επίπληξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	επίπληξη	οι	επιπλήξεις
γενική	της	επίπληξης*	των	επιπλήξεων
αιτιατική	την	επίπληξη	τις	επιπλήξεις
κλητική		επίπληξη		επιπλήξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, επιπλήξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

επίπληξη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐπίπληξις → δείτε τη λέξη πλήττω

επίπληξη θηλυκό

η αυστηρή παρατήρηση, η οποία γίνεται, προφορικώς ή γραπτώς, σε κάποιον που διέπραξε σφάλμα, με σκοπό τη βελτίωση ή την τιμωρία του
⮡ Αφού δε συμμορφώνεται με τις επιπλήξεις, τιμώρησέ τον.
η επίπληξη ως ποινή, συνήθως κατώτερη, που επιβάλλεται σε κάποιον είτε στα πλαίσια ορισμένης ιεραρχίας είτε από δικαστήριο.
⮡ Ο μαθητής τιμωρήθηκε αυτή τη φορά με απλή επίπληξη, την επόμενη όμως φορά θα αποβληθεί.

→ και δείτε τις λέξεις επί και πλήττω

επίπληξη