Όμιλος MG Rover

MG Rover Group

Νομική μορφή	Όμιλος Εταιρειών
Κλάδος	βιομηχανία αυτοκίνησης
Ίδρυση	2000
Διάλυση	Απριλίου 2005
Έδρα	Λόνγκμπριτζ, Μεγάλη Βρετανία
Σημαντικά πρόσωπα	Τζων Τάουερς (John Towers) - Πρώην Πρόεδρος
Προϊόντα	αυτοκίνητο
Υπάλληλοι	9.000
Μητρική	Phoenix Venture Holdings
Πολυμέσα
δεδομένα ()

Η MG Rover ήταν η τελευταία ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία της Μ. Βρετανίας. Η εταιρεία δημιουργήθηκε μετά την απόσχιση της MG και της Rover από τη BMW το 2000, οι οποίες, με την υποστήριξη της βρετανικής κυβέρνησης πουλήθηκαν στην Phoenix Venture Holdings, αντί της Alchemy Partners, της οποίας το σχέδιο ανασυγκρότησης περιελάμβανε και απολύσεις προσωπικού. Η εταιρεία εισήλθε σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης (ουσιαστικά σε καθεστώς πτώχευσης) τον Απρίλιο του 2005, με την Phoenix να παραδίδει τη διοίκηση και ευθύνη της εταιρείας στην εταιρεία οικονομικών συμβούλων PricewaterhouseCoopers, η οποία έγινε ο διαχειριστής της επιχείρησης, για να διαπιστώσει αν υπάρχουν περιθώρια διάσωσής της. Μετά από έντονη φημολογία που αφορούσε τους πιθανούς αγοραστές, οι τρεις προτιμητέοι αγοραστές ήταν η κινέζικη αυτοκινητοβιομηχανία SAIC, η εταιρεία Project Kimber και η επίσης κινεζική Nanjing Automotive Group.

British Leyland

Η ΜG Rover είναι η απόγονος της British Leyland Motor Corporation (BLMC – Μπρίτις Λέιλαντ Μότορ) που δημιουργήθηκε το 1968 μετά από τις διαδοχικές συγχωνεύσεις μεταξύ των περισσότερων Βρετανικών αυτοκινητοβιομηχανιών. Το 1975 η British Leyland κρατικοποιήθηκε λόγω αυξανόμενων οικονομικών δυσχερειών.

Ο πρώτος πρόεδρος της νέας British Leyland Sir Michael Edwardes (Σερ Μάικλ Εντουάρντες) είδε ότι ο μόνος τρόπος για να ξαναγίνει η εταιρεία ανταγωνιστική είναι η συνεργασία με τους Ιάπωνες. Το 1979, ξεκίνησε συνομιλίες με τη Honda (Χόντα) για την από κοινού εξέλιξη νέων μοντέλων και χρήση εγκαταστάσεων παραγωγής. Το πρώτο δείγμα αυτής της συνεργασίας ήταν το μοντέλο Triumph Acclaim, και ήταν το πρώτο από μια σειρά μοντέλων με τα σήματα της Rover, που ήταν επηρεασμένα από τα μοντέλα της Honda. Ο Εντουάρντες επέβαλλε επίσης ένα πρόγραμμα μείωσης μισθών και κλεισίματος εργοστασίων, γεγονός που συνετέλεσε στην εξαφάνιση πολλών ιστορικών βρετανικών αυτοκινητοβιομηχανιών. Για να γίνει ακόμα πιο εμφανής η στρατηγική της διατήρησης μόνο δύο εταιρειών, η British Leyland μετονομάστηκε σε Austin Rover Group (Όστιν Ρόβερ) το 1982 και σε Rover Group (Όμιλος Ρόβερ) το 1986.

