Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καναλέττο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι η τρέχουσα έκδοση της σελίδας Καναλέττο, όπως διαμορφώθηκε από τον Oursana (συζήτηση | συνεισφορές) στις 13:59, 21 Απριλίου 2023. Αυτό το URL είναι ένας μόνιμος σύνδεσμος για αυτή την έκδοση της σελίδας.
(διαφ.) ← Παλαιότερη έκδοση | Βλέπε τελευταία έκδοση (διαφ.) | Νεότερη έκδοση → (διαφ.)
Καναλέττο
Ο Καναλέττο
Γέννηση17 Οκτωβρίου 1697
Βενετία, Ιταλία
Θάνατος19 Απριλίου 1768 (70 ετών)
Βενετία, Ιταλία
ΕθνικότηταΙταλός
Ιδιότηταζωγράφος[1][2], οξυγράφος[2] και σκιτσογράφος[2]
ΓονείςBernardo Canal[3]
ΣυγγενείςPietro Bellotti (ανιψιός)
ΚίνημαΡοκοκό[4]
Είδος τέχνηςζωγράφος
Καλλιτεχνικά ρεύματαροκοκό
Χορηγός/οίJoseph Smith
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Καναλέττο (πραγματικό όνομα Τζοβάννι Αντόνιο Κανάλ, ιταλ. Giovanni Antonio Canal, 17 Οκτωβρίου 1697 - 19 Απριλίου 1768) ήταν διάσημος Βενετός ζωγράφος της εποχής του ροκοκό, ο οποίος διακρίθηκε ιδιαίτερα στη ζωγραφική τοπίων (ιταλ. vedute).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καναλέτο γεννήθηκε στη Βενετία στις 17 ή 18 Οκτωβρίου 1697. Ήταν γιος του Μπερνάρντο Κανάλ (απ' όπου και το προσωνύμιο «Καναλέττο» = μικρό κανάλι) και της Αρτεμισία Μπαρμπιέρι[5]. Πρώτοι δάσκαλοί του στη ζωγραφική ήταν ο πατέρας του, ο οποίος ήταν επαγγελματίας ζωγράφος θεατρικών σκηνών[6] και ο αδελφός του. Σταδιακά ανέλαβε την εργασία του πατέρα του, αλλά το 1719-20 ύστερα από μια επίσκεψή του στη Ρώμη, επηρεάστηκε έντονα από την εργασία του ζωγράφου τοπίων Τζοβάννι Πάολο Πανίνι και αποφάσισε να μεταβληθεί σε ζωγράφο τοπίων. Περίπου στα 1723 άρχισε να ζωγραφίζει καθημερινές σκηνές και εικόνες της πόλης του, πίνακες στους οποίους επικρατούν ισχυρές αντιθέσεις φωτός και σκιάς. Την περίοδο αυτή ζωγραφίζει έναν από τους πλέον γνωστούς πίνακές του, τον Περίβολο του λιθοδόμου (σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου).

Μαθήτευσε κοντά στο ζωγράφο τοπίων Λούκα Καρλεβάρις (Luca Carlevaris), τον οποίο όμως σύντομα ξεπέρασε. Έτσι, το 1725, ο ζωγράφος Αλεσάντρο Μαρκεζίνι (Alessandro Marchesini), ο οποίος αγόραζε πίνακες για ιδιωτικές συλλογές, πληροφορήθηκε ότι υπάρχουν δύο ακόμη «απόψεις της Βενετίας, καλύτερες από αυτές του Καρλεβάρις...». Σύμφωνα με τους κριτικούς τέχνης, η πρώιμη περίοδος του Καναλέττο θεωρείται και η καλύτερη: Ζωγράφιζε απευθείας στο ύπαιθρο, χωρίς επεξεργασία στο στούντιο. Όλα του όμως τα τοπία χαρακτηρίζονται από μεγάλη ακρίβεια.

Πολλά έργα του πωλήθηκαν σε Άγγλους συλλέκτες με τη μεσολάβηση του Τζόζεφ Σμιθ, ο οποίος το 1744 διορίστηκε πρόξενος της χώρας του στη Βενετία.[7] Αυτός ήταν ο «ατζέντης» του ζωγράφου και τον βοήθησε να πωλήσει πολλούς πίνακες σε Άγγλους συλλέκτες. Η πορεία του Καναλέττο όμως ανακόπτεται προσωρινά λόγω του Πολέμου της Αυστριακής διαδοχής, καθώς αυτή η σύρραξη μείωσε δραματικά τον αριθμό των Άγγλων επισκεπτών στη Βενετία. Ο Καναλέττο αποφάσισε να μεταβεί στο Λονδίνο για να είναι πολύ πιο κοντά στους αγοραστές των έργων του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1755 και δημιούργησε πολλές απόψεις του Λονδίνου, καθώς και απεικονίσεις πύργων και κάστρων που του παράγγελλαν οι πελάτες του. Καθώς οι πίνακές του δεν είχαν την ίδια δύναμη με αυτούς που είχε ζωγραφίσει στην πατρίδα του, το έργο του άρχισε να πάσχει από συχνές επαναλήψεις, σε σημείο που ο κριτικός τέχνης Τζορτζ Βέρτσιου (George Vertue) να ισχυριστεί ότι ο ζωγράφος που υπέγραφε «Καναλέττο» ήταν κάποιος απατεώνας. Ο Καναλέττο αναγκάστηκε να κάνει δημόσια επίδειξη της ζωγραφικής του, αλλά η φήμη του δεν αποκαταστάθηκε ποτέ ολοσχερώς.

