разбурэнне асяроддзя пражывання; многія пячоры ператвораны ў славутасці. Жывёл таксама турбуюць фермеры, якія збіраюць іх экскрыменты. Таксама празмернае выкарыстанне інсектыцыдаў прадстаўляе пагрозу для прадстаўнікоў віду[5].
↑ абGreat Evening Bat(нявызн.). China Species Information Service (CSIS). Institute of Zoology, Chinese Academy of Sciences. Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2006.
↑"The first record of Ia io Thomas, 1902 (Mammalia: Chiroptera: Vespertilionidae) from the Sundaic Subregion, with a description of a new subspecies from peninsular Thailand". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)