Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κοένγουλφ της Μερκίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κοένγουλφ της Μερκίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση8ος αιώνας
Θάνατος821
Basingwerk Abbey
Τόπος ταφήςWinchcombe Abbey
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΈλφθριθ της Μερκίας[1]
ΤέκναΆγιος Κένελμ
Cwenthryth
Burgenhild[2]
ΓονείςΚάθμπερτ της Μερκίας
ΑδέλφιαΚάθριντ του Κεντ
Κέολγουλφ Α΄ της Μερκίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της Μερκίας (796–821)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κοένγουλφ της Μερκίας (Coenwulf, πέθανε το 821) βασιλιάς της Μερκίας (796 - 821) μέλος του Οίκου του Ικέλ ήταν γιος του Κάθμπερτ της Μερκίας κι απόγονος του Πίμπα της Μερκίας. Διαδέχθηκε τον Έγκφριθ της Μερκίας τον γιο του Όφα της Μερκίας ο οποίος ήταν βασιλιάς μόλις πέντε μήνες συνεπώς ο Κοένγουλφ ανέβηκε στον θρόνο της Μερκίας λίγο μετά τον θάνατο του Όφα. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ο Κοένγουλφ είχε να αντιμετωπίσει μια εξέγερση στο Κεντ η οποία ήταν υπό τον έλεγχο των οπαδών του Όφα, ο Έαντμπερτ Πριλ επέστρεψε από την εξορία και διεκδίκησε τον θρόνο του Κεντ αλλά ο Κοένγουλφ περίμενε παπική έγκριση για να παρέμβει. Ο Πάπας Λέων Γ΄ αναθεμάτισε τον Έαντμπερτ, στην συνέχεια ο Κοένγουλφ αντεπιτέθηκε και ανακατέλαβε το βασίλειο, ο Έαντμπερτ συνελήφθη, φυλακίστηκε, τυφλώθηκε και του έκοψαν τα χέρια. Ο Κοένγουλφ είχε χάσει τον έλεγχο της Ανατολικής Αγγλίας στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του και φαίνεται να εμφανίζεται ένα ανεξάρτητο νομισματικό σύστημα υπό τον Έαντβαλντ. Το νόμισμα του Κοένγουλφ εμφανίζεται ξανά αργότερα (805) γεγονός που υποδήλωνε ότι ο Κοένγουλφ ανέκτησε ξανά τον έλεγχο της Ανατολικής Αγγλίας. Καταγράφηκαν πολλές εκστρατείες του Κοένγουλφ εναντίον των Ουαλών αλλά μόνο μια σύγκρουση με την Νορθούμπρια (801) στην οποία υποστηρίζει τους αντιπάλους του Νορθούμπριου βασιλιά Έαρντγουλφ.

Ο Κοένγουλφ ήρθε σε σύγκρουση με τον αρχιεπίσκοπο Γούλφρεντ του Καντέρμπερι στο ζήτημα σχετικά με το κατά πόσο οι λαϊκοί μπορούν να ασκήσουν έλεγχο στα μοναστήρια, η διαμάχη πήρε μεγάλες διαστάσεις σε βαθμό που ο αρχιεπίσκοπος παύθηκε από τα καθήκοντα του για τέσσερα χρόνια. Μια προσωρινή επίλυση της διαμάχης προήλθε με τον διάδοχο του Κοένγουλφ, Κέολγουλφ (822) αλλά η οριστική επίλυση του προβλήματος έγινε το 826 με την τελική συμφωνία ανάμεσα στον Γούλφρεντ και στην κόρη του Κοένγουλφ Κουοένθριρ η οποία ήταν διαχειριστής στην περιουσία του πατέρα της. Τον Κοένγουλφ διαδέχθηκε ο αδελφός του Κέολγουλφ, ένας θρύλος λέει ότι δολοφόνησε τον γιο του Κίνεχελμ για να κερδίσει την διαδοχή αλλά σε δύο χρόνια εκθρονίστηκε με αποτέλεσμα να ανατραπεί ολόκληρη η δυναστεία. Ο Κοένγουλφ ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Μερκίας που ασκούσε την εξουσία σε όλα τα Άγγλο-Σαξονικά βασίλεια, σε μια δεκαετία από τον θάνατο του ανέβηκε το Ουέσσεξ υπό τον βασιλιά Εγβέρτο, η Μερκία δεν ανέκτησε ποτέ την προηγούμενη ισχύ της.

Η Μερκία τον 8ο αιώνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης της νότιας Αγγλίας την εποχή του Κοένγουλφ

