Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κλοτίλδη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κλοτίλδη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Clotilde, Clothilde (Γαλλικά), Crotechildis (Λατινικά), Crochtechilde (Γερμανικά) και Cloetilde (español) (Ισπανικά)
Γέννηση474
Λυών
Θάνατος3  Ιουνίου 545[1]
Τουρ[1]
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός της Παναγίας των Παρισίων
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Βουργουνδίας
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Eορτασμός αγίου3 Ιουνίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασύζυγος ηγεμόνα[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΧλωδοβίκος (493–511)[2][3][4]
ΤέκναΧλωδόμηρος[5]
Χλωτάριος Α´[6][7]
Χιλδεβέρτος Α´[8]
Κλοτίλδη (απεβ. το 531)[9]
Ινγκομήρ[1]
ΓονείςΧιλπέριχος Β΄ της Βουργουνδίας[1]
ΟικογένειαΠαλαιός Οίκος της Βουργουνδίας[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλέας των Φράγκων
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Αγία Κλοτίλδη (λατινικά: Chrodechildis, Chlodechildis με την ερμηνεία Διάσημη στη μάχη, περί το 474 - 545), πριγκίπισσα της Βουργουνδίας έγινε δεύτερη σύζυγος του Φράγκου βασιλιά Κλόβις Α΄ (492) και μητέρα των τεσσάρων μικρότερων γιων του. Η Κλοτίλδη που γεννήθηκε στη Βουργουνδιακή αυλή της Λυών ήταν κόρη του Χιλπέριχου Β΄ της Βουργουνδίας, πρόγονος της ήταν ο διάσημος Γότθος οπλαρχηγός Αθανάριχος.[10] Οι Μεροβίγγειοι, η βασιλική οικογένεια του συζύγου της κυβέρνησε το Φραγκικό βασίλειο περισσότερο από 300 χρόνια (450 - 758).[11][12] Καθιερώθηκε σαν Αγία από την Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Καθολική Εκκλησία για τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στη μεταστροφή του συζύγου της αρχικά στην Καθολική εκκλησία (508).[13] Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έκανε αρκετά χριστιανικά έργα και στάθηκε πρωταγωνίστρια στη διάδοση του χριστιανισμού στην Κεντρική Ευρώπη. Με τον θάνατο του παππού της (473) ο πατέρας της Χιλπέριχος Β΄ μοίρασε την κληρονομιά με τους αδελφούς του Γουνδοβάδος, Γοδεγίσελο και Γκοντομάρ Γ΄ : ο πατέρας της πήρε τη Βαλάνς, ο Γουνδοβάδος τη Βιέν και ο Γοδεγίσελος τη Γενεύη και ο Γκοντομάρ Γ΄ τη Λυών.[14]

Γάμος με τον Κλόβις Α΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον 6ο αιώνα ο γάμος του Κλόβις Α΄ και της Κλοτίλδης έγινε το αντικείμενο επικών αφηγήσεων που σταδιακά διαστρευλώθηκαν από Φράγκους χρονικογράφους.[14] Ο Γρηγόριος Τουρώνης γράφει ότι ο Χιλπέριχος Β΄ θανατώθηκε από τον αδελφό του Γουνδοβάδος (493), η μεγαλύτερη κόρη του Χρόνη δραπέτευσε σε μοναστήρι και η μικρότερη Κλοτίλδη εξορίστηκε.[15] Η αφήγηση ίσως είναι συμβολική αλλά και ο Μπάτλερ συμφωνεί με τον Γρηγόριο.[16] Η μητέρα της φαίνεται ότι δραπέτευσε στη Γενεύη στον άλλο κουνιάδο της Γοδεγίσελο μαζί με την αδελφή της Χρόνα, ίδρυσε την εκκλησία του Αγίου Βίκτορα. Ο Κλόβις Α΄ ζήτησε να παντρευτεί την Κλοτίλδη αμέσως μετά τη δολοφονία του πατέρα της, παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά και απέκτησαν :[14]