Γεγονότα 1986–2005

• Το 1986 η θυγατρική της BL Leyland Trucks συγχωνεύθηκε με τη DAF και ύστερα εισήχθη στο Χρηματιστήριο. Αφού η DAF κήρυξε πτώχευση το 1993, η εταιρεία χωρίστηκε σε τρεις ανεξάρτητες εταιρείες. Η παραγωγή μίνι φορτηγών και ημι-φορτηγών στη Βρετανία ονομάστηκε LDV, η ολλανδική παραγωγή φορτηγών ξεκίνησε και πάλι με το όνομα DAF, ενώ η βρετανική παραγωγή φορτηγών και βαρέων οχημάτων ξεκίνησε πάλι με το όνομα Leyland Trucks. (Και οι δύο επιχειρήσεις παραγωγής βαρέων οχημάτων αγοράστηκαν από την Paccar (Πακάρ) των Ηνωμένων Πολιτειών.
• Το 1986, η Leyland Bus αποσχίσθηκε από την BL και εισήχθη στο Χρηματιστήριο. Αγοράστηκε από τη Volvo το 1988.
• Το 1987 η Unipart, εταιρεία ανταλλακτικών πουλήθηκε και αποσχίσθηκε από τη BL.
• Το 1988, ο Όμιλος Rover ιδιωτικοποιήθηκε και πουλήθηκε στην British Aerospace.
• Το 1994 , ο Όμιλος Rover πουλήθηκε στη BMW. Η συνεργασία 17 ετών με τη Honda τελειώνει.
• Το 2000, η Land Rover πωλείται από τη BMW στη Ford.
• To 2000, η BMW κρατάει τη Mini, ενώ ο υπόλοιπος Όμιλος της Rover πωλείται αντί τιμήματος δέκα λιρών στη Phoenix Consortium.
• Μετά την πώλησή της στη Phoenix, ο Όμιλος μετονομάζεται σε MG Rover Group (Όμιλος MG Rover) και είναι πλέον ανεξάρτητος.
• Το 2001 η MG Rover εξαγόρασε την αυτοκινητοβιομηχανία Qvale της Ιταλίας (συγκεκριμένα αγόρασε το εργοστάσιο παραγωγής και τα δικαιώματα παραγωγής του μοντέλου Mangusta και όχι του ονόματος Qvale)
• Το 2002 η MG Rover καταλήγει σε συνεργασία με την αυτοκινητοβιομηχανία Tata της Ινδίας.
• Το 2005, η συνεργασία με τη Shangai Automotive Industry Corporation (SAIC) καταρρέει, οδηγώντας την MG Rover σε καθεστώς χρεοκοπίας. Η εταιρεία διαχείρισης PriceWaterhouse Coopers αναλαμβάνει τη διαχείριση της εταιρείας (στην ουσία την πώληση των προσοδοφόρων κομματιών της και το κλείσιμο των ζημιογόνων). Τελικά, η Nanjing Automotive Group (Κίνα) αποκτά όλα τα στοιχεία και τα δικαιώματα του Ομίλου MG Rover.

Μάρκες και Εμπορικά Σήματα

Πολλές βρετανικές μάρκες που ήταν ιδιοκτησία της British Leyland πέρασαν στην κατοχή της MG Rover. Οι μάρκες Alvis (Άλβις) και Jaguar (Τζάγκουαρ), συμπεριλαμβανομένων και των Daimler (Ντέμλερ) και Lanchester (Λάντσεστερ) αλλά και της Vanden Plas (Βάντεν Πλας) πουλήθηκαν από τη British Leyland πριν την αλλαγή της σε “Όμιλο Rover”.

Οι ακόλουθες μάρκες είναι ιδιοκτησία της MG Rover (τώρα της Nanjing):

• 1895 Wolseley
• 1905 Austin
• 1912 Morris
• 1913 Vanden Plas, ως κατασκευαστής λεωφορείων και ως αυτοκινητοβιομηχανία (έξω από τις ΗΠΑ και τον Καναδά)
• 1923 MG, ιδρύθηκε από την Morris (με την ονομασία MG να σημαίνει Morris Garages)
• 1930 American Austin, που ιδρύθηκε από την Austin για την αμερικανική αγορά
• 1947 Princess, ιδρύθηκε από τη Vanden Plas ως αυτοκινητοβιομηχανία
• 1952 Austin-Healey, ιδρύθηκε από την Austin
• 1987 Sterling, που δημιουργήθηκε ως ξεχωριστή μάρκα για την αμερικανική αγορά από τον Όμιλο Rover.

Οι ακόλουθες μάρκες κρατήθηκαν από τη BMW, όταν πούλησε τον Όμιλο Rover:

• 1898 Riley
• 1904 Rover (που έχει απλά παραχωρηθεί για χρήση στην MG Rover)
• 1903 Standard ως κομμάτι της Triumph Motor Company
• 1919 Dawson ως αρχική εταιρεία της Triumph Motor Company
• 1923 Triumph (τομέας αυτοκινήτων) – το τμήμα μοτοσυκλετών ανήκει στην Triumph Motorcycles
• 1936 Autovia, που δημιουργήθηκε από τη Riley ως μάρκα πολυτελών αυτοκινήτων
• 1959 Mini, η οποία αρχικά χρησιμοποιούνταν ως έκδοση των αυτοκινήτων της Morris. Έγινε ξεχωριστή μάρκα από τη British Leyland το 1969.

Οι ακόλουθες μάρκες είχαν προηγουμένως εξαγοραστεί από τη Ford:

• 1892 Daimler (Ντέμλερ)
• 1898 Lanchester
• 1947 Jaguar
• 1947 Land Rover (ιδρύθηκε από τη Rover)
• 1959 Vanden Plas ως κατασκευαστής λεωφορείων (δικαιώματα για ΗΠΑ και Καναδά)

Η ακόλουθη μάρκα ανήκει στη BAE Systems:

• 1921 Alvis

Πώληση του Ομίλου Rover από τη BMW στη Phoenix Consortium

Όταν η BMW αποφάσισε να πουλήσει τη συμμετοχή της στον Όμιλο Rover, το Phoenix Consortium (μία ομάδα βρετανών επενδυτών) αγόρασε την εταιρεία αντί συμβολικού τιμήματος δέκα λιρών. Ο Βρετανός John Towers, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Rover, βρισκόταν στην ηγεσία της Phoenix.