Το μεγαλύτερο διάστημα του 8ου αιώνα η Μερκία ήταν το κυρίαρχο βασίλειο στα Άγγλο-Σαξωνικά βασίλεια νότια του Χάμπερ, ο Έθελμπαλντ της Μερκίας που ανέβηκε στον θρόνο το 716 έγινε κύριος των Αγγλοσαξονικών βασιλείων από το 731.[3] Δολοφονήθηκε (751) και τον διαδέχθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ο Μπέορνρεντ της Μερκίας αλλά σε έναν χρόνο εκθρονίστηκε από τον Όφα της Μερκίας, η κόρη του Όφα παντρεύτηκε τον Μπέορτρικ του Ουέσσεξ (789) ο οποίος έγινε κατόπιν σύμμαχος του.[4] Στο Κεντ ο Όφα έκανε ουσιαστική επέμβαση την δεκαετία του 780, έγινε και κύριος της Ανατολικής Αγγλίας της οποίας ο βασιλιάς Έθελρεντ αποκεφαλίστηκε με διαταγή του Όφα (794).[5][6] Ο Όφα αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει πολλές εσωτερικές συγκρούσεις προκειμένου να εξασφαλίσει την διαδοχή του θρόνου στον γιο του Έγκφριθ της Μερκίας.[7] Σύμφωνα με ένα σύγχρονο γράμμα γραμμένο από τον Αλκουίνο της Υόρκης ο οποίος πέρασε περισσότερο από μια δεκαετία στην αυλή των Φράγκων σαν σύμβουλος του Καρλομάγνου "η εκδίκηση του αίματος για λογαριασμό του πατέρα πέρασε στον γιο", επιπλέον τόνισε "δεν ήταν η ενίσχυση αλλά η αρχή της καταστροφής του βασιλείου".[8][9] Ο Όφα πέθανε τον Ιούλιο του 796, τον διαδέχθηκε ο γιος του Έγκφριθ ο οποίος βασίλευσε λιγότερο από πέντε μήνες μήνες στην συνέχεια πέθανε και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Κέολγουλφ Α΄ της Μερκίας.[10] Το γράμμα του Αλκουίνου δεν αναφέρει σαφώς αν πέθανε ο Έγκφριθ με φυσικές αιτίες ή αν δολοφονήθηκε αλλά σύμφωνα με το νόημα του γράμματος πιθανότατα δολοφονήθηκε.

Ένας σημαντικός αριθμός από γράμματα καταγράφει σημαντικά τα γεγονότα της εποχής σχετικά με ευγενείς, κληρικούς και βασιλείς σε όλη την Αγγλία, τα γράμματα ανάμεσα στον Κοένγουλφ και τον πάπα δεν έχουν διασωθεί.[11] Η σημαντικότερη ιστορική πηγή για την εποχή ήταν το Αγγλοσαξωνικό χρονικό το οποίο πολλοί ιστορικοί θεωρούν αναξιόπιστο επειδή γράφτηκε στην αυλή του βασιλιά του Ουέσσεξ και γράφει με μεγάλη προκατάληψη υπέρ του Οίκου του Ουέσσεξ.[12] Διατάγματα της εποχής του Κοένγουλφ έχουν διασωθεί στα οποία χαρίζει γη στην εκκλησία και τους οπαδούς του με αντάλλαγμα να μνημονεύουν το όνομα του βασιλιά.[13][14] Τα περισσότερα από τα γράμματα αυτά μνημονεύουν τα ονόματα των δυο βασιλέων του επικυρίαρχου και του υποτελούς του, ένα από αυτά το διάταγμα του Ισμέρ στο οποίο ο Έθελρι γιος του Οσέρ βασιλιάς του Γούστερ περιγράφεται ως υποτελής βασιλιάς του Έθελμπαλντ.[15]

Άνοδος του Κοένγουλφ στον θρόνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει ότι ο Έγκφριθ βασίλευσε μόνο 141 μέρες, ο Όφα πέθανε την περίοδο 26 - 29 Ιουλίου 796 ενώ ο Έγκφριθ πέθανε την περίοδο 14 - 17 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.[16] Ο Κοένγουλφ ήταν ο διάδοχος του Έγκφριθ στον θρόνο της Μερκίας, ο πατέρας του Κάομπερχτ φαίνεται να είναι το ίδιο πρόσωπο το οποίο καταγράφεται δυο φορές ως κόμης κατά την διάρκεια της βασιλείας του Όφα.[7] Ο Κοένγουλφ καταγράφεται ως μάρτυρας σε πολλά διατάγματα στην διάρκεια της βασιλείας του Όφα.[17] Σύμφωνα με το γενεαλογικό δέντρο των βασιλέων της Μερκίας αναφέρεται σαν απ'ευθείας απόγονος του Κένγουιλ του Ουέσσεξ αδελφού του Πέντα της Μερκίας χωρίς να υπάρχει καμιά άλλη καταγραφή.[7] Άλλη σοβαρή πιθανότητα είναι ο Κένγουιλ του Ουέσσεξ να είναι γαμπρός του Πέντα της Μερκίας, παντρεύτηκε μια αδελφή του την οποία αργότερα χώρισε.[18]

Η καταγωγή του Κοένγουλφ φαίνεται να συνδέεται με την βασιλική οικογένεια του Ουίκ το οποίο ήταν υποτελές βασίλειο της Μερκίας γύρω από τον ποταμό Σέβερν.[19] Η οικογένεια του Κοένγουλφ ήταν πανίσχυρη αλλά δεν φαίνεται να έχει καμιά σχέση με τον βασιλικό Οίκο της Μερκίας.[16] Ένα γράμμα γραμμένο από τον Αλκουίνου στον λαό του Κεντ (797) βρέθηκε στην παλιά βασιλική αποθήκη.[20] Ο Έαρντγουλφ της Νορθούμπριας αναφέρεται ότι είχε κερδίσει τον θρόνο της Μερκίας (796) αλλά ο Αλκουίνος δεν ξεκαθαρίζει εάν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Κοένγουλφ ή αν πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα.[21] Ο Αλκουίνος βλέπει τον Κοένγουλφ με διαφορετική άποψη τονίζοντας ότι ήταν ένας τυραννικός βασιλιάς και τον κατηγόρησε ότι χώρισε την σύζυγο του για να παντρευτεί μια άλλη. Ο Αλκουίνος γράφει ένα γράμμα σε έναν ευγενή της Μερκίας στο οποίο τον καλεί να χαιρετήσει τον Κοένγουλφ για την άνοδο του στον θρόνο του, τονίζει ότι υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για την στάση του νέου βασιλιά απέναντι στους Καρολίδες.[16]

