Ζακ Ωγκύστ ντε Του

Ζακ Ωγκύστ ντε Του
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	8  Οκτωβρίου 1553 Παρίσι
Θάνατος	7  Μαΐου 1617 Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Γαλλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά λατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιστορικός πολιτικός συγγραφέας διπλωμάτης συλλέκτης βιβλίων ποιητής
Οικογένεια
Τέκνα	François Auguste de Thou Jacques-Auguste de Thou
Γονείς	Christophe de Thou
Αδέλφια	Nicolas de Thou
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Maître de la Librairie du Roi (1593–1617) πρέσβης
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζακ Ωγκύστ ντε Του (γαλλικά: Jacques Auguste de Thou) (1553-1617) ήταν Γάλλος πολιτικός, δικαστής, ιστορικός και συλλέκτης βιβλίων και χειρογράφων.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ζακ Ωγκύστ ντε Του γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1553 στο Παρίσι. Ήταν μέλος οικογένειας που είχε αναδείξει πολιτικούς, λογίους και επισκόπους. Με αυτό το οικογενειακό υπόβαθρο, ανέπτυξε την αγάπη για τη λογοτεχνία, τη σταθερή αλλά ανεκτική ευσέβεια και την πίστη στο Στέμμα.

Στα δεκαεπτά του, άρχισε σπουδές στη νομική, αρχικά στην Ορλεάνη, αργότερα στο Μπουρζ και τέλος στη Βαλάνς. Αρχικά προοριζόταν για το εκκλησιαστικό στάδιο και διαδέχθηκε τον θείο του ως εφημέριος της Παναγίας των Παρισίων.

Τα επόμενα δέκα χρόνια έκανε ταξίδια. Το 1573 ήταν μέλος γαλλικής πρεσβείας στην Ιταλία, γεγονός που του επέτρεψε να επισκεφθεί τις περισσότερες ιταλικές αυλές των ηγεμόνων. Τον επόμενο χρόνο αποτέλεσε μέρος της συνοδείας που έφερε τον βασιλιά Ερρίκο Γ΄ πίσω στη Γαλλία, μετά την αναχώρησή του από το πολωνικό βασίλειό του. Επισκέφτηκε επίσης πολλά μέρη της Γαλλίας και στο Μπορντώ συνάντησε και συνδέθηκε με τον Μισέλ ντε Μονταίν. Το 1579, μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του που ήταν αξιωματούχος στο Παρλαμέντο του Παρισιού (ανώτατο δικαστήριο), έφυγε από την Εκκλησία, εισήλθε στο Παρλαμέντο και παντρεύτηκε (1588). Την ίδια χρονιά διορίστηκε Σύμβουλος του κράτους και υπηρέτησε πιστά τόσο τον Ερρίκο Γ΄ όσο και τον Ερρίκο Δ'. Το 1593 διορίσθηκε διευθυντής της βασιλικής βιβλιοθήκης.

Η Παγκόσμια ιστορία του Ζακ Ωγκύστ ντε Του

Το 1595 διαδέχθηκε τον θείο του Αυγουστίνο ως πρόεδρος του κοινοβουλίου του Παρισιού και χρησιμοποίησε την εξουσία του προς το συμφέρον της θρησκευτικής ειρήνης. Διαπραγματεύτηκε το Διάταγμα της Νάντης με τους Προτεστάντες, ενώ, υιοθετώντας τις θέσεις της Γαλλικανικής Εκκλησίας που απέρριπτε την παπική εξουσία, αντιτάχθηκε στην αναγνώριση της Συνόδου του Τρέντο. Η στάση του κατά της παπικής εξουσίας τον εξέθεσε στην εχθρότητα των οπαδών της Καθολικής Ένωσης και των Ρωμαιοκαθολικών επισκόπων και στον διωγμό του όταν εμφανίστηκε η πρώτη έκδοση της ιστορίας του το 1604.