Ο Κλόβις Α΄ ήταν παγανιστής, είχε έντονο ενδιαφέρον να ασπαστεί τον χριστιανισμό υπό τη μορφή του Αρειανισμού όπως οι υπόλοιποι Γότθοι υπήκοοι του και όχι υπό την Τριαδική μορφή της συζύγου του. Η Κλοτίλδη του ζήτησε να βαπτίσει τον πρώτο τους γιο χριστιανό αλλά εκείνος το αρνήθηκε, η σύζυγος του τον βάπτισε στα κρυφά αλλά το παιδί αμέσως μετά αρρώστησε και πέθανε το ίδιο συνέβη και με το δεύτερο. Ο επόμενος γιος Χλωδόμηρος αρρώστησε με τον ίδιο τρόπο (495) αλλά έγινε καλά, τα επόμενα αγόρια που ακολούθησαν ήταν περισσότερο υγιή.[17] Η μεγάλη νίκη της Κλοτίλδης απέναντι στον σύζυγο της και η μεταστροφή του στην Τριαδική εκκλησία ήρθε μετά τη "μάχη του Τολμπιάκ" επί των Αλαμανών που σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές τοποθετείται το 496, άλλες τη μεταφέρουν 10 χρόνια αργότερα (506 ή 508).

Στη διάρκεια της μάχης οι Αλαμαννοί είχαν φέρει σημαντικές απώλειες στον στρατό του και κινδύνευε με συντριβή και θάνατο, ορκίστηκε να ασπαστεί τη θρησκεία της συζύγου του αν κερδίσει κάτι που τελικά έγινε, ανέτρεψε το αποτέλεσμα της μάχης και κέρδισε. Ο Κλόβις Α΄ βαπτίστηκε χριστιανός από τον επίσκοπο Ρεμίγιο της Ρενς τα Χριστούγεννα του 496 ή του 508, με την Κλοτίλδη οικοδόμησε την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στο Παρίσι που έμεινε γνωστή σαν εκκλησία της Αγίας Γενοβέφας.[15] Ο Κλόβις βαπτίστηκε στην Τριαδική θρησκεία της συζύγου του παρά το γεγονός ότι οι υπήκοοι του ήταν Αρειανοί, ο στόχος του ήταν περισσότερο να εξασφασλίσει τη συμμαχία με τη Βυζαντινή αυτοκρατορία απέναντι στους Αρειανούς Γότθους. Το αποτέλεσμα ήταν ολόκληρη η Δυτική Ευρώπη να στραφεί ολοκληρωτικά στον Τριαδικό Καθολικισμό, ο Αρειανισμός εξαφανίστηκε.[18] Μετά τον θάνατο του Κλόβις Α΄ (511) η Κλοτίλδη αποσύρθηκε στο Αβαείο του Αγίου Μαρτίνου στην Τουρ.

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γιοι της Κλοτίλδης βρέθηκαν σε πόλεμο με τον Σιγισμόνδο της Βουργουνδίας γιο και διάδοχο του Γουνδοβάδος (523), η μάχη οδήγησε στην ήττα και αιχμαλωσία του Σιγισμόνδου. Ο Σιγισμόνδος δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά, έριξαν το σώμα του σε ένα πηγάδι σαν συμβολική πράξη εκδίκησης της δολοφονίας των γονέων της Κλοτίλδης από τον πατέρα του Γουνδοβάδος. Το Βασίλειο των Βουργουνδών ανακατέλαβε λίγο πριν τη δολοφονία του Σιγισμόνδου ο μικρότερος αδελφός του Γκοντομάρ Γ΄. Τα αδέλφια προχώρησαν σε νέα εκστρατεία αργότερα εναντίον του Γκοντομάρ Γ΄, αλλά γνώρισαν τη συντριβή στη "μάχη του Βεζερόνς", στη μάχη έπεσε ο μεγαλύτερος αδελφός Χλωδομήρος (524). Η Ματθίλδη προσπάθησε να προστατεύσει με κάθε μέσο τα δικαιώματα των γιων του Χλωδόμηρου απέναντι στους υπόλοιπους γιους της αλλά απέτυχε. Ο μικρότερος γιος της Χλωτάριος Α΄ θανάτωσε τα δύο αγόρια Θεοδεβάλδο και Γκούνθαρ, ο μικρότερος Kλοδοάλδος δραπέτευσε και ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Η Κλοτίλδη απέτυχε επίσης να αποτρέψει τον εμφύλιο πόλεμο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στα παιδιά της. Μετά τις αποτυχίες η Κλοτίλδη αφοσιώθηκε στη θρησκεία, ίδρυσε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια χωρίς να έχει συμμετοχή στις αυλικές συγκρούσεις, μοναστήρια που σχετίζονται μαζί της βρίσκονται στη Λαν και τη Ρουέν.[19] Η Κλοτίλδη πέθανε σε μεγάλη ηλικία από φυσικά αίτια (545), τάφηκε μαζί με τον σύζυγο της Κλόβις Α΄ στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, σημερινό αβαείο της Αγίας Γενοβέφας.[12]

Αγιοποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την αγιοποίηση της η Κλοτίλδη έγινε η προστάτιδα των βασιλισσών, των χήρων, των νυφών και των εξόριστων, στη Νορμανδία έγινε προστάτιδα των κουτσών, όσων βρήκαν βίαιο θάνατο και των γυναικών που υπέφεραν από βίαιους συζύγους. Στην τέχνη παριστάνεται η Ματθίλδη να προεδρεύει στη βάπτιση του Κλόβις ή σαν ικέτιδα στο ιερό του Αγίου Μαρτίνου, πολλές παραστάσεις της υπάρχουν σε γυάλινα παράθυρα του 16ου αιώνα στο Λεζ Αντελί. Τα οστά της επέζησαν από τις καταστροφές που έγιναν όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση και στεγάζονται στην εκκλησία του Σαιν-Λε-Σαιν-Ζιλ στο Παρίσι.[17] Η Αγία Κλοτίλδη είναι η πολιούχος της πόλης Λαζ Αντελί στη Νορμανδία, ίδρυσε μία μονή για τις νεαρές αριστοκράτισσες που καταστράφηκε από τους Νορμανδούς (911), στη θέση της οικοδομήθηκε η Κολλεγιακή Εκκλησία της Κυρίας μας με άγαλμα της Αγίας Κλοτίλδης. Στο Λεζ Αντελί υπάρχει επίσης η πηγή της Αγίας Κλοτίλδης που θεραπεύει όλες τις δερματολογικές παθήσεις.[20]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 57. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  2. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 53-56. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  3. ↑ «Académie des sciences, belles-lettres et arts de Besançon» (Γαλλικά) Académie des sciences, belles-lettres et arts de Besançon et de Franche-Comté. Μπεζανσόν. 1889. σελ. 174.
  4. ↑ p67164.htm#i671631. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 66. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  6. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 69-73. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  7. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  8. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 67-69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  9. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 59. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  10. ↑ Γρηγόριος Τουρώνης, "Ιστορία των Φράγκων"
  11. ↑ Wood, Ian (2014) [1994]. The Merovingian Kingdoms 450 - 751
  12. ↑ 12,0 12,1 http://www.catholic.org/saints/saint.php?saint_id=886
  13. ↑ https://www.britannica.com/biography/Saint-Clotilda
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Kurth, Godefroid. "St. Clotilda." The Catholic Encyclopedia. Τόμος. 4. New York: Robert Appleton Company, 1908, 19 Ιουλίου 2014
  15. ↑ 15,0 15,1 https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Clotilda,_Saint
  16. ↑ Butler, Alban. The Lives or the Fathers, Martyrs and Other Principal Saints, Vol. VI, D. & J. Sadlier, & Company, 1864
  17. ↑ 17,0 17,1 Farmer, David Hugh (1997). The Oxford dictionary of saints (4. ed.). Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press
  18. ↑ Asimov, Isaac (1968) The Dark Ages, Boston: Houghton Mifflin, σσ. 55–56
  19. ↑ http://saints.sqpn.com/saint-clotilde/
  20. ↑ https://web.archive.org/web/20150401070133/http://www.lesandelys-tourisme.fr/en/decouverte/le-grand-andely/saint-clotildes-fountain/

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γρηγόριος Τουρώνης, "Ιστορία των Φράγκων"
  • Asimov, Isaac (1968) The Dark Ages, Boston: Houghton Mifflin
  • Farmer, David Hugh (1997). The Oxford dictionary of saints (4. ed.). Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press.
  • Wood, Ian (2014) [1994]. The Merovingian Kingdoms 450 - 751

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κλοτίλδη&oldid=10718540"