Εξέγερση στο Κεντ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενεαλογικό δέντρο Κοένγουλφ

Στην εποχή του Κοένγουλφ παρατηρείται η αρχή της κατάρρευσης του ελέγχου της Μερκίας στην νότια Αγγλία, η Ανατολική Αγγλία με τον βασιλιά Έαντβαλντ φαίνεται ότι ανεξαρτητοποιήθηκε αφού ο ίδιος ξεκίνησε την κοπή νομισμάτων στο όνομα του.[22] Ένα διάταγμα του 799 παρουσιάζει ότι το Ουέσσεξ και η Μερκία ήταν ξανά βασίλεια μεταξύ τους για κάποιο χρονικό διάστημα λίγο πριν από αυτή την ημερομηνία αλλά το διάταγμα θεωρείται από πολλούς αναξιόπιστο.[23][24] Στο Κεντ ξέσπασε μια εξέγερση μετά τον θάνατο του Έγκφριθ η οποία είχε ξεκινήσει από την εποχή που ζούσε ακόμα ο Όφα.[25][26] Η εξέγερση είχε αρχηγό τον Έαντμπερτ Πριν ο οποίος ήταν εξόριστος στην αυλή του Καρλομάγνου και επέστρεψε στην Αγγλία, η εξέγερση είχε πιθανότατα την υποστήριξη των Καρολιδών.[27] Ο Έαντμπερτ έγινε βασιλιάς του Κεντ και ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι δραπέτευσε, ο Καθεδρικός ναός του Καντέρμπερι την ίδια στιγμή λεηλατήθηκε.[22] Ο Κοένγουλφ ήταν απρόθυμος να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον του Κεντ χωρίς την σύμφωνη γνώμη του πάπα Λέων Γ΄, έκανε αίτηση στον πάπα στην οποία ανέφερε ότι ο Έαντμπερτ είχε ορκιστεί ιερέας και η διεκδίκηση του θρόνου από έναν ιερέα ήταν θανάσιμο αμάρτημα.[22] Ο Κοένγουλφ ζήτησε επιπλέον από τον πάπα να μεταφέρει στο Λονδίνο την αρχιεπισκοπή της νότιας Αγγλίας από το Καντέρμπερι προφανώς επειδή είχε χάσει η Μερκία την εξουσία της στο Κεντ.[22][28] Ο Λέων αρνήθηκε την μετακίνηση της αρχιεπισκοπής αλλά συμφώνησε ότι ο Έαντμπερτ πρέπει να ανατραπεί από τον θρόνο του Κεντ αναφέροντας :[29]

"Ο Έαντμπερτ είναι κληρικός που σφετερίστηκε παράνομα τον θρόνο παραβιάζοντας τον όρκο που έδωσε στον θεό, αφορίστηκε και απειλήθηκε με την απώλεια της ψυχής του. Είναι υποχρεωμένος να εγκαταλείψει αμέσως τον θρόνο του Κεντ, αν δεν το κάνει οι κάτοικοι της Βρετανίας είναι υποχρεωμένοι να εξεγερθούν εναντίον του για να τον ανατρέψουν ώστε να μπορέσει να σώσει την ψυχή του"

Τα λόγια αυτά του πάπα ανάγκασαν τον Κοένγουλφ να αναλάβει (798) στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του του Έαντμπερτ, ο στρατός της Μερκίας τον συνέλαβε του έβγαλε τα μάτια, το έκοψε τα χέρια και τον έριξε σιδηροδέσμιο στις φυλακές του Γουίντσκομπ οι οποίες σχετίζονται με την οικογένεια του Κοένγουλφ.[30][31] Αργότερα (801) ο Κοένγουλφ τοποθέτησε τον αδελφό του Κάθριντ του Κεντ στον θρόνο του Κεντ.[32] Ο Κάθριντ βασίλεψε στο Κεντ μέχρι τον θάνατο του (807) στην συνέχεια ανέλαβε την κομητεία προσωπικά ο ίδιος ο Κοένγουλφ.[33] Σε ένα διάταγμα (809) ο Κοένγουλφ αναγράφεται με τον τίτλο "βασιλιάς της Μερκίας και της επαρχίας του Κεντ".[34] Η κυριαρχία του Όφα στο Έσσεξ συνεχίστηκε και από τον Κεόλγουλφ, ο βασιλιάς Σίγκερικ του Έσσεξ σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό δραπέτευσε για την Ρώμη αφού πρώτα παραιτήθηκε υπέρ του γιου του Σίγκερεντ (798).[35] Ο Σίγκερεντ εμφανίζεται σε δύο διατάγματα του Κοένγουλφ της Μερκίας σαν βασιλιάς του του Ουέσσεξ (911) στο πρώτο ως υποτελής και στο δεύτερο ως κόμης ή δούκας.[36][37]

