Ευδοκία (8ος αιώνας)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ευδοκία | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8ος αιώνας |
| Θάνατος | 8ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος |
| Τέκνα | Νικηφόρος Αγία Ανθούσα |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μελισσηνών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (751–775) |
Η Ευδοκία ήταν η τρίτη σύζυγος του Κωνσταντίνου Ε΄, με τον οποίο είχαν έξι παιδιά.
Σύζυγος του αυτοκράτορα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο Κωνσταντίνος Ε΄ παντρεύτηκε την Ευδοκία, θεωρήθηκε ένα σημάδι της θρησκευτικής ανορθοδοξίας και την τάση του στην αίρεση ότι συνήψε ένα τρίτο γάμο, ο οποίος ήταν πάντα παρακινδυνευμένος σε ορισμένα τμήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας: ο επόμενος αυτοκράτορας που έκανε κάτι τέτοιο ήταν ο Λέων ΣΤ΄. Η ημερομηνία του γάμου του Κωνσταντίνου και της Ευδοκίας δεν είναι γνωστή (η δεύτερη σύζυγός του, Μαρία, προφανώς πέθανε στις αρχές του 751), αλλά το 769 το ζευγάρι είχε πέντε γιους - τον Χριστόφορο, τον Νικηφόρο, τον Νικήτα, τον Ευδόξιο και τον Άνθιμο - και τουλάχιστον μία κόρη, την Ανθούσα. Ο Νικηφόρος, ο οποίος φαίνεται να ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος γιος, ήταν σίγουρα αρκετά μεγάλος για να είναι ο αρχηγός μιας απόπειρας πραξικοπήματος κατά της Ειρήνης, τον Οκτώβριο του 780, το οποίο μπορεί να σημαίνει ότι ο γάμος έλαβε χώρα το 755 ή και νωρίτερα. Οι δύο γιοι της Ευδοκίας, Χριστόφορος και Νικηφόρος, έγιναν Καίσαρες, ενώ ο Νικήτας έγινε νοβελίσιμος.[1]
Όπως και η πρώτη σύζυγος του Κωνσταντίνου, η πριγκίπισσα Ειρήνη των Χαζάρων,η Ευδοκία φαίνεται ότι ήταν εικονόφιλη και ενθουσιώδης υποστηρικτής των μοναστικών ιδρυμάτων, σε αντίθεση με τον εικονομάχο σύζυγό της και τις αντι-μοναστικές πολιτικές του. Είναι σίγουρο ότι έκανε γενναιόδωρες δωρεές προς το μοναστήρι της Αγίας Ανθούσας της Μανθίνεον, όπου πήγε για βοήθεια σε μια δύσκολη εγκυμοσύνη. Επιπλέον, η κόρη της Ανθούσα, η οποία προφανώς ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της αγίας, ήταν επίσης εικονόφιλη και αργότερα έγινε μοναχή. Ότι η νύφη της Ανθούσας ονομάστηκε από την αυτοκράτειρα Ειρήνη (χήρα του Λέοντα ΣΤ΄, ετεροθαλούς αδερφού της Ανθούσας) το 780 ως πιθανή συν-αντιβασίλισσα μαζί της για το γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ΄ κάνει τη Λίντα Γκάρλαντ να πιστεύει ότι Ευδοκία δεν ήταν πλέον εν ζωή: σε κάθε περίπτωση η Ανθούσα αρνήθηκε την τιμή και παρέμεινε στο παλάτι αφιερώνοντας τον εαυτό της σε φιλανθρωπίες.[1]