Άλφριθ
| Άλφριθ της Ντέιρα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ealhfrith (Αγγλικά) |
| Γέννηση | Δεκαετία του 630[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Cyneburh[2] |
| Τέκνα | Όσρικ της Νορθουμβρίας Cyneburg of Gloucester |
| Γονείς | Οσουί της Νορθουμβρίας |
| Αδέλφια | Ælfflæd of Whitby Όσθριθ Έλφγουιν της Ντέιρα Άλντφριθ της Νορθουμβρίας Έκγκφριθ της Νορθουμβρίας |
| Οικογένεια | Leodwaldings |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της Ντέιρα (654–664) βασιλιάς της Ντέιρα (656–664)[3] |
Ο Άλφριθ (Alhfrith, περί το 630 - περί το 664) βασιλιάς της Ντέιρα (655 - 664) ήταν μεγαλύτερος γιος του Οσουί της Νορθουμβρίας και της πρώτης συζύγου του Ρίμμελθ εγγονής του βασιλιά Ράν του Ρέγκεντ, το ζεύγος είχε άλλη μια κόρη την Άλφλιντ και τα δύο παιδιά γεννήθηκαν την δεκαετία του 630.[4] Διορίστηκε από τον πατέρα του υποτελής βασιλιάς της Ντέιρα μετά τον θρίαμβο στην μάχη του Βινβάεντ στην οποία έπεσε ο Πέντα της Μερκίας (655), στην συνέχεια εκθρονίστηκε ο προηγούμενος βασιλιάς Έθελβαλντ της Ντέιρα ο οποίος ήταν στο παρελθόν σύμμαχος του Πέντα. Ο Άλφριθ διαφώνησε έντονα με τον πατέρα του στην Σύνοδο του Ουίτμπι (664) για τα θρησκευτικά θέματα, ύστερα από αυτό εξαφανίστηκε από τις ιστορικές πηγές. Στις αρχές της δεκαετίας του 650 όταν ήταν νέος άντρας ο πατέρας του τον πάντρεψε με την Κίνεμπουρ κόρη του μεγάλου του αντιπάλου Πέντα της Μερκίας, αμέσως μετά η αδελφή του Άλφλιντ παντρεύτηκε τον γιο του Πέντα Πεάντα της Μερκίας, η Άλφλιντ πιστή χριστιανή ανάγκασε τον Πεάντα να βαπτιστεί χριστιανός.[5][6]
Οι σχέσεις του Οσουί με τον Πέντα παρά τον γάμο των παιδιών τους παρέμεναν τεταμένες, ο Πέντα επιτέθηκε με έναν μεγάλο στρατό στην Βερνικία (655).[7] Σύμμαχος του Πέντα ήταν ο ανιψιός του Οσουί Έθελβαλντ ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή βασιλιάς της Ντέιρα, ο Οσουί θεωρούσε την Ντέιρα δικό του βασίλειο και ήθελε τον οποιοδήποτε βασιλιά της χώρας υποτελή του.[8] Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στην μάχη του Βινβάεντ, την κρίσιμη στιγμή ο Έθελβαλντ αποχώρησε, ο στρατός του Πέντα αποδυναμώθηκε σοβαρά, ο ίδιος ηττήθηκε και σκοτώθηκε.[7][8] Η μεγάλη νίκη επέτρεψε στον πατέρα του να αποκτήσει ολοκληρωτική εξουσία στην Ντέιρα και να τοποθετήσει τον μεγαλύτερο γιο του Άλφριθ ο οποίος ήταν περίπου 25 ετών υποτελή βασιλιά.[9] Οι αντιστάσεις απέναντι στον Οσουί ωστόσο δεν σταμάτησαν αφού και ο ίδιος ο Άλφριθ διεκδικούσε την ανεξαρτησία του.[8]
Σύγκρουση με τον πατέρα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα χρόνια ο Άλφριθ ακολούθησε την θρησκευτική πολιτική του πατέρα του ο οποίος είχε ασπαστεί τον Κέλτικο χριστιανισμό, είχε μεγάλες διαφορές με τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι ο οποίος ακολουθούσε τον Σαξονικό χριστιανισμό ωστόσο ήρθε σύντομα σε σύγκρουση μαζί του. Από το 658 ο σύμμαχος του Άλφριθ Κενβάλ του Ουέσσεξ έκανε αρχιεπίσκοπο τον Ουίλφριντ έναν ιερέα από την Νορθουμβρία ο οποίος είχε σπουδάσει στην Ευρώπη και τηρούσε πιστά τα Ρωμαϊκά χριστιανικά έθιμα, αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με τον Κέλτικο χριστιανισμό του πατέρα του.[10] Το αποκορύφωμα της σύγκρουσης επήλθε στην Σύνοδο του Ουίτμπι (664), ο Άλφριθ στάθηκε σημαντικός παράγοντας να επικρατήσουν οι απόψεις του Ουίλφριντ σχετικά με τον Ευρωπαϊκό χριστιανισμό σε πλήρη αντίθεση με τον πατέρα του.