Εξεγέρσεις σε Ανατολική Αγγλία και Ουαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σειρά των γεγονότων που ακολούθησε στην ανατολική Αγγλία είναι λιγότερο σαφής αφού ένα νέο νομισματικό σύστημα εμφανίστηκε στην χώρα από το 805, ο Κοένγουλφ πιέστηκε να αποκαταστήσει την κυριαρχία της Μερκίας στο βασίλειο.[32] Οι φιλικές σχέσεις της Μερκίας με το Ουέσσεξ πέρασαν μεγάλη κρίση μετά τον θάνατο του Μπέορτρικ και την άνοδο στον θρόνο του Ουέσσεξ του Εγβέρτου ο οποίος όπως ο Έαντμπερτ Πριν ήταν εξόριστος στην αυλή του Καρλομάγνου.[38] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό καταγράφει ότι την ίδια μέρα στην οποία ο Εγβέρτος ανέβηκε στον θρόνο του Ουέσσεξ ένας Ουαλός κόμης ο Έθελμουντ οδήγησε στρατιωτικές δυνάμεις μέσω του Τάμεση στο Κέμπσφορντ αλλά ηττήθηκε από τις δυνάμεις του Γουιλσάιρ υπό την ηγεσία του κόμη Γέοσταν.[39] Ο Εγβέρτος διεκδίκησε και εκείνος τον θρόνο του Κεντ αλλά δεν τόλμησε να προχωρήσει σε στρατιωτική επιχείρηση την εποχή που ζούσε ακόμα ο Κοένγουλφ.[40] Ο Εγβέρτος είχε κατορθώσει να κερδίσει την ανεξαρτησία του Ουέσσεξ από την Μερκία, αυτό αποδεικνύει ότι ο Κοένγουλφ είχε χάσει σε σημαντικό βαθμό τις εξουσίες του σε σχέση με τους προγενεστέρους του πανίσχυρους βασιλείς Όφα της Μερκίας και Έθελμπαλντ.[25] Σε ένα διάταγμα φαίνεται ότι διεκδίκησε τον τίτλο του αυτοκράτορα, ήταν ο μόνος Αγγλοσάξονας βασιλιάς που προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση πριν από τον 10ο αιώνα.[41]

Την περίοδο 796 - 797 οι δυνάμεις της Ουαλλίας βρέθηκαν σε συμπλοκή με τις δυνάμεις της Μερκίας στο Ρούντλαν, ο Κοένγουλφ αντεπιτέθηκε (798) και σκότωσε τον βασιλιά του Γκουινέντ Καραντόγκ-άπ-Μεριον.[42] ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στο Γκουινέντ ο οποίος έληξε την περίοδο 816-817 με την άνοδο στον θρόνο του Χιούελ-άπ-Καραντόγκ, ο Κοένγουλφ επιτέθηκε ξανά, λεηλάτησε την Σνοουντόνια και κέρδισε τον έλεγχο σε μια περιοχή γύρω από την Ρος. Είναι ασαφές αν η Μερκία συμμετείχε σε μια μάχη στο Άνγκλεσι την περίοδο 817 - 818 αλλά την επόμενη χρονιά ο Κοένγουλφ και ο στρατός του λεηλάτησαν την Ντιφέντ.[43] Τον Απρίλιο του 796 ο βασιλιάς της Νορθούμπριας Έθελρεντ δολοφονήθηκε και σε λιγότερο από έναν μήνα αργότερα ο διάδοχος του Όσβαλντ ανατράπηκε από τον Έαρντγουλφ.[44] Ο Έαρντγουλφ δολοφόνησε τον Άλμουντ (800) τον γιο του βασιλιά Άλρεντ της Νορθούμπριας ο οποίος είχε κυβερνήσει την περίοδο 765 - 774, ο τρόπος της δολοφονίας του τον ανακήρυξε μάρτυρα και αγιοποιήθηκε στο Ντέρμπι μια περιοχή της Μερκίας, η αγιοποίηση του έγινε για πολιτικούς λόγους. Ο Κοένγουλφ φιλοξένησε εχθρούς του Έαρντγουλφ οι οποίοι είχαν εξοριστεί από την Νορθούμπρια και στην συνέχεια ο Έαρντγουλφ επιτέθηκε στην Μερκία (801). Η επίθεση δεν έφερε αποτέλεσμα και στην συνέχεια κλείστηκε ειρήνη ανάμεσα στις δύο πλευρές με ισοδύναμους όρους. Ο Κοένγουλφ της Μερκίας βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα (806) στο οποίο ο Έαρντγουλφ έχασε τον θρόνο του, εξακολουθούσε πάντα να υποστηρίζει τους εχθρούς του Έαρντγουλφ και μετά την επιστροφή του (808).[45][46]

Διαφωνίες με τον πάπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επιγραφή του Κοένγουλφ

Το 787 ο Όφα είχε διαιρέσει την αρχιεπισκοπή του Καντέρμπερι δημιουργώντας μια νέα αρχιεπισκοπή στο Λίχφιλντ. Η νέα αρχιεπισκοπή περιείχε τις επισκοπές του Γούστερ, του Χέρεφορντ, του Λίντσεϊ, του Ντόμνοκ του Έλμαμ και άλλων πόλεων της κεντρικής Αγγλίας, η αρχιεπισκοπή του Καντέρμπερι διατήρησε την νότια και νότιοανατολική Αγγλία.[47][48] Ο Χίγκεμπερτ, επίσκοπος του Λίχφιλντ διορίστηκε ο πρώτος και ο μοναδικός αρχιεπίσκοπος της νέας αρχιεπισκοπής.[49]