Πιθανή συμφωνία με τη SAIC της Κίνας και η κατάρρευσή της

Το Ιούνιο του 2004 έγινε γνωστό πως η Shanghai Automotive Industry Corporation (SAIC) είχε υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την MG Rover για την εξέλιξη και κατασκευή νέων μοντέλων και τη διερεύνηση νέων τεχνολογιών. Αυτό προκάλεσε έντονη φημολογία από τα βρετανικά Μ.Μ.Ε. που υπέθεσαν ότι η κινέζικη αυτοκινητοβιομηχανία θα επεδίωκε την εξαγορά της MG Rover. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, έγινε γνωστή η συμφωνία μεταξύ των δύο εταιρειών για δημιουργία νέας εταιρείας που θα παρήγαγε μέχρι και ένα εκατομμύριο οχήματα το χρόνο, με την παραγωγή να διαμοιράζεται στο εργοστάσιο παραγωγής της MG Rover στο Λόνγκμπριτζ (Longbridge) της Μ. Βρετανίας και σε εργοστάσιο στην Κίνα. Η SAIC θα κατείχε ποσοστό 70% στη νέα εταιρεία, ως αντάλλαγμα για τις επενδύσεις του ενός δισεκατομμυρίου λιρών που απαιτούνταν για τη νέα εταιρεία, ενώ η MG Rover θα κατείχε το υπόλοιπο 30%.

Η απόφαση όμως έπρεπε να εγκριθεί και από την κινεζική κυβέρνηση, πιο συγκεκριμένα από την Επιτροπή Εθνικής Ανάπτυξης (NDRC). Η Επιτροπή υποστήριξε πως αφού η BMW δεν κατάφερε να φέρει επιτυχία στη Rover, θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτύχει η SAIC.

Στις 8 Δεκεμβρίου 2004, η ινδική Tata, με την οποία η MG Rover είχε συνεργαστεί για την εξαγωγή του μοντέλου της Tata Indica ως CityRover, απείλησε να ακυρώσει τη συμφωνία με τη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία, αν η συμφωνία με τη SAIC προχωρούσε. Η Tata υποστήριξε πως αυτό ήταν αναληθές, μόλις δύο μέρες αργότερα.

Η SAIC, εν συνεχεία απέκτησε τα δικαιώματα κατασκευής των μοντέλων της Rover, Rover 25 και 75 καθώς και την MG Rover Powertrain Ltd., (την εταιρεία κατασκευής κινητήρων της MG Rover) για 67 εκατομμύρια λίρες. Παρόλα αυτά, δεν απέκτησε το όνομα της Rover, το οποίο εξακολουθεί να ανήκει στη BMW.

Τελικώς, λόγω αυξημένων οικονομικών προβλημάτων της επιχείρησης, η εταιρεία προσέλαβε την φίρμα PricewaterhouseCoopers, ως οικονομικό της σύμβουλο και τελικά ετέθη σε καθεστώς χρεοκοπίας και διαχείρισης, με διαχειριστή να ορίζεται ο μέχρι πρότινος οικονομικός της σύμβουλος.

Εξαγορά από τη Nanjing Automobile GROUP

Στις 15 Απριλίου 2005, ανακοινώθηκε τελικά πως η SAIC αρνήθηκε να αγοράσει την εταιρεία. Χωρίς άλλο σχέδιο σωτηρίας, η PWC κατέληξε πως η εταιρεία πτωχεύει και πως πολύ σύντομα θα εκδοθούν οι αποφάσεις για τη διάλυση της εταιρείας και την απόλυση του προσωπικού που εργαζόταν στο εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ.

Η SAIC υποστήριξε πως είχε κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα για την παραγωγή των μοντέλων Rover 25 και Rover 75, αλλά και την παραγωγή των κινητήρων της σειράς Κ της Rover Powertrain, όμως οι διαχειριστές της εταιρείας διέκριναν πως υπάρχει ενδιαφέρον για τη σωτηρία άλλων κομματιών της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της MG και η Παρασκευή, 13 Μαΐου 2005 ήταν η τελική ημερομηνία υποβολής προσφορών για τους πιθανούς αγοραστές.

Στο διαγωνισμό εμφανίστηκε η κινεζική Nanjing Automotive Group, στην οποία και πουλήθηκε τελικά όλα τα υπόλοιπα τμήματα της MG Rover. Η Nanjing ξεκίνησε τη μεταφορά εξοπλισμού από το Λόνγκμπριτζ στη Κίνα, και στις 17 Σεπτεμβρίου έγινε γνωστό πως οι εταιρείες Nanjing και SAIC ήταν κοντά σε συμφωνία για την κοινή παραγωγή των Rover 25 και των κινητήρων της σειράς K, ενώ η SAIC θα παρήγαγε μια μεγαλύτερη σε μήκος έκδοση του Rover 75. Η Nanjing είχε επαφές με τη GB Sports Cars, μια ομάδα πρώην μάνατζερ της Rover, για την επανέναρξη παραγωγής της MG στο Λόνγκμπριτζ. Πρόσφατα έγινε γνωστή η δέσμευση της κινεζικής εταιρείας για επανέναρξη της λειτουργίας του Λόνγκμπριτζ στις αρχές του 2007.