Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lee Harvey Oswald (Αγγλικά)
Γέννηση18  Οκτωβρίου 1939[1][2][3]
Νέα Ορλεάνη[4]
Θάνατος24  Νοεμβρίου 1963[1][2][3]
νοσοκομείο Πάρκλαντ Μεμόριαλ
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςShannon Rose Hill Memorial Park (32°43′57″ s. š., 97°12′12″ z. d.)
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6]
Ρωσικά
ΣπουδέςWarren Easton High School
Arlington Heights High School[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεργαζόμενος
ΕργοδότηςHorizont (1959–1962)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίαΜαρξισμός-Λενινισμός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρίνα Όσβαλντ Πόρτερ (1961–1963)
ΓονείςRobert Edward Lee Oswald και Marguerite Oswald
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ (αγγλικά:Lee Harvey Oswald, 18 Οκτωβρίου 1939 – 24 Νοεμβρίου 1963) ήταν βετεράνος πεζοναύτης των ΗΠΑ που δολοφόνησε τον Τζον Φ. Κένεντι, τον 35ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 22 Νοεμβρίου 1963.

Ο Όσβαλντ τέθηκε υπό κράτηση σε ίδρυμα ανηλίκων σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας αξιολογήθηκε από ψυχίατρο ως «συναισθηματικά διαταραγμένος» λόγω έλλειψης κανονικής οικογενειακής ζωής. Παρακολούθησε 12 σχολεία στα νιάτα του, τα παράτησε επανειλημμένα, και σε ηλικία 17 ετών εντάχθηκε στους Πεζοναύτες, όπου καταδικάστηκε δύο φορές στο στρατοδικείο και φυλακίστηκε. Το 1959, απολύθηκε από την ενεργό υπηρεσία από το Εφεδρικό Σώμα Πεζοναυτών, στη συνέχεια πήγε στην Ευρώπη και αυτομόλησε στη Σοβιετική Ένωση. Έζησε στο Μινσκ της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, παντρεύτηκε μια Ρωσίδα ονόματι Μαρίνα και απέκτησε μια κόρη. Τον Ιούνιο του 1962 επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη σύζυγό του και τελικά εγκαταστάθηκε στο Ντάλας του Τέξας, όπου γεννήθηκε η δεύτερη κόρη τους.

Ο Όσβαλντ πυροβόλησε και σκότωσε τον Κένεντι στις 22 Νοεμβρίου 1963, από ένα παράθυρο στον έκτο όροφο του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων του Τέξας, καθώς ο Κένεντι ταξίδευε με αυτοκινητοπομπή μέσω της πλατείας Ντίλι στο Ντάλας. Περίπου 45 λεπτά μετά τη δολοφονία του Κένεντι, ο Όσβαλντ πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνομικό του Ντάλας Τζ. Ντ. Τίπιτ σε έναν τοπικό δρόμο. Στη συνέχεια κρύφτηκε σε έναν κινηματογράφο, όπου συνελήφθη για τη δολοφονία του Τίπιτ. Ο Όσβαλντ κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του Κένεντι, αλλά αρνήθηκε την ευθύνη για τη δολοφονία. Δύο μέρες αργότερα, ο Όσβαλντ πυροβολήθηκε θανάσιμα από τον ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου Τζακ Ρούμπι, κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης από την τηλεόραση στο υπόγειο του αρχηγείου της αστυνομίας του Ντάλας και ενώ τελούσε υπό κράτηση.

Τον Σεπτέμβριο του 1964, η Επιτροπή Γουώρεν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Όσβαλντ είχε ενεργήσει μόνος όταν δολοφόνησε τον Κένεντι. Αυτό το συμπέρασμα, αν και αμφιλεγόμενο, υποστηρίχθηκε από έρευνες από το Αστυνομικό Τμήμα του Ντάλας , το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), τη Μυστική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών και την Εξεταστική Επιτροπή Δολοφονιών της Βουλής των Αντιπροσώπων (HSCA). [8][9] Παρά τις ιατροδικαστικές, βαλλιστικές έρευνες καθώς και τις αυτόπτες μαρτυρίες που υποστηρίζουν τα επίσημα ευρήματα, οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί εξακολουθούν να μην πιστεύουν ότι η επίσημη εκδοχή αναφέρει όλη την αλήθεια των γεγονότων, [10] και η δολοφονία γέννησε πολυάριθμες θεωρίες συνωμοσίας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λη Όσβαλντ σε ηλικία 20 ετών, το 1959 είχε μεταβεί στην ΕΣΣΔ, μετά το πέρας της θητείας του στον Αμερικανικό στρατό, στο Σώμα των πεζοναυτών. Στη Σοβιετική Ένωση, όπου αρχικά βρέθηκε ως τουρίστας και εν-συνεχεία, καθώς είχε απασχοληθεί ως εργάτης σε εργοστάσιο του Μινσκ, προσπάθησε να αποκτήσει τη Σοβιετική υπηκοότητα, παρέμεινε μέχρι το 1962 όταν και επέστρεψε στις ΗΠΑ, μαζί με τη Ρωσίδα σύζυγό του και το μικρό τους παιδί. Μετά την επάνοδό του στις Ηνωμένες Πολιτείες ασχολήθηκε με την πολιτική και ήταν ο πρόεδρος μίας επιτροπής με την ονομασία "Δικαιοσύνη για την Κούβα"[11].