Δυο διαφορετικές εκδόσεις των γεγονότων φαίνονται από τα γράμματα τα οποία αντάλλαξαν ο Κοένγουλφ μα τον πάπα Λέων Γ΄ (789). Ο Κοένγουλφ στο γράμμα του αναφέρει ότι ο Όφα δημιούργησε την νέα αρχιεπισκοπή από εχθρότητα απέναντι στον Ζάνμπερτ, αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι την εποχή της διαίρεσης αλλά ο Λέων του απάντησε ότι η αιτία της διαίρεσης στην πραγματικότητα ήταν το μεγάλο μέγεθος της Μερκίας.[50] Η σύγκρουση φάνηκε έντονη στα γράμματα τα οποία αντάλλαξαν οι δύο άντρες, ο Κόενγουλφ διεκδικούσε να γίνει το Λονδίνο η μοναδική αρχιεπισκοπή και ο Λέων με την σειρά του προσπάθησε να αποδείξει ότι δεν είχε σκοπό να υποστηρίξει τις προθέσεις του Όφα.[51] Ο σκοπός του Κοένγουλφ ήταν να μεταφέρει την μοναδική αρχιεπισκοπή του στο Λονδίνο που βρισκόταν υπό την επίδραση του επισκόπου του Κεντ Έθελχιρντ ο οποίος είχε αναγκαστεί να δραπετεύσει από τον Έαντμπερτ Πριν. Ο Κόενγουλφ ήθελε σε έντονο βαθμό να ελέγξει την εξουσία στο Κεντ το οποίο την εποχή που έγραφε στον πάπα ήταν ανεξάρτητο από την Μερκία.[52] Ο Έθελχιρντ ο οποίος διαδέχτηκε τον Ζάνμπερτ (792) ήταν ηγούμενος σε ένα μοναστήρι του Λουθ στο Λίντσει.[25] Στις 18 Ιανουαρίου 802 ο Έθελχιρντ δέχτηκε ένα παπικό προνόμιο με το οποίο θα μπορούσε να ασκήσει την εξουσία του στις αρχιεπισκοπές του Λίχφιλντ και του Καντέρμπερι. Ο Έθελχιρντ συγκάλεσε στις 12 Οκτωβρίου 803 ένα συμβούλιο στο Κλόβεσο στο οποίο αφαίρεσε τις εξουσίες από την αρχιεπισκοπή του Λίχφιλντ, ο Χίγκεμπερτ καθαιρέθηκε από τα καθήκοντα του και παρέστη στο συμβούλιο του Κλοβεσό σαν επικεφαλής της εκκλησίας της Μερκίας υπογράφοντας σαν ηγούμενος.[53]

Σύγκρουση με την εκκλησία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αρχιεπίσκοπος πέθανε (805) και τον διαδέχθηκε ο Γούλφρεντ.[54] Ο Γούλφρεντ απέκτησε το δικαίωμα να κόβει νομίσματα ακόμα και χωρίς το νόμισμα του Κοένγουλφ από την μια πλευρά γεγονός που υποδηλώνει τις φιλικές σχέσεις ανάμεσα στους ίδιο και τον βασιλιά της Μερκίας. Σε ένα γράμμα του πάπα Λέοντα στο Καρλομάγνο (808) ο πάπας διαμαρτύρεται ότι ο βασιλιάς της Μερκίας δεν είχε καλές σχέσεις με τον επίσκοπο Γούλφρεντ. Δεν υπήρξε καμιά διαφωνία ύστερα από αυτό μέχρι την σύγκλιση ενός συμβουλίου υπό τον Γούλφρεντ (816) ο οποίος επιτέθηκε στον βασιλιά επειδή έδωσε τα μοναστήρια στον έλεγχο των λαϊκών.[55] Το συμβούλιο το οποίο συνεκλήθη στο Τσέλσι αποφάσισε ότι ο βασιλιάς Κοένγουλφ δεν είχε κανένα δικαίωμα να διορίσει μοναχούς και επισκόπους αν και ο προηγούμενος βασιλιάς Όφα είχε το δικαίωμα εξουσιοδοτημένος από τον πάπα Ανδριανό Α΄ να το κάνει. Ο Κοένγουλφ διόρισε την κόρη του Κουένθριθ ηγουμένη στο Μίνστερ-ιν-Θάνετ, ο Λέων πέθανε (816), ο διάδοχος του Πάπας Στέφανος Δ΄ πέθανε τον επόμενο Ιανουάριο, ο νέος Πάπας Πασχάλης Α΄ ικανοποίησε τα αιτήματα του Κοένγουλφ αλλά η διαμάχη δεν έληξε εκεί. Το 817 ο Γούλφρεντ αναφέρεται σε δυο βασιλικά διατάγματα στα οποία ο Κοένγουλφ παραχωρεί δωρεά στον Ντένεμπερτ, επίσκοπο του Γούστερ αλλά δεν υπάρχει καμιά άλλη αναφορά σχετικά με τον Γούλφρεντ κατά την διάρκεια της βασιλείας του Κοένγουλφ.[42] Μια πηγή αναφέρει ότι η σύγκρουση μεταξύ του Κοένγουλφ και του Γούλφρεντ είχε σαν αποτέλεσμα να παυτεί ο Γούλφρεντ έξι χρόνια από τα καθήκοντα του διάστημα στο οποίο δεν γινόντουσαν καθόλου βαπτίσεις αλλά το διάστημα θεωρείται υπερβολικό, ο πιθανότερος χρόνος παύσης του Γούλφρεντ ήταν τα τέσσερα χρόνια.[55][56]

Την χρονιά του θανάτου του Κοένγουλφ (821) ένα συμβούλιο συνεκλήθη στο Λονδίνο στο οποίο ο Γούλφρεντ απειλήθηκε με εξορία αν δεν παραδώσει στον βασιλιά μια έκταση 300 εκταρίων και ένα ποσό 120 λιρών.[42][57] Ο Γούλφρεντ φαίνεται να συμφώνησε αλλά η διαμάχη συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του Κοένγουλφ μέχρι την τελική συμφωνία η οποία επήλθε μεταξύ του Γούλφρεντ και της κόρης του Κοένγουλφ Κουένθρθ την περίοδο 826 - 827. Ο Γούλφρεντ φαίνεται ότι συμφιλιώθηκε με τον αδελφό και διάδοχο του Κοένγουλφ Κέολγουλφ στις 17 Σεπτεμβρίου 822, ο Γούλφρεντ φαίνεται ότι επανήλθε στα καθήκοντα του νωρίτερα την ίδια χρονιά.[42][54]