Μετά το θάνατο του Ερρίκου Δ΄, ο Ντε Του, η αντιβασίλισσα Μαρία των Μεδίκων, του αρνήθηκε τη θέση του ανώτατου προέδρου του κοινοβουλίου αλλά τον διόρισε μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών. Αυτό ήταν για αυτόν υποβιβασμός, συνέχισε, ωστόσο, να υπηρετεί υπό αυτήν τη θέση και έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις των συνθηκών που συνήφθησαν στο Σαιν-Μενού (1614) και στο Λουντάν (1616). Πέθανε στο Παρίσι στις 7 Μαΐου 1617.

Ο γιος του ήταν ο Φρανσουά Ωγκύστ ντε Του, σύμβουλος στο κοινοβούλιο του Παρισιού και αξιωματούχος του κράτους, ο οποίος εκτελέστηκε το 1642 από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ και τον καρδινάλιο Ρισελιέ, ως συνεργός του μαρκήσιου Ανρί Κουαφιέ ντε Ρυζέ ντ'Εφιά, στη συνομωσία κατά του Ρισελιέ.

Συγγραφικό έργο

Ανδριάντας του Ζακ Ωγκύστ ντε Του στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας

Το σημαντικότερο έργο του ντε Του ήταν η συγγραφή του έργου Ιστορία της εποχής του (Historia sui temporis), στο οποίο κατέγραψε τα σύγχρονά του ιστορικά γεγονότα. Το υλικό του άντλησε από την πλούσια βιβλιοθήκη του, την οποία ίδρυσε το 1587, με τους δύο αδελφούς Πιέρ και Ζακ Ντυπιύ, ως βιβλιοθηκονόμους. Σκοπός του ήταν να παράγει ένα επιστημονικό και αντικειμενικό έργο και για το λόγο αυτό το έγραψε στα λατινικά, στην προσπάθειά του να επιτύχει την αναγκαία απόσταση. Τα πρώτα 18 βιβλία, που περιλάμβαναν την περίοδο 1545–1560, εκδόθηκαν το 1604 και προκάλεσαν την άμεση αντίδραση εκείνων που ο ίδιος ο συγγραφέας αποκαλούσε «φθονερούς και εριστικούς».

Το δεύτερο μέρος, που ασχολείται με τους πρώτους θρησκευτικούς πολέμους (1560–1572), συμπεριλαμβανομένης της σφαγής του Αγίου Βαρθολομαίου, περιελήφθη στον κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων (Index Librorum Prohibitorum) της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (9 Νοεμβρίου 1609). Το τρίτο μέρος (γεγονότα έως το 1574) και το τέταρτο (έως το 1584), που εκδόθηκαν το 1607 και το 1608, προκάλεσαν παρόμοια κατακραυγή, παρά τις προσπάθειες του ντε Του να παραμείνει δίκαιος και αμερόληπτος. Απαγόρευσε κάθε μετάφραση του βιβλίου του στα γαλλικά, γιατί θα μπορούσαν «να διαπραχθούν μεγάλα λάθη και παρερμηνείες ενάντια στην πρόθεση του συγγραφέα». Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε να κατηγορηθεί ως «ψεύτικος καθολικός και χειρότερος από έναν απροκάλυπτα αιρετικό» (1614). Ο ντε Του ήταν μέλος του Τάγματος των Φραγκισκανών. Ως απάντηση στους δυσφημιστές του, έγραψε τα Απομνημονεύματά του, ένα χρήσιμο συμπλήρωμα στην Ιστορίας της εποχής του.

Η πρώτη πλήρης έκδοση της Ιστορίας του, που περιλάμβανε και το πέμπτο μέρος (γεγονότα μέχρι το 1607), εκδόθηκε το 1620 και συμπληρώθηκε μετά 5 χρόνια με τους 6 τόμους των Απομνημονευμάτων.

Η γαλλική μετάφραση του έργου με τίτλο Παγκόσμια ιστορία του Ζακ Ωγκύστ ντε Του από το 1543 έως το 1607,(Histoire universelle de Jacque-Auguste de Thou depuis 1543 jusqu'en 1607), 16 τόμοι, εκδόθηκε το 1734.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jacques Auguste de Thou στο Wikimedia Commons