Η σύλληψή του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγα δευτερόλεπτα μετά τη δολοφονία του Κέννεντυ, ο Όσβαλντ, ο οποίος κρύβονταν επί ώρες στον 5ο όροφο ενός παρακείμενου κτιρίου από όπου και πυροβόλησε τουλάχιστον δύο φορές, προσπάθησε να διαφύγει καταφεύγοντας σε έναν γειτονικό κινηματογράφο. Ωστόσο, έγινε αντιληπτός από έναν υπάλληλο του σινεμά και δύο αστυνομικοί οι Τζην Τίπιτ και Μ. Μακντόναλντ έσπευσαν να τον συλλάβουν. Ο Τίπιτ πυροβόλησε εναντίον του δράστη, αστοχώντας, όμως ο Όσβαλντ ανταπέδωσε τον πυροβολισμό φονεύοντας τον αστυνομικό. Ο δεύτερος αστυνομικός κατάφερε να φτάσει τον Όσβαλντ και να τον ακινητοποιήσει έπειτα από πάλη. Στην κατοχή του Όσβαλντ βρέθηκε ένα τουφέκι τύπου Μάουζερ (7,65), Ιταλικής κατασκευής και δίπλα στο όπλο τρεις άδειοι κάλυκες.[12] Στις 24 Νοεμβρίου, την ώρα της μεταφοράς του που την κατέγραφαν και τα τηλεοπτικά συνεργεία, μέσα σε πλήθος κόσμου ο επιχειρηματίας Τζακ Ρούμπι, βγήκε μπροστά του και τον πυροβόλησε στο στομάχι σκοτώνοντας τον.

Ο ρόλος του Όσβαλντ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Επιτροπή Γουώρεν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι [ο Όσβαλντ] συμμετείχε σε οποιαδήποτε συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία του Προέδρου». [13] Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό αφού εξέτασε τις δραστηριότητές του, συμπεριλαμβανομένων της φυγής του στη Σοβιετική Ένωση, την οργάνωση για την CIA και για το Κουβανικό Σχέδιο του πυρήνα στην Νέα Ορλεάνη, και τις διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές δηλώσεις ότι είχε ασπαστεί τον μαρξισμό .

Ορισμένοι θεωρητικοί συνωμοσίας υποστήριξαν ότι η φιλοκομμουνιστική συμπεριφορά του Όσβαλντ ήταν στην πραγματικότητα ένα προσεκτικά σχεδιασμένο τέχνασμα και μέρος μιας προσπάθειας των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ να διεισδύσουν σε αριστερές ομάδες και να διεξάγουν επιχειρήσεις αντικατασκοπείας σε κομμουνιστικές χώρες. Άλλοι εικάζουν ότι ο Όσβαλντ ήταν είτε πράκτορας είτε πληροφοριοδότης της κυβέρνησης των ΗΠΑ που προσπαθούσε να αποκαλύψει το σχέδιο πίσω από τη δολοφονία.[14][15][16][17][18]