Νομισματικό σύστημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τρίγραμμο νόμισμα του Κοένγουλφ

Το νομισματικό σύστημα του Κοένγουλφ φαίνεται να ακολούθησε τα πρότυπα της ασημένιας λίρας η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον Όφα της Μερκίας και τους μεταγενέστερους του, τα πρώτα νομισματα του Κοένγουλφ ήταν όμοια με τα νομίσματα τα οποία κόπηκαν τα τελευταία τρία χρόνια της βασιλείας του Όφα. Τα νομισματοκοπεία του Καντέρμπερι και της Ανατολικής Αγγλίας δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα πρώτα χρόνια επειδή βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Έαντμπερτ Πριν και του Έαντβαλντ γι'αυτό χρησιμοποιήθηκε το νομισματοκοπείο του Λονδίνου. Πριν το 798 εμφανίζεται ο νέος τύπος νομισμάτων με τον οποίο τρεις ακτινικές γραμμές συναντιόνται στο κέντρο, ο ακτινικός τύπος νομίσματος εμφανίστηκε αρχικά στο νομισματοκοπείο του Λονδίνου αλλά στην συνέχεια διαδόθηκε στο νομισματοκοπείο του Καντέρμπερι όταν έγινε η ανακατάληψη του από τους επαναστάτες. Δεν κόπηκε στην Ανατολική Αγγλία αλλά υπήρχε μια μορφή τριαξονικού νομίσματος κομμένου στο όνομα του Κάθρεντ αντιβασιλιά του Κεντ. Το 805 εμφανίστηκε ένας νέος τύπος νομίσματος κοινός και στα τρία νομισματοκοπεία αλλά δεν υπήρξε καμιά ένδειξη κοπής του νέου νομίσματος στο Ρότσεστερ ή στο Κεντ.[58][59]

Μια νέα ανάπτυξη του νομισματικού συστήματος του Κοένγουλφ ανακαλύφτηκε (2001) με το όνομα του Κοένγουλφ στο Μπέντφορντσαιρ πίσω από τον ποταμό Ιβέλ.[60][61] Το νόμισμα 4.33 γραμμαρίων και αξίας περίπου 30 ασημένιων λιρών ήταν το μοναδικό χρυσό Αγγλοσαξωνικό νόμισμα του 8ου αιώνα.[61] Η επιγραφή του νομίσματος δείχνει ότι κόπηκε στο Λονδίνο, πουλήθηκε αρχικά στον Αμερικάνο συλλέκτη άλλαν Ντάβισσον με 230.000 δολάρια. Σε πληστειριασμό που διεξήχθη από τον Οίκο δημοπρασιών Σπίντ (2004) η Βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να το αποκτήσει για να το διαθέσει στο κοινό. Τον Φεβρουάριο του 2006 το νόμισμα μεταφέρθηκε από το Βρετανικό Μουσείο με το ποσό των 357.832 δολλαρίων μέσω του Ταμείου Εθνικής Κληρονομιάς και των Φίλων του Βρετανικού Μουσείου.[62][63] Έγινε το ακριβότερο Βρετανικό νόμισμα , βρίσκεται σε κοινή θέα στην γκαλερί του Μουσείου.[60][64]

Διαδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα διάταγμα του 799 καταγράφει το όνομα της συζύγου του Κίνεγκιθ, το διάταγμα είναι ξεχασμένο αλλά η πληροφορία είναι ακριβής.[65][66] Το όνομα Έλφθριθ είναι περισσότερο διαδεδομένο ως όνομα της συζύγου του Κοένγουλφ σε διατάγματα που χρονολογούνται την περίοδο 804 - 817.[67] Ο Κοένγουλφ είχε μια κόρη την Κουένθριθ, κληρονόμησε το μοναστήρι στο Γουίντσκομπ το οποίο ήταν τμήμα της πατρικής του κληρονομιάς.[68] Η Κουένθριθ βρέθηκε σε μακρόχρονη διαμάχη με τον αρχιεπίσκοπο Γούλφρεντ για τα δικαιώματα του μοναστηριού. Ο Κοένγουλφ είχε επιπλέον έναν γιο τον Κίνεχελμ ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως Άγιος και η λατρεία του καθιερώθηκε την δεκαετία του 970.[69] Ο Ουαλός επίσκοπος και βιογράφος του Αλφρέδου του Μέγα Ίλσγουιθ καταγόταν από τον Κοένγουλφ μέσω της μητέρας της Έαντμπουργκ αλλά δεν αναφέρει από ποιο παιδί του Κοένγουλφ κατάγεται.[70]

