Το ιταλικό κυβερνείο του Μαυροβουνίου (σερβικά: Краљевина Црна Гора, μεταγραφή Κραλιέβινα Τσρνα Γκόρα, ιταλικά: Governatorato del Montenegro) υπήρξε από τον Οκτώβριο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1943. Ήταν κατεχόμενο έδαφος υπό στρατιωτική κυβέρνηση διορισμένη από τη Φασιστική Ιταλία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιταλοί σχεδίαζαν να δημιουργήσουν ένα οιονεί ανεξάρτητο βασίλειο του Μαυροβουνίου, αλλά τα σχέδια εγκαταλείφθηκαν οριστικά μετά από λαϊκή εξέγερση τον Ιούλιο του 1941.[1][2][3] Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943, το έδαφος του Μαυροβουνίου καταλήφθηκε από γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες εγκατέλειψαν την περιοχή τον Δεκέμβριο του 1944.
Η πολιτική σημαία του Μαυροβουνίου (1941-44). Εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 1941.[4]
Μετά τη Γερμανοϊταλική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία στις 6 Απριλίου 1941 και την παράδοση των στρατευμάτων του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας στις 17 Απριλίου 1941, ο Σέκουλα Ντρλέβιτς, ηγέτης των μαυροβούνιων αποσχιστών στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, ίδρυσε την Προσωρινή Διοικητική Επιτροπή του Μαυροβουνίου (όργανο φίλα προσκείμενο στη φασιστική Ιταλία). Η επιτροπή διαλύθηκε στις 5 Μαΐου 1941 και τη θέση του ανέλαβε το Συμβούλιο του Μαυροβουνίου, το οποίο είχε ως σκοπό να προωθήσει την ιταλική κατοχή και να δημιουργήσει ένα ημιανεξάρτητο προτεκτοράτο του Μαυροβουνίου. Οι ιταλικές αρχές σχεδίαζαν να συμπεριλάβουν το Μαυροβούνιο στη Μεγάλη Ιταλία ενώ σχεδιαζόταν και αφομοίωση του τοπικού πληθυσμού.
Ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄ (υπό την επιρροή της συζύγου του Έλενας, κόρη του βασιλιά του ΜαυροβουνίουΝικολάου Α΄ Πέτροβιτς) έπεισε τον Μπενίτο Μουσολίνι να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο Μαυροβούνιο, σε αντίθεση με τις επιθυμίες του ΚροάτηΆντε Πάβελιτς και της αλβανικής κυβέρνησης, οι οποίοι ήθελαν να διαιρέσουν το Μαυροβούνιο. Το 1941 ο Κρστο Πόποβιτς επέστρεψε από την εξορία του στη Ρώμη το 1941 για να αναλάβει την εξουσία ως επικεφαλής των Ζελενάσι (σερβικά: Zelenaši). Οι Ζελενάσι ήταν υπέρ της αποκατάστασης της μοναρχίας του Μαυροβουνίου. Δημιούργησαν και ένοπλες δυνάμεις με την ονομασία λεγεώνα του Λόβτσεν.
Στις 12 Ιουλίου 1941 ο Σεκούλα Ντρλέβιτς έγινε πρωθυπουργός της χώρας. Στις αρχές του 1942, ξεκίνησε ένοπλος πόλεμος με τους Τσέτνικους και τους Παρτιζάνους να μάχονται εναντίον των Μαυροβούνιων αποσχιστών και των δυνάμεων του Άξονα. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο πόλεμος στο Μαυροβούνιο έγινε χαοτικός και ανέντιμος.
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου 1943, η Κροατία του Άντε Πάβελιτς προσάρτησε την περιοχή του Κότορ (στο νοτιοδυτικό Μαυροβούνιο). Τον Οκτώβριο του 1943 ο Ντρλέβιτς εκδιώχθηκε από το Μαυροβούνιο. Το 1944, ενώ βρισκόταν στην Κροατία, ο Ντρλέβιτς σχημάτισε το κρατικό συμβούλιο του Μαυροβουνίου, το οποίο υποτίθεται ότι αποτελεί την εξόριστη κυβέρνηση της χώρας.
Μετά την αναχώρηση της ιταλικής διοίκησης (η Φασιστική Ιταλία είχε συνθηκολογήσει με τους Συμμάχους τον Σεπτέμβριο του 1943), το Μαυροβούνιο προσαρτήθηκε από τη Γερμανία, ενώ ο αιματηρός ανταρτοπόλεμος δεν υποχωρούσε. Κατά τη διάρκεια της τετραετίας 1941-45, χιλιάδες Μαυροβούνιοι σκοτώθηκαν. Τον Δεκέμβριο του 1944 τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν το Μαυροβούνιο και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Γιουγκοσλαβίας υπό την ηγεσία του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο ανακατέλαβε την περιοχή, επιστρέφοντας στην κυριαρχία της σοσιαλιστικής πλέον Γιουγκοσλαβίας.
Τα αρχικά σύνορα του ανεξάρτητου κράτους του Μαυροβουνίου ήταν περίπου τα ίδια με αυτά του σημερινού Μαυροβουνίου. Συνόρευε με την Κροατία στα βορειοδυτικά, με τη Σερβία στα βορειοανατολικά και την Αλβανία στα νοτιοανατολικά. Μετά την άνοιξη του 1942, το Μαυροβούνιο έχασε μεγάλο μέρος της περιοχής του Σαντζακίου. Επιπλέον, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943, ο κόλπος του Κότορ είχε προσαρτηθεί άμεσα από την Ιταλία.
Χάρτης της διαίρεσης της Γιουγκοσλαβίας από τις χώρες του Άξονα
Οι περισσότεροι Μαυροβούνιοι ήταν Ορθόδοξοι, υπαγόμενοι στη σερβική ορθόδοξη εκκλησία. Το Ισλάμ ήταν επίσης διαδεδομένο, ενώ ένα μικρότερο μέρος του πληθυσμού ήταν Καθολικοί. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία στο Μαυροβούνιο διατήρησε δύο επισκοπές. Επικεφαλής των επισκοπών ήταν ο Ιωάννης του Λίποβατς, ο οποίος σκοτώθηκε στο τέλος του πολέμου από τους Γιουγκοσλάβους Κομμουνιστές επειδή προσπάθησε να εγκαταλείψουν τη χώρα [6]. Τμήματα του Μαυροβουνίου ήταν χωρισμένα στις καθολικές επισκοπές Μπαρ και Σκοπίων.
.svg)
Σχετικά πολυμέσα.svg)
.svg)
Χάρτης της διαίρεσης της Γιουγκοσλαβίας από τις χώρες του Άξονα
Χάρτης του Βασιλείου
Διοικητική διαίρεση του Μαυροβουνίου (1941-44)