Ο ίδιος ο Όσβαλντ αρνήθηκε ότι πυροβόλησε οποιονδήποτε και δήλωσε ότι ήταν απλώς «ο αποδιοπομπαίος τράγος της υπόθεσης». Ο επικεφαλής του Αστυνομικού Τμήματος του Ντάλας Τζέσε Κάρι είχε αμφιβολίες για το αν ο Όσβαλντ σκότωσε τον Κένεντι: «Δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να τον βάλει (τον Όσβαλντ) στο αποθετήριο σχολικών βιβλίων του Τέξας με ένα τουφέκι στο χέρι». [19] Όταν του ζητήθηκε να πει που βρισκόταν τη στιγμή της δολοφονίας, ο Όσβαλντ ισχυρίστηκε ότι «βγήκε έξω για να παρακολουθήσει την προεδρική αυτοκινητοπομπή» και ότι ήταν «έξω με τον Γουίλιαμ Σέλεϊ, έναν εργοδηγό στο αποθετήριο», [20] και ότι βρισκόταν στην μπροστινή είσοδο του πρώτου ορόφου όταν συνάντησε έναν αστυνομικό.[21] Αρχικά, ο προϊστάμενος του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων του Τέξας, Ρόι Τρούλι και ο Όκκους Κάμπελ, ο αντιπρόεδρος του Αποθετηρίου, είπαν ότι είδαν τον Όσβαλντ στην αποθήκη του πρώτου ορόφου. Μερικοί ερευνητές έχουν διατυπώσει τη θεωρία ότι ένας άνδρας που φαίνεται να στέκεται στα μπροστινά σκαλοπάτια του Αποθετηρίου στις ταινίες κατά τη διάρκεια της δολοφονίας, και που ονομάστηκε «ο άνθρωπος της προσευχής», ήταν ο Όσβαλντ, γυρίστηκε από τον Dave Wiegman του NBC-TV και τον Jimmy Darnell του WBAP-TV[22]

Ο ρόλος του Όσβαλντ ως πληροφοριοδότη του FBI διερευνήθηκε από τον Λι Ράνκιν και άλλους της Επιτροπής Γουώρεν, αλλά τα ευρήματά τους ήταν ασαφή. Αρκετοί υπάλληλοι του FBI φέρεται να είχαν κάνει δηλώσεις που έδειχναν ότι ο Όσβαλντ ήταν πράγματι πληρωμένος πληροφοριοδότης, αλλά η Επιτροπή δεν μπόρεσε να επαληθεύσει τους ισχυρισμούς αυτούς. [23][24] Ο πράκτορας του FBI Τζέιμς Χόστι ανέφερε ότι οι αλληλεπιδράσεις του γραφείου του FBI με τον Όσβαλντ περιορίζονταν στην αντιμετώπιση των καταγγελιών του για παρενόχληση από τους πράκτορες λόγω της γνωστής συμπάθειάς του προς τον κομμουνισμό. Τις εβδομάδες πριν από τη δολοφονία, ο Όσβαλντ πραγματοποίησε προσωπική επίσκεψη στο γραφείο του FBI στο Ντάλας με μια επιστολή στο χέρι που υποτίθεται ότι περιείχε κάποια απειλή, αλλά, ο Χόστι κατέστρεψε την επιστολή με εντολή του Τζ. Γκόρντον Σάνκλιν, του προϊσταμένου του.[25][26][27]

Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο Όσβαλντ υπηρέτησε ως ενεργός πράκτορας της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, λέγοντας συχνά πώς αυτομόλησε στη Μόσχα, αλλά μπόρεσε, ωστόσο, να επιστρέψει χωρίς δυσκολία (ακόμη και να λάβει δάνειο επαναπατρισμού από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ). [28][29]) Ένας πρώην συγκάτοικος του Όσβαλντ, ο Τζέιμς Μποτέλο (ο οποίος αργότερα θα γινόταν δικαστής στην Καλιφόρνια) δήλωσε σε μια συνέντευξή στον Μαρκ Λέιν λέγοντας ότι πίστευε ότι ο Όσβαλντ συμμετείχε σε μια αποστολή πληροφοριών στη Ρωσία, [30][31] αν και ο Μποτέλο δεν ανέφερε αυτή την υποψία στην κατάθεσή του στην Επιτροπή Γουώρεν χρόνια νωρίτερα.

Η μητέρα του Όσβαλντ, Μαργκαρίτ, επέμενε συχνά ότι ο γιος της στρατολογήθηκε από μια υπηρεσία της αμερικανικής κυβέρνησης και στάλθηκε στη Ρωσία.[14] Ο εισαγγελέας της Νέας Ορλεάνης (και αργότερα δικαστής) Τζιμ Γκάρισον, ο οποίος το 1967 δίκασε τον Κλέι Σόου για τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι, είχε επίσης την άποψη ότι ο Όσβαλντ ήταν πιθανότατα ένας πράκτορας της CIA που ενεπλάκη στο σχέδιο προκειμένου να πάρει όλη την ευθύνη πάνω του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να πει ότι ο Όσβαλντ «είναι πραγματικά ένας ήρωας». [32] Ο γερουσιαστής Ρίτσαρντ Σβάικερ , μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας των ΗΠΑ παρατήρησε ότι «όπου κι αν κοιτάξεις [με τον Όσβαλντ], υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα μυστικών υπηρεσιών».[33] Ο Σβάικερ είπε επίσης στον συγγραφέα Ντέιβιντ Τάλμποτ ότι ο Όσβαλντ «ήταν μέλος ενός ψεύτικου προγράμματος αποστασίας που είχε οργανώσει η CIA».[34]