Ο Κοένγουλφ πέθανε (821) στο Μπάσινγκουερκ του Φλιντσάιρ την εποχή που προετοιμαζόταν για πόλεμο εναντίον των Ουαλλών ο οποίος τελικά πραγματοποιήθηκε από τον αδελφό του και διάδοχο του Κέολγουλφ Α΄ της Μερκίας το επόμενο έτος.[71] Μια πηγή του 11ου αιώνα αναφέρει ότι τον Κοένγουλφ διαδέχθηκε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα ο γιος του Κίνεχελμ ο οποίος ήταν παιδί και δολοφονήθηκε υπό τις διαταγές της αδελφής του Κουένθριθ. Η πληροφορία αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα διατάγματα τα οποία εμφανίζουν έναν κόμη με το όνομα Κίνεχελμ τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του πατέρα του και πέθανε το 812.[69][72] Οι γνώμες των ιστορικών διίστανται, ο Κέινς αναφέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο κόμης με το συγκεκριμένο όνομα να ήταν ο γιος του βασιλιά ο οποίος είχε επιζήσει και μετά τον θάνατο του πατέρα του.[10] Σε οποιαδήποτε περίπτωση τον θάνατο του Κοένγουλφ ακολούθησαν σκληροί εμφύλιοι πόλεμοι, ένα έγγραφο του 825 αναφέρει : "πολλές διαφωνίες προέκυψαν μεταξύ των κομητών, βασιλέων, ευγενών και επισκόπων σε όλες τις κοσμικές υποθέσεις.[43] Ο Κοένγουλφ της Μερκίας ήταν ο τελευταίος μιας σειράς βασιλέων με αρχή τον Πέντα της Μερκίας στις αρχές του 7ου αιώνα που εξάσκησε κυριαρχία σε ολόκληρη την νότια Μερκία. Η θέση της Μερκίας εξασθένησε σημαντικά μετά την μάχη του Ελλαντάν (825) και το Ουέσσεξ με τον βασιλιά Εγβέρτο απέκτησε την κυριαρχία σε ολόκληρο τον Αγγλικό νότο.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την δεύτερη σύζυγο του Έλφθριθ της Μερκίας απέκτησε ː