Επιστρέφοντας στη Βενετία συνέχισε να ζωγραφίζει και, το 1763, εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας της Βενετίας. Συνέχισε να ζωγραφίζει, τις περισσότερες φορές βασισμένος σε παλιά του σχέδια, ωστόσο κάποια από τα έργα αυτής της περιόδου είναι πρωτοποριακά ως προς τη σύνθεσή τους.

Απεβίωσε στη Βενετία στις 19 Απριλίου του 1768.

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίοδος ωριμότητας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγγλική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Westminster Bridge, 1746, Νιού Χέιβεν, Yale Center for British Art.
  • Veduta del Tamigi e della City da un arco di Westminster Bridge, 1746-47, ιδιωτική συλλογή
  • Il Tamigi e la City, 1746-47, Πράγα, Εθνική Πινακοθήκη.
  • Il Tamigi e la CIty da Richmond House, 1747, ιδιωτική συλλογή.
  • Warwick Castle, lato sud, 1748, Μαδρίτη, Μουσείο Thyssen-Bornemisza.
  • Il parco di Badminton da Badminton House, 1748-49, Badminton House, Συλλογή του Δούκα του Μπονφόρ.
  • L'Abbazia di Westminster con la processione dell'Ordine del Bagno, 1749, Λονδίνο, Αβαείο του Ουεστμίνστερ.
  • Warwick Castle, lato est, 1751, Μπέρμιγχαμ, City Museum and Art Gallery.
  • La rotonda di Ranelagh, 1754, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη
  • Eton College Chapel, 1754, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη.
  • Walton Bridge, 1754 Λονδίνο, Dulwich Picture Gallery.

Τελευταία περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Palazzo Ducale e Piazza San Marco, 1755, Φλωρεντία, Ουφίτσι.
  • Il Canal Grande verso sud-est da Campo Santa Sofia al Ponte di Rialto, 1756, Βερολίνο, Staatliche Museen.
  • Capriccio con rovine ed edifici classici, 1756 circa; olio su tela, 91 x 124 cm; Μιλάνο, Museo Poldi Pezzoli.
  • Capriccio palladiano, 1756-59; olio su tela, 56 x 79 cm; Πάρμα, Εθνική Πινακοθήκη.
  • Piazza San Marco verso sud-ovest, 1755-59, Χάρτφορντ, Wadsworth Atheneum.
  • Piazza San Marco verso est dall'angolo di nord-ovest, 1760, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη.
  • Piazza San Marco verso est dall'angolo di sud-ovest, 1760Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη.
  • La veglia notturna all'arzere di Santa Marta, 1760, , Βερολίνο, Staatliche Museen.
  • La veglia notturna a San Pietro di Castello, 1760,, Βερολίνο, Staatliche Museen.
  • Il Campo di Rialto, 1758-63, , Βερολίνο, Staatliche Museen.
  • Prospettiva con portico, 1765; olio su tela, 131 x 93 cm; Βενετία, Gallerie dell'Accademia.


Παρουσίαση έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Κύριο λήμμα: Κατάλογος έργων του Καναλέττο
  • Piazza San Marco, 1724, Μαδρίτη, Museo Thyssen-Bornemisza
    Piazza San Marco, 1724, Μαδρίτη, Museo Thyssen-Bornemisza
  • Η εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Παύλου και η Σχολή του Αγίου Μάρκου, 1725, Δρέσδη, Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων
    Η εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Παύλου και η Σχολή του Αγίου Μάρκου, 1725, Δρέσδη, Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων
  • Η υποδοχή του Γάλλου πρεσβευτή στο Παλάτι των Δόγηδων, 1727, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
    Η υποδοχή του Γάλλου πρεσβευτή στο Παλάτι των Δόγηδων, 1727, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
  • Η είσοδος στο Μεγάλο Κανάλι και η Santa Maria della Salute, 1730, Χιούστον, Museum of Fine Arts
    Η είσοδος στο Μεγάλο Κανάλι και η Santa Maria della Salute, 1730, Χιούστον, Museum of Fine Arts
  • Ο Βουκένταυρος επιστρέφει στο Παλάτι των Δόγηδων την ημέρα της Αναλήψεως, 1738
    Ο Βουκένταυρος επιστρέφει στο Παλάτι των Δόγηδων την ημέρα της Αναλήψεως, 1738
  • Λονδίνο, Άγιος Παύλος, 1754, New Haven (Κοννέκτικατ), Yale Center for British Art
    Λονδίνο, Άγιος Παύλος, 1754, New Haven (Κοννέκτικατ), Yale Center for British Art

Σημείωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ζωγράφος Μπερνάρντο Μπελόττο (Bernardo Bellotto), ανεψιός και μαθητής του Καναλέττο, αναφέρεται επίσης ως «Καναλέττο» στην Πολωνία και στη Γερμανία.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ The Fine Art Archive. 78349. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500115269.
  3. ↑ 3,0 3,1 Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2016.
  4. ↑ collections.vam.ac.uk/item/O132458/capriccio-ruined-bridge-with-figures-oil-painting-canaletto-giovanni-antonio/.
  5. ↑ Canaletto Gallery
  6. ↑ WebMuseum, Paris
  7. ↑ The Artchive

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Καναλέττο&oldid=10012517"