Το 1978, ο πρώην πράκτορας και λογιστής της CIA Τζέιμς Γουίλκοτ κατέθεσε ενώπιον της «Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τις Δολοφονίες», ότι αν «έπρεπε να το ξανακάνει», θα είχε ερευνήσει τη δολοφονία του Κένεντι ερευνώντας τις σχέσεις του Όσβαλντ με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, δηλώνοντας ότι ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ήταν «γνωστός πράκτορας» της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.[35] Ο Γουίλκοτ και η σύζυγός του, Έλσι (επίσης πρώην υπάλληλος της CIA) επανέλαβαν αργότερα αυτούς τους ισχυρισμούς σε ένα άρθρο στην εφημερίδα San Francisco Chronicle.[36]

Παρά την επίσημη πολιτική της να μην επιβεβαιώνει ούτε να αρνείται το καθεστώς των πρακτόρων, τόσο η ίδια η CIA όσο και πολλοί αξιωματικοί που εργάζονταν στην περιοχή εκείνη την εποχή (συμπεριλαμβανομένου του Ντέιβ Ατλι Φίλιπς) έχουν «ανεπίσημα» απορρίψει την πιθανότητα οποιονδήποτε δεσμών του Όσβαλντ με την υπηρεσία. Ο Ρόμπερτ Μπλέικι, διευθυντής προσωπικού και επικεφαλής σύμβουλος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των ΗΠΑ για τις δολοφονίες, υποστήριξε αυτή την εκτίμηση και στα συμπεράσματά του.[37]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119386273. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w65z8c9n. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 781. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.britannica.com/EBchecked/topic/434542/Lee-Harvey-Oswald.
  5. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 17  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/86lnktws3dnkjvn. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119386273. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  8. ↑ «John F Kennedy, Dallas Police Department Collection – The Portal to Texas History». 26 Μαΐου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. 
  9. ↑ Tunheim, John R. (1 Μαρτίου 1999). Final Report of the Kennedy Assassination Records Review Board. DIANE Publishing. σελ. 1. ISBN 978-0-7881-7722-4. 
  10. ↑ «Gallop: Most Americans Believe Oswald Conspired With Others to Kill JFK». Gallup.com. 11 Απριλίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2012. 
  11. ↑ Φύλλο εφημερίδας 'Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της 23 Νοεμβρίου 1963, σελ. 1: "Εδολοφονήθη ο πρόεδρος Τζων Κέννεντυ"
  12. ↑ "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", ο.π
  13. ↑ Warren Commission 1964, "Chapter 7", σελ. [1].
  14. ↑ 14,0 14,1 Speculations and Rumors: Oswald and U.S. Government Agencies, Warren Commission Report, Appendix XII, p. 660.
  15. ↑ Broderick & Miller 2008, σελίδες 206–207.
  16. ↑ Marrs 1989, σελίδες 189–196, 226–235.
  17. ↑ Douglass 2010, σελίδες 222–223, 226–228, 332–337.
  18. ↑ Goldman, Peter; Lindsay, John J. (April 28, 1975). «Dallas: New Questions and Answers». Newsweek (New York): σελ. 37. http://jfk.hood.edu/Collection/White%20Materials/White%20Magazines%20And%20Articles/Newsweek%2004-28-75/Item%2001.pdf. Ανακτήθηκε στις January 3, 2013. 
  19. ↑ Johnson, Tom (November 6, 1969). «'Not Sure' on Oswald, Author Curry Indicates». Dallas Morning News (Dallas, Texas). http://www.maryferrell.org/mffweb/archive/viewer/showDoc.do?docId=62459&relPageId=58. Ανακτήθηκε στις December 16, 2014. 
  20. ↑ «Will Fritz's Notes from Interrogation of Oswald». www.maryferrell.org (στα Αγγλικά). 22 Νοεμβρίου 1963. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021. 
  21. ↑ Testimony of Harry D. Holmes, Warren Commission Hearings, vol. 7, p. 306.
  22. ↑ Prayer Man: The Exoneration of Lee Harvey Oswald By Stan Dane (2015), p. 322.Πρότυπο:ISBN?
