Wòłôcz
Wòłôcz (abò wòkatiw, krzikôcz[1]; łac. vocativus) – òsoblëwô fòrma miona (na ògle jistnika), ùżiwónô do identifikacje òbiektu, do jaczégò nastãpùje zwrot.
Wòłôcz je m.jin. jednym òd sétmë przëpôdków kaszëbsczégò jãzëka. Fòrma wòłôcza jistniała w indoeùropejsczi systemie przëpôdków. Do dzysô ùchowała sã m.jin. w grecczim jãzëkù, w wiele słowiańsczich jãzëkach (na przëmiôr ùkrajińsczi, biôłorusczi, pòlsczi, serbsczi), a téż w bôłtëcczich jãzëkach (lëtewsczi, łotewsczi) i niechtërnëch celticczich (na przëmiôr jirlandzczi).
Przëpisczi
[edicëjô | editëjë zdrój]- ↑ Ùchwôlënk nr 7/RJK/2012 z dnia 29.06.2012 r. w sprawie stosowaniô słowiznë sparłãczony z gramaticzną terminologią – fleksjô, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2012, s. 42.