Γάτα Αγκύρας
| Γάτα Άγκυρας | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||
|
Η τουρκική γάτα Αγκύρας (τουρκικά: Ankara kedisi ή αγγλικά: Turkish Angora) είναι μακρύτριχη ράτσα γάτας. Είναι μια από τις παλαιότερες ράτσες γάτας, και προέρχεται από την κεντρική Τουρκία, από την περιοχή της Άγκυρας. Οι γάτες Αγκύρας έχουν μακρύ, μεταξωτό τρίχωμα και κομψά, μακριά σώματα, με μακριά πόδια και μακριά ουρά. Αν και οι γνωστές για το λαμπρό λευκό τρίχωμά τους, οι γάτες Αγκύρας μπορεί να έχουν τρίχωμα διαφόρων χρωμάτων. Μπορεί να έχουν ραβδωτό τρίχωμα και ραβδωτό λευκό, έως μαύρο ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα, πέρα από αυτά που δείχνουν διασταύρωση με άλλη ράτσα (στικτή, λεβάντα ή σοκολατί).[1][2] Τα μάτια τους μπορεί είναι μπλε, πράσινα, κεχριμπαρένια, κίτρινα ή δίχρωμα (π.χ. ένα μπλε και ένα πράσινο ή κεχριμπαρένιο). Τα μάτια έχουν σχεδόν σχήμα αμυγδάλου. Τα αυτιά είναι μυτερά, μεγάλα και στο πλάι. Η φουντωτή ουρά συχνά είναι προς τα πάνω και κάθετα στη πλάτη.[1]
Είναι πιθανό η γάτα Αγκύρας ήταν η πρώτη μακρύτριχη γάτα που έφτασε στην Ευρώπη, καθώς το 1520, μια λευκή μακρύτριχη γάτα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από την Άγκυρα, στην Τουρκία. Αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή ράτσα στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα.[3] Αν και αρχικά δημοφιλής στην Ευρώπη, τελικά η γάτα Περσίας έγινε δημοφιλέστερη, με τη γάτα Αγκύρας να χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή της γάτας Περσίας, με αποτέλεσμα σχεδόν να εξαφανιστεί ως ξεχωριστή ράτσα. Η γάτα Αγκύρας σχεδόν εξαλείφθηκε στην Ευρώπη. Ο ζωολογικός κήπος της Αγκύρας ανέλαβε τη διάσωση της ράτσας,[4] μια από τις δύο ιθαγενείς ράτσες γάτας της Τουρκίας. Επικεντρώθηκαν στις λευκές γάτες. Οι αρχές του ζωολογικού κήπου ήταν πολύ διστακτικές να δώσουν γάτες. Τελικά το 1963, ένα αναπαραγωγικό ζεύγος απελευθερώθηκε και δόθηκε στο ζεύγος Γκραντ. Το ζεύγος έγινε η βάση για πρόγραμμα αναπαραγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ζεύγος Γκραντ κατάφερε να αγοράσει άλλο ένα ζεύγος γατών Αγκύρας.[5] Οι πρώτες εισαγωγές γατών Αγκύρας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1954. Η ράτσα απέκτησε αρκετά μέλη ώστε να μπορεί να αναγνωριστεί από τη Cat Fanciers' Association (CFA) στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Η ράτσα έγινε δεκτή για καταγραφή το 1968 και στο πρωτάθλημα της Cat Fanciers' Association το 1972. Αρχικά στους διαγωνισμούς γινόντουσαν δεκτές μόνο λευκές γάτες, αλλά το 1978 έγιναν δεκτές και γάτες Αγκύρας άλλων χρωμάτων.[6]
Οι γάτες Αγκύρας είναι παιχνιδιάρες, έξυπνες και αθλητικές. Δένονται με ανθρώπους, όμως συχνά διαλέγουν ένα συγκεκριμένο μέλος της οικογένειας για να είναι η μόνιμη συντροφιά του. Σε αντάλλαγμα είναι πολύ προστατευτικές για το πρόσωπό της. Προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους με όποιο τρόπο μπορούν. Μπορούν να εκπαιδευτούν εύκολα, τόσο λόγο της ευφύιας του, όσο και την ανάγκη τους να αλληλεπιδρούν με ανθρώπους. Οι γάτες Αγκύρας είναι ενεργητικές και συχνά ψάχνουν ανώτερο έδαφος μέσα στο σπίτι, από όπου μπορούν να παρατηρούν τη δραστηριότητα στο σπίτι.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Turkish Angora: Breed Standard Point Score» (PDF). CFA inc. Cat Fanciers Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Breed Profile: The Turkish Angora». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ Barbara Azan and Sandralee Rodgers. «The Turkish Angora:About This Breed». CFA inc. The Cat Fancier's Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «KediciWeb». Kedici.com.tr. 24 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Doroles Reiff (2001). «The Elegant Turkish Angora». The Cat Fancier's Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2016.
- ↑ «Cat Fanciers' Association: Breed Profile: Turkish Angora». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ Shojai, Amy (1997). For th Love of Cats. Lincolnwood, Illinois: Publications International, Ltd. σελίδες 108–109. ISBN 0-7853-1411-3.