  23. ↑ Rumors that Oswald was an undercover agent, J. Lee Rankin, General Council for the Warren Commission – via Mary Ferrell Foundation.
  24. ↑ Commission Exhibit 826, Warren Commission Hearings, vol. 17, pp. 758–764.
  25. ↑ HSCA Final Report (Report), p. 195. http://www.aarclibrary.org/publib/jfk/hsca/report/html/HSCA_Report_0113a.htm. 
  26. ↑ Destruction of the Oswald Note – via Mary Ferrell Foundation.
  27. ↑ Summers 2013, σελ. 347.
  28. ↑ Biography of Lee Harvey Oswald, The Warren Report, Appendix 8, p. 712.
  29. ↑ «Investigation of Assassination of President John F. Kennedy». Federal Bureau of Investigation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2012. CS1 maint: Unfit url (link)
  30. ↑ Marrs 1989, σελίδες 110–111.
  31. ↑ Douglass 2010, σελ. 40.
  32. ↑ Turner, Nigel (1991). «The Patsy». The Men Who Killed Kennedy. 
  33. ↑ The Village Voice, December 15, 1975.[απαιτείται πλήρης παραπομπή]
  34. ↑ Talbot, David (2007). Brothers: The Hidden History of the Kennedy Years. New York: Free Press. σελ. 381. ISBN 978-0743269186. 
  35. ↑ «Testimony of James B. Wilcott, a former employee of the Central Intelligence Agency» (PDF). HSCA hearings. 22 Μαρτίου 1978.  (testimony commencing on page 27)
  36. ↑ "Couple Talks about Oswald and the CIA", interview of James and Elsie Wilcott, former husband and wife employees of the Tokyo CIA Station, San Francisco Chronicle, September 12, 1978.
  37. ↑ «Interview – G. Robert Blakey [2003 Addendum]». Frontline | Who Was Lee Harvey Oswald?. PBS. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα αγγλικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Michael Eddowes, Khrushchev Killed Kennedy, χωρίς εκδότη (1975), (επανεκδοθέν υπό τον τίτλο Nov. 22, How They Killed Kennedy, Neville Spearman (1976), ISBN 0-85978-019-8 και υπό τον τίτλο The Oswald File, Potter (1977), ISBN 0-517-53055-4)
  • Robert J. Groden, The Search of Lee Harvey Oswald: A Comprehensive Photographic Record, New York: Penguin Studio Books, 1995. ISBN 0-670-85867-6
  • Patricial Lambert, False Witness: The Real Story of Jim Garrison's Investigation and Oliver Stone's Film JFK, New York: M. Evans & Company, 1998.
  • David S. Lifton, Best Evidence: Disguise and Deception in the. Assassination of John F. Kennedy, Carroll & Graf Publishers, NYC, 1988, ISBN 0-88184-438-1
  • Norman Mailer, Oswald's Tale: An American Mystery, New York: Ballantine Books, (1995) ISBN 0-345-40437-8
  • Jim Marrs, Crossfire: The Plot That Killed Kennedy, Carroll & Graf Publishers, NYC, 1990, ISBN 0-88184-648-1
  • Priscilla Johnson McMillan, Marina And Lee, New York: Haper & Row, 1977.
  • Dale K. Myers, With Malice: Lee Harvey Oswald and the Murder of Officer J.D. Tippit, Oak Cliff Press, Inc., Milford, MI, 1998, ISBN 0-9662709-7-5
  • John Newman, Oswald and the CIA, New York: Carroll & Graf Publishers,1995. ISBN 0-7867-0131-5
  • Oleg M. Nechiporenko, Passport to Assassination: The Never-Before Told Story of Lee Harvey Oswald by the KGB Colonel Who Knew Him, New York: Carroll & Graf Publishers, 1993.
  • Gerald Posner, Case Closed: Lee Harvey Oswald and the Assassination of JFK, Random House (1993), ISBN 0-679-41825-3
  • Anthony Summers, Conspiracy, Who killed president Kennedy, Fontana (1980)
  • Matthew Smith, JFK: Say Goodbye to America, Mainstream Publishing (2004)
  • Philip H. Melanson, Spy Saga: Lee Harvey Oswald And U. S. Intelligence, Praeger Publishing, (1990), ISBN 0-275-93571-X
  • Don DeLillo, Libra, New York: Viking Penguin Inc, (1988) ISBN 0-670-82317-1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λη_Χάρβεϊ_Όσβαλντ&oldid=10825841"