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ p10646.htm#i106459. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. ↑ Simon Keynes, "Mercia", in Lapidge et al., Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England, p. 306.
  4. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 210.
  5. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 167
  6. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 64.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Yorke, Kings and Kingdoms, p. 118.
  8. ↑ Lapidge, "Alcuin of York", in Lapidge et al., "Encyclopaedia of Anglo-Saxon England", p. 24.
  9. ↑ Letter of Alcuin to Mercian ealdorman Osbert, tr. in Whitelock, English Historical Documents, p. 787
  10. ↑ 10,0 10,1 Simon Keynes, "Coenwulf", in Lapidge et al., Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England, p. 111.
  11. ↑ See the exchange of letters between Coenwulf and Pope Leo III in Whitelock, English Historical Documents, 204 and 205, pp. 791–794.
  12. ↑ Campbell, Anglo-Saxon State, p. 144.
  13. ↑ Hunter Blair, Roman Britain, pp. 14–15.
  14. ↑ Campbell, The Anglo-Saxons, pp. 95–98.
  15. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 67, pp. 453–454.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Kirby, Earliest English Kings, p. 177.
  17. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 120.
  18. ↑ Williams, Kingship and Government, p. 29.
  19. ↑ Sarah and John Zaluckyj, "Decline", in Zaluckyj and Zaluckyj, Mercia, p. 228.
  20. ↑ Story, Carolingian Connections, p. 145.
  21. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 156.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Kirby, Earliest English Kings, p. 178.
  23. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 179 and n. 122, p. 184.
  24. ↑ "Anglo-Saxons.net: S 154". Sean Miller. Retrieved 2 February 2008
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Stenton, Anglo-Saxon England, p. 225.
  26. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 183, n. 8, quoting Brooks, The Early History of the Church of Canterbury
  27. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 185.
  28. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 204, p. 791.
  29. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 205, p. 793.
  30. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 121.
  31. ↑ Story, Carolingian Connections, p. 142.
  32. ↑ 32,0 32,1 Kirby, Earliest English Kings, p. 179.
  33. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 32.
  34. ↑ "Anglo-Saxons.net: S 164". Sean Miller. Retrieved 2 February 2008.
  35. ↑ Swanton, Anglo-Saxon Chronicle, p. 56.
  36. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 51.
  37. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 305.
  38. ↑ Sarah and John Zaluckyj, "Decline", in Zaluckyj & Zaluckyj, Mercia, p. 232.
  39. ↑ Swanton, Anglo-Saxon Chronicle, pp. 58–59.
  40. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 189.
  41. ↑ Patrick Wormald, "The Age of Offa and Alcuin", in Campbell et al. The Anglo-Saxons, p. 101.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 Kirby, Earliest English Kings, p. 187.
  43. ↑ 43,0 43,1 Kirby, Earliest English Kings, p. 188.
  44. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 155.
  45. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 95.
  46. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 197.
  47. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 174.
  48. ↑ According to Brooks, the earliest source for the list of dioceses attached to Lichfield is the 12th-century William of Malmesbury; Brooks emphasizes that this is a late source, though he acknowledges the division given is plausible. Brooks, Early History, p. 119.
  49. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, pp. 217–218 & 218 notes 3 & 4.
  50. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 204 & 205, pp. 791–794.
  51. ↑ Kirby, Earliest English Kings, pp. 169–170.
  52. ↑ Brooks, Early History of Canterbury, pp. 120–125.
  53. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 227.
  54. ↑ 54,0 54,1 S. E. Kelly, "Wulfred", in Lapidge et al., Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon History, p. 491.
  55. ↑ 55,0 55,1 Kirby, Earliest English Kings, p. 186.
  56. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 229 n. 5.
  57. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, pp. 229–230.
  58. ↑ Blackburn & Grierson, Medieval European Coinage, pp. 284–288.
  59. ↑ Gareth Williams, "Mercian Coinage and Authority", in Brown and Farr, Mercia, p. 221.
  60. ↑ 60,0 60,1 "Museum's £350,000 deal for coin", BBC.
  61. ↑ 61,0 61,1 EMC Number 2004.167, Early Medieval Corpus, Fitzwilliam Museum.
  62. ↑ 'Gold mancus of Coenwulf' on the British Museum website
  63. ↑ Purchase of the Coenwulf coin in The Guardian
  64. ↑ "Rare Coin Breaks Auction Record", BBC.
  65. ↑ "Anglo-Saxons.net: S 156". Sean Miller. Retrieved 2 February 2008.
  66. ↑ Pauline Stafford, "Political Womena", in Brown & Farr, Mercia, p. 42, n. 5.
  67. ↑ Ælfthryth 3, PASE.
  68. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 118–119.
  69. ↑ 69,0 69,1 Thacker, "Kings, Saints and Monasteries", p. 8.
  70. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 212.
  71. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 230.
  72. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 119.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Keynes, Simon; Lapidge, Michael (2004). Alfred the Great: Asser's Life of King Alfred and other contemporary sources. Penguin Classics.
  • Bede (1991). D.H. Farmer, ed. Ecclesiastical History of the English People. Translated by Leo Sherley-Price. Revised by R.E. Latham. London: Penguin.
  • "Ælfthryth 3". Prosopography of Anglo-Saxon England. Retrieved 2008-02-09.
  • Swanton, Michael (1996). The Anglo-Saxon Chronicle. New York: Routledge.
  • Whitelock, Dorothy (1968). English Historical Documents v.l. c.500–1042. London: Eyre & Spottiswoode.
  • "Ancient coin could fetch £150,000". BBC. 2004-10-06. Retrieved 2008-02-11.
  • "Museum's £350,000 deal for coin". BBC. 2006-02-08. Retrieved 2008-02-11.
  • "Rare Coin Breaks Auction Record". BBC. 2006-06-29. Retrieved 2008-02-11.
  • Blackburn, Mark & Grierson, Philip, Medieval European Coinage. Cambridge: Cambridge University Press, reprinted with corrections 2006.
  • Blair, John (2006). The Church in Anglo-Saxon Society. Oxford: Oxford University Press.
  • Blunt, C. E.; Lyon, C. S. S. & Stewart, B. H. "The coinage of southern England, 796–840", British Numismatic Journal 32 (1963), 1–74
  • Brooks, Nicholas (1984). The Early History of the Church of Canterbury: Christ Church from 597 to 1066. London: Leicester University Press.
  • Brown, Michelle P.; Farr, Carole A. (2001). Mercia: An Anglo-Saxon kingdom in Europe. Continuum.
  • Campbell, James (2000). The Anglo-Saxon State. Hambledon and London.
  • Campbell, James; John, Eric; Wormald, Patrick (1991). The Anglo-Saxons. Penguin Books.
  • "Early Medieval Corpus of Coin Finds, 410–1180". Early Medieval Corpus. The Fitzwilliam Museum. Retrieved 2008-02-11.
  • Kelly, S.E., "Wulfred", in Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing.
  • Keynes, Simon, "Mercia", in Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing.
  • Keynes, Simon, "Offa", in Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing.
  • Keynes, Simon, "Mercia and Wessex in the Ninth Century", in Brown, Michelle P.; Farr, Carole A. (2001). Mercia: An Anglo-Saxon kingdom in Europe. Continuum.
  • Kirby, D.P. (1992). The Earliest English Kings. London: Routledge.
  • Lapidge, Michael, "Alcuin of York", in Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing.
  • Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing.
  • Nelson, Janet, "Carolingian Contacts", in Brown, Michelle P.; Farr, Carole A. (2001). Mercia: An Anglo-Saxon kingdom in Europe. Continuum.
  • Healey, Matthew (2006-02-06). "Museum Buying Rare Coin to Keep It in Britain". New York Times. Retrieved 2008-02-11.
  • Stafford, Pauline, "Political Women in Mercia, Eighth to Early Tenth Centuries", in Brown, Michelle P.; Farr, Carole A. (2001). Mercia: An Anglo-Saxon kingdom in Europe. Continuum.
  • Stenton, Frank M. (1971). Anglo-Saxon England. Oxford: Clarendon Press.
  • Story, Joanna (2003). Carolingian Connections: Anglo-Saxon England and Carolingian Francia, c. 750–870. Aldershot: Ashgate.
  • Thacker, Alan (1985). "Kings, Saints and Monasteries in Pre-Viking Mercia" (PDF). Midland History. 10: 1–25. ISSN 0047-729X. Archived from the original (PDF) on May 29, 2008. Retrieved 2008-01-10.
  • Williams, Ann (1999). Kingship and Government in Pre-Conquest England c.500–1066. Macmillan.
  • Williams, Gareth, "Mercian Coinage and Authority", in Brown, Michelle P.; Farr, Carole A. (2001). Mercia: An Anglo-Saxon kingdom in Europe. Continuum.
  • Wormald, Patrick, "The Age of Offa and Alcuin", in Campbell, James; John, Eric; Wormald, Patrick (1991). The Anglo-Saxons. Penguin Books.
  • Yorke, Barbara (1990). Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England. London: Seaby.
Κοένγουλφ της Μερκίας
Δυναστεία "C"
 Θάνατος: 17 Δεκεμβρίου 821
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Έγκφριθ της Μερκίας 		Βασιλιάς της Μερκίας

796 - 821 		Διάδοχος
Κέολγουλφ Α΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κοένγουλφ_της_Μερκίας&oldid=10713155"