Ο Άλφριθ ζήτησε να γίνει επίσκοπος της Ντέιρα ο Ουίλφριντ με μια επισκοπή στην Γιορκ. Ο Ουίλφριντ ταξίδευσε στην Γαλατία επειδή δεν εμπιστευόταν κανέναν επίσκοπο στην Μεγάλη Βρετανία ή την Ιρλανδία, δεν επέστρεψε πριν το 666. Στα μέσα της δεκαετίας του 660 ο Άλφριθ ζήτησε να ταξιδεύσει για προσκύνημα στην Ρώμη μαζί με τον επίσκοπο Βενέδικτο αλλά ο πατέρας του το απαγόρευσε, ο Άλφριθ από τότε εξαφανίστηκε από τις ιστορικές πηγές. Ο Βέδας στο έργο του "Εκκλησιαστική Ιστορία" αναφέρει ότι ο Άλφριθ "επιτέθηκε" στον πατέρα του, ο Κίρμπι αντίστοιχα γράφει ότι εξεγέρθηκε εναντίον του πατέρα του και πέθανε στην καταστολή της εξέγερσης λόγω των θρησκευτικών διαφορών τους. O Άλφριθ ανησυχούσε έντονα για την μεγάλη προτεραιότητα που έδωσε ο πατέρας του στον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του Έγκφριθ της Νορθουμβρίας στις στρατιωτικές εκστρατείες του βορρά, ο ίδιος αναγκάστηκε να στρέψει τα ενδιαφέροντα του στον νότο.[11]
Πιθανοί κληρονόμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με μετέπειτα παράδοση ο Οσουί αντικατέστησε στον θρόνο της Ντέιρα τον Άλφριθ με τον Έγκφριθ, στην συνέχεια ο Έγκφριθ έγινε βασιλιάς στην Βερνικία και στον θρόνο της Ντέιρα τοποθετήθηκε ο άλλος αδελφός τους Έλφγουιν της Ντέιρα.[12] Δεν είναι σαφές αν ο Άλφριθ είχε παιδιά, ακούγεται ότι ο Όσρικ της Νορθουμβρίας μπορεί να ήταν γιος του αν και το πιθανότερο είναι να ήταν γιος του Άλντφριθ της Νορθουμβρίας.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ p17379.htm#i173783. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, p. 75.
- ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 82.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, p. 79
- ↑ 7,0 7,1 Kirby, The Earliest English Kings, p. 81.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Yorke, Kings and Kingdoms, p. 79.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, p. 81, 87.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, p. 87.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, pp. 88–89.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, p. 8, 81, 89.
- ↑ Kirby, The Earliest English Kings, pp. 92, 123.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Kirby, David P., The Earliest English Kings. London: Unwin Hyman, 1991.
- Yorke, Barbara, Kings and Kingdoms in Early Anglo-Saxon England. London: Seaby, 1990.